had dit applaus het resultaat geweest van mijn gesprek met geiten en bokken, zo’n 150 in getal. De voorzitter van deze 150 is een schaap, ze houdt haar poten strak aan de touwen waarmee bokken en geiten in bedwang gehouden moeten worden. ‘regels zijn regels’ en als ik ‘orde, orde’ blaat, dan bent u stil! BEGREPEN?
Doet u dit niet dan ontneem ik u het gemekker aan de microfoon! Begrepen? En ja hoor de bokken en geiten roffelden met hun poten op de tafeltjes.
Enfin, de koeien – waarvan sommige bij de pinken zijn en weer anderen het melk gewoon lieten kletteren op het onderliggend tapijt- op de tribune zakten bijna door hun poten van het lachen, de boekmagen deden pijn en ja, ze klateren hun applaus ook op de koppen van de bokken en de geiten + 1 schaap.
Ik stond – terwijl ik geen schaap, geit of bok ben – er wel schaapachtig bij en breng alleen de koffie, thee en berichten binnen waar spoed bij vereist is.
Dat is mijn taak.Nou ja..spoed. Ik las toevallig mee en op dat briefje stond ‘ ik kom later naar onze stal, ben even met een herder mee en het is een Duitse’, gevolgd door 2 poot afdrukken en 3 x’en.
Thuis bij mijn merrie vertelde ik over mijn werk, waarop’ Bloody’ , want dat is haar koosnaampje al sinds we hokken en 1 stal gebruiken, hinnikte ‘hoop dat je geen nacht merrie zal krijgen‘
Fragment uit ‘Memoires van een waakzaam en dienstbaar paard op het Binnenhof te ‘s-Gravenhaege’ door Z. Adelpijn. Helaas niet meer verkrijgbaar
0 reacties