Vurig oranje bijna rood schijnt de laag staande zon over de zee. Het is een zwoele warme klamme zomeravond.

Vanavond ben ik na het werk op de fiets gestapt en naar het strand gegaan. Eerst heb ik een verfrissende duik in zee genomen. Nu zit ik tegen de genietend te kijken naar de ouders die met veel moeite hun kids van het strand meenemen naar huis. Langzaam aan wordt het stiller en stiller en zit ik heel alleen op het strand. Ik kijk naar de ondergaande zon. Deze laatste straaltjes zorgen er voor dat ik helemaal warm wordt.
Het gaat niet snel maar toch nog onverwachts is de zon weg, het laatste puntje zakt in de zee.

Ik voel een koude rilling, maar toch het is niet koud. Ik grabbel in mijn tas en haal een fles wijn te voorschijn, een glas en een paar waxine lichtjes. Maak het mezelf makkelijk. Dit is voor mij het echte vakantiegevoel.

Vreemd is dat de zon is weg, de nacht begint. De nacht verbergt de wereld, maar onthult een heelal. Ik ga languit liggen en geniet van de sterren die heel langzaam het plafond van de wereld versieren. Soms denk ik dat de sterren zich verplaatsen of denk ik dat ze het ene moment helderder schijnen dan het andere moment. Dat ze speciaal voor mij even knipogen. Sommige van die sterren noem ik stiekem naar die dierbaren die er niet meer zijn.

De lange warme dag en de zwoele nacht doen hun werk, langzaam aan wordt ik heel erg loom en bedenk mij dat ik eigenlijk naar huis moet, nog heel even wil ik blijven kijken naar boven. Naar het fonkelen van de engelenogen, genietend van het warme zand.

In ene zie ik een engeltje met blauwe ogen en blonde krullen. “ Wakker worden!” Roept de engel. Verschrikt schiet ik overeind en zie ik een klein kind weghollen.
Ik kijk in het rond de kaarsjes zijn op gebrand, de fles wijn ligt op zijn kant in bordeaux rood zand. Mijn horloge geeft aan dat ik al een uur op mijn werk had moeten zijn.
Ik ga weer rustig liggen en kijk naar de strak blauwe lucht, pak mijn mobiel en meld mij ziek en soes in het zand nog even lekker verder.

Categorieën: Algemeen

4 reacties

SIMBA · 13 augustus 2007 op 16:33

Wat heerlijk! Leuk geschreven, 1 minpuntje:
[quote]Nu zit ik tegen de genietend te kijken naar de ouders die [/quote]
:eh:

arta · 13 augustus 2007 op 19:26

Op zich een mooie column, alleen de interpunctie loopt niet erg lekker, wat het voor mij niet fijn leesbaar maakte.
Dit is vrij simpel op te lossen door hardop na te lezen. Een komma is één tel rust, een punt twee tellen. Ook zul je slordigheidsfoutjes als die Sim genoemd heeft er dan zó uithalen!
Ik ben benieuwd naar je volgende!
🙂

HKVH · 13 augustus 2007 op 20:08

Het had moeten zijn: Nu zit ik tegen de duinen, genietend te kijken…..

Toen ik het schreef keek ik nog eens naar de commentaren van jullie op mijn vorige column…. helaas maakte ik daarom nu een wel heel stomme fout 😥

pally · 14 augustus 2007 op 10:16

Best leuk geschreven sfeercolumn over een nachtje strand.
Deze zin komt me wel wat vreemd voor:

[quote]vreemd is dat de zon is weg, de nacht
begint[/quote]

groet van Pally

Geef een reactie

Avatar plaatshouder