Laatst vond ik een blikje, een rond blikje, achter in een rommelkast bij mijn moeder. Ik herkende het blikje, het bood me een inkijk, een blik op mijn jeugd.

Het platte pastilleblikje was vroeger goudkleurig geweest en oogde nu wat roestig, het deksel ging er niet eens meer vanaf. Niet dat het belangrijk was, want het ging om het deksel. Het blikje was van Tjoklat en had ooit camée pastilles bevat. Op het deksel staat in wit een oosterse vrouw afgebeeld in een fijn gewaad, ze zit op haar knieën en houdt een mand met lekkernijen hoog.

Toen mijn oom een jongeman was, die er wel pap van lustte en die openlijk ‘de Lach’ bekeek, begon ik juist wat belangstelling voor de dames van de Lach te vertonen, in hun degelijke bikini’s, met zoveel te verbergen dat ik er moedeloos van werd.

Het was in die tijd dat mijn oom het Tjoklat blikje opmerkte. Hij begon te grijnzen en wenkte me. Hij liet me de vrouw zien en draaide het blikje een halve slag. De geheven armen wezen nu naar beneden en zorgvuldig bedekte hij het hoofd van de vrouw. ‘Wat zie je nu’, vroeg hij en hij grinnikte weer. Ik was te gespannen en zag niets.
‘Zie je het niet? Kijk, het is een vrouw die haar jurk uittrekt’. Ineens zag ik het! De armen waren benen geworden en over haar hoofd trok ze haar jurk uit. Een tinteling doortrok mijn bestaan. Het fijne gewaad bedekte nauwelijks de vormen van haar mooie gestalte en de dynamiek in het tentoongestelde genereerde een opwindend verwachtingspatroon.

Toen ik het blikje terugzag, kwam de herinnering aan die eerste ervaring met haar intensief terug. Net als al die momenten, waarin ik met het blikje heb staan draaien. Later, en nu nog zelfs, had ik meer moeite om de normale afbeelding te zien.
‘Wat doe je toch met dat doosje?’ Mijn moeder verraste me een keer. ‘Het is al lang leeg hoor’.
Ze is nooit achter de echte inhoud gekomen.

Categorieën: Algemeen

10 reacties

Ferrara · 6 december 2011 op 17:44

Plons…terug in mijn jeugd. Ook ik heb geleerd dat blikje te draaien, maar vond er niets erotisch aan, vrouw en nog te jong waarschijnlijk.
En als mijn Opa naar de Beurs in Brussel of Rotterdam was geweest had ie steevast De Lach in de binnenzak van zijn jas.
Oh ja, wel lekkere chocola Tjoklat.

pally · 6 december 2011 op 17:50

Mooi, nostalgisch, Libelle! Ik ken dit blikje niet, maar als ik het vertaal naar andere zaken uit mijn jeugd, kan ik het precies invoelen..Goed geschreven, goeie titel ook.

groet van Pally

Prlwytskovsky · 6 december 2011 op 18:29

Haha jah, dat deden wij vroeger ook. En dan ‘de lach’. Wat een leuke terugblik naar ’those days’. :duimop:

Meralixe · 6 december 2011 op 20:06

Dat was toen erotisch. Men kan het zich nu bijna niet meer voorstellen.
Heeft dat blikje nu geen nostalgische antieke waarde voor verzamelaars?

Boukje · 6 december 2011 op 21:02

Mooie jeugdherrinnering zeg, het doet bijna vertederend aan. 😀

Marja · 7 december 2011 op 16:14

Leuk terugblikje.

sylvia1 · 7 december 2011 op 21:19

Ik heb geen idee waar je het over hebt, dus voel me heerlijk jong nu… daarvoor dank Libelle 😀

Harrie · 8 december 2011 op 16:45

Leuke column. Met de blik op oneindig.

Libelle · 9 december 2011 op 06:21

6,50 euro bij Marktplaats.
Er zijn alternatieven, kennelijk.

Libelle · 9 december 2011 op 06:29

Zonder commentaar ben je nergens, ventilatie is onontbeerlijk. Alhoewel, een narcist als ik ben, zwelgt ook graag in cafélucht.
Bedankt en groeten van Libelle.

Geef een reactie

Avatar plaatshouder