Wanneer de politie je in je blote reet van je nest graait snap je het zo wel. Ze zijn geen dienstmeid voor jouw slag. Crepeer daarginds maar. Als je familie het naderhand niet helemaal eens is met die lui ligt ligt alvast bij wet vast dat ze je “status” niet in mogen zien. Dus help ze alvast een handje, dwing eerst het boekwerk simpel af en geef het ze. De beste jurist in de dop is niet voor niks onafhankelijk.
Uiteraard zit de overbodige gorilla dan netjes naast je. Stront vegen ruimt een ander wel op. Mocht je per ongeluk willen pissen dan maakt hij zijn mening kenbaar voor de vloer blank is. Voor calamiteiten liggen er wat wasknijpers klaar in het handschoenenvak. Mocht “je zelfzorg vooruit gaan” kan er nog wel een prima bak koffie af voor je zes uur rondjes loopt over het koude beton. Zolang je niet elke passerende dame voor rotte vis uit scheldt kan de volgende bak er ook wel af en heeft ze een goede bui voelt het beton ook niet koud aan. Nu ligt er een vel papier tussen.
Eenmaal daar flikkeren ze je maar gelijk in de isoleercel zonder koffie. Mocht hun eigen clown afwezig zijn dan verzinnen ze wel een ander die in de deuropening even snel de formaliteiten doet. Zo kunnen ze alvast drie weken hun gang. Voor wat hoort wat. Als je per ongeluk wilt pitten vreet je de pillen. Zo niet hou je eerst een kussengevecht met de knokploeg. Dat kussen zal per ongeluk eens nat zijn zeg! Je laat de clown even zijn gang zijn wan,t zodra die je door de zitting denkt te krijgen, is het figuur toch weg.
Het eten vergeten ze nooit. Bij elke broodmaaltijd zeggen ze netjes wat er mogelijk is. Eerst vragen ze netjes wit of bruin, hoeveel, wat er op. Hé vandaag doen we tosti’s. Wil je er ook twee? Je weet wel kaas, curry, mayonaise? Ham of allebei mag ook hoor! Vervolgens brengen ze zonder fouten wat je vraagt. Pindakaas mèt een aardige laag hagelslag puur. Melk rechtstreeks uit de koelkast. Maken ze per ongeluk een fout dan willen ze best nog een keertje lopen. Echt niet als je te weinig bestelde. Je doet het maar met de maaltijd en haalt desnoods ’s avonds de schade in. Vlak voor het slapen nog ff eten kan pas in de groep.
Als je het niet met de maaltijd eens bent leg je maar even iets opzij. Vegetarisch, moslim of allergieën geef je even aan en vanaf volgende keer klopt het ook. Als je meer nodig hebt of bepaalde dingen niet of juist wel dan laat je een diëtiste komen en voor ze er weer is houdt men ook daar rekening mee. Zodra je voeten compleet hersteld zijn beginnen ze netjes uit zichzelf over een pedicure. Nee het eten hoort beslist niet bij het crepeer-proces. Zo’n toko zelf is natuurlijk hetzelfde als ooit in Rusland. Zo raak je de dwarsliggers kwijt en uiteindelijk hoef je niet eens te helpen bij het van kant maken.
9 reacties
emaessen · 30 oktober 2016 op 22:18
Nog voor de eerste reactie sta ik liefst even bij een impulshandeling op een waarbij ik op een haar na morsdood was. Voor het eerst in bijna 40 jaar vlieg ik zonder te kijken blind achter een ander aan. Gelukkig was zijn maat al bezorgd om wat er ver weg aankwam. Pas na nadrukkelijk roepen stond ik stil, op dat moment had een opgevoerde brommer het al niet gered. Alleen iemand die rechtstreeks uit Berlijn komt en de stad kent durft zo blind het keizer Karel plein op te duiken. De laatste keer was het stilstaand verkeer en toen lag ik al in coma op de brancard.
Op dit moment, al zes weken, ben ik net zo vrij en spontaan als toen ik 8 was. Daarmee loop ik echt wel grotere risico’s dan een halfjaar gedwongen in zo’n kamp. Eerst maar eens door de felle zon want dan ben ik nagenoeg blind en kijk vanzelf wel uit!
Esther Suzanna · 30 oktober 2016 op 23:06
Schokkend. Rauw. Ik mis een inleiding. Waar, waarom en waarvoor. Enz…
emaessen · 30 oktober 2016 op 23:52
Ik kan je alvast verklappen dat ik allerlei eigen opnames lukraak door elkaar heen gebruik. Dat idee van even wegrapen en pleiten is me ooit echt overkomen. Ik was allang met een gebroken belofte van “ga niet pleiten met dat geld” bij de oude Keet in Maastricht als de bliksem in de trein terug naar Venray. Vijverdal was echt een zooitje amateurs die zelf denken dat ze iets kunnen. Zelfs de ontmoeting met mijn piket advocaat vond plaats terwijl hij in de deur denkt zich, om mij vrij te kunnen pleiten gaat hij in de deuropening van de isoleercel het gesprek aan terwijl “verplegers”proberen mij te “helpen”. e hele ibs zitting was met een opmerking van mij onontvankelijk en ik dus terug in mijn eigen hut. Ik koos prinicpiëel tegen.
Eenmaal terug in Venray heb ik, uiteraard had ik meteen 100 euro gepind om me in de nachtkroeg strontlazarus te zeiken. En passant hoorde ik de sireneauto al voorbij flitsen dus ik wist al gelijk ze kloten maar een eind morganvroeg tref ik ze vanzelf wel maar dan zit ik in Venray.
Ondertussen had ik een of Ier opgeduikeld in die kroeg en maar gelijk mee terug gesleurd. Als je toch je eigen eigen volle fles leeg gaat zuipen waarom niet samen. Zelfs baby’s verwachten niks anders dus wat let je.
Wat die blote voeten betreft ik dacht even Ghandi te evenaren en ben voor Vijverdal droie maanden op blote voeten rondgeloepen met minstens 10 km elke dag. Zelfs in de brandende zon over ruwe tegels. Eenmaal in Maastricht had ik in feite pijnstillers nodig om te kunnen slapen. Zelfs om een paar meter te lopen hielden ze nergens rekening mee.
Ik begrijp echt wel dat ik, door alleen maar stil te staan alleen maar vragen van jou oproep. Wat jij niet begrijpt is dat ik, enkel door er bij stil te staan, aan mijn eigen verwerking toe kom. Als het je overkomt sta je nergens bij stil, dat komt pas veel later. Het is domweg zo ongenadig hard als ik het stel en dan zwijg ik nog binnen.
Om zo’n verhaal eens voor je kiezen te krijgen vind ik het ook niet relevant. Zeg maar gerust dat de politie nog niet eens een seriemoordenaar zo aanpakt. Voor mij was het nog niet eens nodig…
Mien · 31 oktober 2016 op 07:46
Concentratiekamp is goed gevonden qua woord. Letterlijk in dit geval. Een kamp om concentratie. Zo lees en ervaar ik de column ook. Figuurlijk mag de lezer even meelopen met een ervaringsdeskundige. Dat verdient enerzijds lof en is moedig van de schrijver. Anderzijds spuwt het ook behoorlijk gal.
emaessen · 31 oktober 2016 op 13:50
Om je te waarschuwen zeg ik vast dat de volgende over iets extreem grofs gaat. Het is allemaal erg netjes ingepakt maar goed je bent gewaarschuwd.
In het algemeen geld dat ik veel te impulsief handel. In feite heb ik nog geluk zo zelfs maar iets op papier te krijgen wat je met enig recht column noemt
Mien · 31 oktober 2016 op 14:42
Ach e angst is een slechte raadgever. Dus voor de draad er maar mee. De redactie zal echt wel ingrijpen als het te bont wordt.
NicoleS · 31 oktober 2016 op 08:15
Wat heftig Emeassen. Wat zul jij het zwaar hebben. ik hoop dat je hier wat kwijt kunt. Respect voor je moed.
emaessen · 31 oktober 2016 op 13:51
🙂 🙂
toch hou ik er rekening mee hier dichtbij een ban te zitten
Yfs · 31 oktober 2016 op 09:18
Goed stuk!