Zoals over het openvouwtuutje van de pakken hagelslag. Of je de krengen nu van Ah,Aldi of willekeurig welke grootgrut ook aanschaft-Aldi heeft trouwens de stevigste bite, zeker rechtstreeks uit de koelkast-het vereist de fijne motoriek van een hersenchirurg om het geval zonder blijvende schade en een gierende bovendruk open te krijgen. Om te beginnen moet men de kartelrandjes van het tuutje indrukken om de opening vrij te maken. Maar dan wel zo voorzichtig dat er niet teveel kracht wordt gezet,daar de tuut de natuurlijke neiging heeft zich in het pak terug te trekken, waarna wijsvinger of duim er aan te pas moeten komen om het loeder er weer uit te trekken omdat de ontwerper en de fabrikant te beroerd waren een simpel terugtreklipje aan het openvouwtuutje te bevestigen.
En waarom nou niet, vraag ik u af.
Gewoon een aluminium terugtreklipje. Ik bedoel dat is je baan! Van negen tot vijf ben je bezig met het bedenken van consumentvriendelijke verpakkingen. Dat is een afdeling, in een gebouw met hippe spiegelglasramen,met maquettes en koffiepauzes en papadagen. Met opfrisverlof,maandagochtendmeetings,brainstormsessies op de hei.
‘ Mannen, vandaag het hagelslagpak.’ Geeuw,geeuw..
‘Niks meer aan doen Wilco. Zijn er ook kroketten bij de lunch?’
Intussen is de toevoer van uw hagelslag geheel of gedeeltelijk geblokkeerd geraakt en omdat de scene zich meestal afspeelt op ontbijtmomenten ,als de dag zich nog niet ten volle van het bewustzijn heeft meester gemaakt, krijgen ongeduld en ochtendhumeur de overhand. Men steekt zijn vinger in het gat in een poging achter het tuutje te haken en zodoende de weg vrij te maken voor de donkerbruine lekkernij. Gevolg: Vinger blijft steken,wordt met geweld teruggetrokken en veroorzaakt een diepe scheur in het pak, waardoor het tuutje gedegradeerd is tot een nutteloos aanhangsel en het broodstrooisel zich ongecontroleerd verspreidt over aanrecht of ontbijttafel behalve over het gesmeerde bammetje.
Ik kan daar heel erg onredelijk en verdrietig van worden.
Net als van verpakkingen met 10 kleine schroefjes waar je een betonschaar voor nodig hebt om er het gewapende plastic mee los te knippen. Maar daarover een volgende muts.
Categorieën: Algemeen
3 reacties
Libelle · 23 oktober 2011 op 08:36
Wat een rake muts! Ben benieuwd naar de bomvrije verpakkingen van de Gamma.
Ik heb van de profi’s hier geleerd dat je na een komma een spatie moet ingeven. Nu ik dat eenmaal weet, valt het me natuurlijk ook op als het vergeten wordt. Ik heb dus een probleem. En achter de titel mag geen punt. Waarom weet ik niet.
Meralixe · 23 oktober 2011 op 13:15
Ik kijk reikhalzend uit naar “mutsen 2” daar dat enkel maar beter kan zijn.
De titel aan de eerste zin koppelen leek me zeer onduidelijk. De tweede zin is pas goed als je hem na drie keer lezen eindelijk in de goede context hebt kunnen plaatsen.
Van dan af kwam alles een beetje tot een normaal schrijven en kwam het eigenlijk ook nog goed met de column. Over een stom onderwerpje toch een column schrijven blijft steeds een uitdaging.
Zo, ik ben uitgemutst. :pint:
Mien · 24 oktober 2011 op 10:58
Deze heb je vast geschreven als PR voor de [b][u][url=http://www.ddw.nl/]DDW 2011[/url][/u][/b]! :hammer:
De eerste alinea goed lezen was overigens ook een behoorlijk gepuzzel.
Ben benieuwd naar de volgende in het thema muts. Dit was vast een opwarmer.
[b][u][url=http://stanleyworks.nl/CatalogImages/1388_prev.jpg]Mien Nijptang[/url][/u][/b]