Ex moslim zijn, afscheid van een geloof of begin van een toekomst ?

Het ex-moslim zijn, staat sterk in de belangstelling. Althans het comité voor ex-moslims onder leiding van Ehsan Jami.
Maar met alle commotie rondom de persoon van Ehsan verdwijnt het onderwerp van het ex-moslim zijn zelf steeds meer naar de achtergrond. Wat houdt het nou in om een ex te zijn van de islam? En waarom ligt het zo gevoelig om dit uit te spreken?
Er zijn veel liberale moslims die niet meer honderd procent praktiserend zijn.
Er is zelfs een groeiende groep uit de jongere generatie die zichzelf atheïst noemt en er voor kiest nergens in te geloven.
Maar toch bestaat er nog een groot taboe om hier openlijk voor uit te komen.

Gek genoeg heeft dit taboe minder te maken met de inhoud van de Koran dan met familie en eer. Waar het om gaat, is wat de buren van je denken.
Moslims die hun geloof hebben verlaten, krijgen te horen dat ze hun familie te schande maken.

In alle islamitische gemeenschappen is dit een erg gevoelig punt.
Niet alleen traditionele, maar ook liberale, gematigde en atheïstische moslims blijven het als een vorm van verraad zien als iemand openlijk uitkomt voor zijn of haar afvalligheid.
Alle tradities, alle rituelen en de hele beleving van de eigen cultuur zijn samengebald in het Wij, het groepsgevoel.
Het wordt je niet in dank afgenomen als je daaraan tornt.
De identiteit van het individu is altijd ondergeschikt aan het groepsgevoel.

Er wordt verwacht dat jij je als individu schikt naar de wensen van de groep en geen ophef veroorzaakt.
Dat houdt in dat je je eigen verlangens aan de kant dient te schuiven.

Als verrader kom je in een vogelvrije positie te verkeren. Alles kan en mag je overkomen. Zodoende word je voedsel voor de groeiende minderheid van radicale moslims die alleen maar afwachten tot ze kunnen toeslaan.
De gemeenschap beschouwt het als je eigen schuld dat je, als openlijke ex-moslim, wordt bedreigd. Die bedreigingen heb je immers over jezelf afgeroepen.

Misschien is dat ook wel zo.
Maar wat is er zo afgrijselijk, zo afstotelijk aan ex-moslims dat zij niet mogen uitkomen voor hun afvalligheid? Wat maakt ex-moslims zo onmenselijk dat hun een menselijk bestaan wordt ontzegd?

En dat in een land waarin vrijheid voor het individu als het hoogste goed geldt.
In een land als Nederland waar ruimte voor iedereen is, moet ook ruimte zijn voor mensen die besluiten van hun geloof af te stappen. Zonder te worden gehaat en bedreigd en zonder als verrader te worden gezien.

Het verlaten van je geloof kan ook heel goed samengaan met respect voor de Profeet.
Per slot van rekening was hij de brenger van beschaving in een tijd dat er geen beschaving was.
Laten wij dat voorbeeld volgen.