Eens in het jaar komt m’n hele familie weer bijelkaar om gezellig een dag samen door te brengen. Het is altijd hetzelfde. Ze praten over hun huizen, vakantie’s en werk. Door het jaar heen hangen ze met elkaar aan de telefoon om de dag goed te organiseren. En dan is daar eindelijk de dag. Mijn familiehappening kan beginnen… Dit keer moesten we om 16.00 uur ergens aanwezig zijn. De familie had samen een geweldige goed-te-lezen-wegenkaart gemaakt, zodat we de weg vlekkenloos konden vinden. We waren al wat verlaat doordat mn ma te lang bezig was met d’r uiterlijke verzorging en we de geweldige goed-te-lezen-wegenkaart waren vergeten. Gelukkig heeft m’n vader een goed richtingsgevoel en konden we het wel vinden, naar mijn spijt. Toch waren we nog de eerste die bij het grote landhuis aankwamen waar een hotel en eetgelegenheid in gevestigd was. Hier zouden we het hoogtepunt van de dag doorbrengen; het avonddiner.
De rest van de familie kwam langzaam binnendruppelen in de ontvangstruimte van het landhuis. Mijn tante had weer ‘n geweldig duur gewaad aan dat me meer aan ‘n gordijn deed denken. Ook zag ik meteen dat ze gister naar de kapper geweest was, want haar motto is: “Als je haar maar goed zit”. Mijn tante’s zoon en dochter (mijn neef en nicht) zagen eruit alsof ze hun kleding uit een humanabox gejat hadden. Komt vast omdat ze studenten zijn. De halve gare “vriend” van m’n nicht kwam ook mee. Het lijkt net alsof hij worstenverkoper bij de Hema is, maar toch schijnt hij goed opgeleid te zijn. Ze hebben niks meer samen, maar toch gaat hij mee naar ons alleen-voor-familie-feest. Dan denk ik zo had ik ook wel al mn vrienden mee kunnen nemen, was er misschien meer lol geweest.
Mijn achterneef en nichtjes ontmoette ik nu ook voor het eerst. Ze gingen nu ook eens mee met het leuke familie-eetentje en ik moest zeggen dat ik dat wel gezelliger vond.
Mijn oom plofte ook ergens neer, op een-niet-op-zijn-gewicht-gerekende-stoel. Mijn neef en nicht hebben vast veel van hem meegekregen. Hij heeft een lange baard die langer is dan die van Sinterklaas en zn bierbuik deed me meer denken aan een buik van n zwangere vrouw. Ik kon me nog net inhouden om aan die trol te vragen wanneer de baby kwam.
We werden door een van de serveersters meegenomen naar het andere vertrek waar we gingen eten. Het was een mooie oude hoge kamer met een kroonluchter. Ik waande me zo in de 18e eeuw. Maar die gedachte vloog weg toen m’n andere oom naast me ging zitten. Deze is erg arrogant en denkt alles beter te weten met zn engels-australische accent. Zijn levenspartner keek me ‘n beetje jaloers aan en is tevens m’n echte oom, oom Jan. Mn ouders legden me de verplichting op om m’n arrogante “oom” ook oom te noemen. Ik vind hem wat te verwijft om h’m oom te noemen dus voor mij is hij tante Rik.
Tante Rik deed erg gemaakt aardig tegen mij. Hij vroeg weer die vragen zoals; “Hoe oud ben je ook alweer?” en zat me ondertussen volledig te scannen. Hij vroeg net niet de vraag van; “Welke cup-maat heb je nu?”. Dat zou een belediging voor zijn homo-geaardheid zijn. Gelukkig antwoordde ik niet want m’n achternichtjes kwamen me halen om vervolgens bij de “Kindertafel” te gaan zitten. Oom Jan ging naast tante Rik zitten. Waren die ook weer happy.
Voordat het eten begon moest er natuurlijk weer gespeeched worden. Het beschamende moment van de avond. Gelukkig richtte ik m’n gedachte op de kroonluchter, zodat ik niet in lachen uit zou barsten.
Na lang gewacht te hebben kwam het voorafje, altijd weer een surprise. Het was een vieze dikke groene smurrie wat brandnetelsoep genoemd word, maar meer leek op snot van een peuter. Ik at niks, net als de rest van de “Kindertafel”.
Mijn achterneef en m’n broertje kwamen op het ranzige idee om de soep in een leeg colaflesje te gieten en er vervolgens een lekker smaakje aan te maken, door wat suiker en een snufje zout erbij te pleuren. De vrouw van de neef van mn pa had de soep het eerste op, aan de “wij-zijn-volwassen-kleuters-tafel”. “Zo, dat smaakte heerlijk”. Yeah right! Ze is sterwardess en is natuurlijk ranzig eten gewend. Ze weet niet wat lekker is.
Voor het hoofdgerecht moest ik kiezen tussen varkens- of koeienvlees. De echte naam was zo ingewikkeld dat die m’n oor in en uit ging. Die namen deden me meer aan een delicatesse van ogen, oren en wormen denken, dus koos ik voor het vegetarische gerecht. De kids, aan mn tafel, namen het kindermenu. Ik had ook wel zin in patat met appelmoes, maar volgens de serveerster kon ik met m’n 16 jaren levenservaring geen aanspraak maken op het kindermenu. Het hoofdgerecht was meer een eenhapsgerecht wat er vies uitzag en wat het ook was. Gelukkig was t ijs als nagerecht erg heerlijk.
De familie praatte nog wat na en ze waren blijkbaar erg tevreden. Alleen mn nep-sinterklaas wat mijn oom voorstelde, had nog meer bier willen hebben. Mn oud-tante zei nog dat ze “hartstikke vol” zat. Kan ik me voorstellen, het was ook zo’n groot maal (?) Na afscheid te hebben genomen vertrok iedereen weer naar huis. Ik was blij dat het voorbij was, ik had het weer overleeft! En die overwinning vierde ik thuis door m’n schaars gevulde maag, lekker op de bank, te vullen met lekkere vette chips.
-Joanna
0 reacties