Na de oproep van R@@F over een Never Ending Story, kwam bij mij het idee, voor een finish de story. Je hebt ze ook op DVD, waar jezelf een ander einde kan kiezen als je het “orginele” einde niet bevalt. Lijkt me ook leuk op ColumnX om een aanzet te schrijven, en een ieder die zin heeft of zich aangesproken voelt stuurt in een reactie zijn eigen einde. Ik zal meteen een actueel stukje schrijven en jullie mogen het afmaken. Zie het maar als therapie.
Pesten
Toen ze vrijdagmiddag uit school kwam zag ik al dat het weer goed fout zat, ja mijn dochter wordt gepest op school en ik ben het zat. Ze komt huilend de keuken ingelopen, en verteld mij dat ze weer eens in elkaar geslagen is door het patsertje uit de klas samen met wat volgzame vriendjes. Haar lip is gescheurd, een oog is blauw en haar knie ligt open.
Kind wat is er toch weer gebeurd ?
Nou mam, je weet wel die van 2 straten verder op, moet mij altijd hebben omdat wij geen vader meer hebben, en dan zet hij zijn vriendjes aan om mij te laten struikelen. En als ik dan op de grond lig, blijven ze ook me ook nog schoppen. Maar ik heb wel nog terug geslagen, naar het patsertje.
Na een bezoek aan de dokter, voor hechtingen in de knie en in de lip is voor mij de maat vol.
Het hele weekend fantaseer ik hoe ik de daders of ouders van de daders zal aanpakken, en de school aansprakelijk zal stellen. Ik besluit dan ook om maandag morgen met mijn dochter naar school te gaan en nu eens actie te ondernemen.
Maandag ochtend sta ik om half negen bij het kantoor van de directeur te wachten………………………..
2 reacties
viking · 9 oktober 2003 op 10:31
‘Hoe lang duurt het nog voordat de direkteur mij kan ontvangen?’ vraag ik zijn deurmiep. Zij drukt op de knop van de intercom mompelt iets en gebiedt mij naar binnen te gaan. Ik laat de deur achter mij in het slot vallen en loop naar zijn bureau. De direkteur kijkt mij ietwat zenuwachtig aan, hij weet waarvoor ik gekomen ben, en staat op om mij de hand te schudden. Nog voor hij zijn benen gestrekt heeft, treft mijn rechtse hem vol op zijn neus en ik hoor een korte droge knak. ‘Zo, misselijke kwakbol, het is gedaan met hoffelijkheid en smeekbedes. Jij, enorme lulhannes dat je daar ligt, gaat er vanaf nu op toezien dat mijn dochter niet langer gepest en mishandelt wordt. Voor elke keer dat mijn dochter huilend naar huis komt, kom ik je opzoeken. Totdat je het echt begrepen hebt’. Kermend en huilend van de pijn probeert de direkteur op te staan maar mist duidelijk de kracht. Ik zie dat hij zich bovendien bepist heeft. Zijn kostuum kan ongetwijfeld bij het grof vuil. Zoveel bloed krijgt een stomerij er ook niet meer uit.
Ik wens zijn deurmiep vriendelijk en fijne dag en voldaan loop ik het schoolgebouw uit. Dat was dat. Nu de ouders van de kinderen nog. Eerst die bierpens van twee straten verderop even gedag zeggen. Ik parkeer mijn auto pal voor zijn deur, pak mijn gloednieuwe honkbalknuppel uit de kofferbak, loop het tuinpad op en bel aan. De deur gaat open. ‘Ja… wat mot jij nou weer wijfie? Weer dat gezeur overoohoohoooh…’
Irtimid · 9 oktober 2003 op 20:24
De directeur is pas nieuw op de school van mijn dochter en weet dus nog niet wat er allemaal speelt. Ik leg de directeur daarom even haarfijn en beeldend uit dat mijn dochter telkens weer het slachtoffer is van mishandeling door haar klasgenootjes.
De beste man heeft rode oren van mijn gekakel en schijnt het allemaal nog niet helemaal te bevatten, en heeft het idee dat het allemaal wel mee valt, daarom leg ik het hem in andere taal uit.
Tegenwoordig zijn er veel scholen die noodgedwongen moeten sluiten vanwege leerlingen gebrek. Hoe denkt u dat de gemeenschap zal reageren als in de dorpskrant een artikel verschijnt waarin wordt uitgelegd dat u jeugdcriminaliteit bevorderd en zelfs toejuicht? Vroeg ik hem.
De beste man kreeg plotseling last van spontane claustrofobie vergezeld van schoolpleinvrees en beloofde mijn plechtig dat mijn dochter niet meer lastig gevallen zou worden.
Hij heeft woord gehouden, mijn dochter wordt niet meer lastig gevallen. Ik ben zo’n zes maanden geleden met hem getrouwd want zeg nou zelf; waar vind je tegenwoordig nog zo’n volgzame man die geen probleem met andermans kinderen heeft? 😉