Fokking eenden

Als ik iets ben, dan is het een dierenliefhebber. Dat gaat zelfs zo ver dat ik rioolspinnen rustig door de kamer laat lopen. Dat weten ze want ik kan ze rustig optillen en vervolgens tussen mijn verse kaisersbroodje proppen. Knarst een beetje bij het kauwen maar er zijn speciale tandenstokers…Nee echt, ik ben gek op dieren. Een uitzondering moet ik wel maken. Eenden!
Ben je wel eens midden in de nacht wakker geworden van zo’n teringeend? Nou, ik wel!

Dan lig ik lekker in mijn bed en plotseling schrik ik me een adervernauwing door een roedel wilde eenden onder mijn raam. Mijn huis ligt aan een gracht en daar ploeteren die kolerebeesten de hele nacht wat af. Je hebt geen idee hoeveel geluid die krengen produceren.
Vooral nu! De tijd van de paring is uitgebroken en dan springen die eenden op elkaar af als Andries Knevel op de bijbel of als Jomanda op een aan suikerziekte lijdende zuurstokfabrikant met lekkend auravocht.

Jezus, en de geluiden die ze daar bij uitstoten. Dat is geen fokking kwaken meer, dit gaat goddomme meer de kant op van een neuriënde Jerney Kaagman. Niet om aan te horen dus.
Liever luister ik vrijwillig naar nagels die over een schoolbord krassen om maar eens een relaxed geluid te noemen.
En vannacht opnieuw dat geklootviool. Ik schuif mijn raam omhoog waardoor er weer een scheur in het kozijn slaat en steek mijn hoofd naar buiten. Een eend of twintig deze keer.
Vier woerden ( mannetjeseend voor diegene die de eend alleen kent van de afhaalchinees) bevechten elkaar op leven en dood om een vrouwtje. Je vraagt je af waarom, want de woerdin (vrouwtjeseend) ziet eruit als iets wat wel eens aan de band van een vrachtwagen blijft plakken na een aanrijding.

Niet zo gek trouwens dat je er zo gaat uitzien want probeer er maar eens goed te blijven uitzien als vier op seks beluste randviolen je bespringen en dan ook nog je geluidsorganen belasten met een afgekeurde studio-opname van Jerney Kaagman of daarop gelijkend gekwaak.
Ik wou dat ik het meemaakte hoor, daar niet van maar evengoed word ik hier niet hitsig van.
Na een minuut of tien heeft een woerd gewonnen en duikt achterwaarts op het vrouwtje.
Kijk, en dan gaat mijn fantasie werken. Hoe houdt zo’n eend hem erin, al fladderend en dobberend in het water, belaagd door een meute concurrenten? Komt zo’n eend überhaupt wel klaar in zo’n heksenketel. En houdt hij hem omhoog? Maar het zal wel want mijn gracht is vergeven van de eenden en dat aantal neemt nog steeds toe.

Kun je je voorstellen met welke levensvraagstukken ik me zoal ’s nachts bezighoud, in mijn blote reet, hangend uit het open raam?
Vanmorgen met kleine oogjes naar beneden. Mijn dochter van tien slaat met een Donald Duck een rioolspin aan flarden. Als ze het blad omdraait hangen de resten aan de snavel van Oom Donald. Geen probleem Met die randeend heb ik geen medelijden na vannacht. Wel met die spin..