Geketende liefde

Rusteloos schuif ik van de ene naar de andere kant van de stoel. Een gevoel dat je nog net geen adrenaline kunt noemen overtreedt alle verkeersregels en zorgt er voor dat ik in bad wil, wil tafelvoetballen, Fristi drinken en skippyballen.
Ik wil schreeuwen en zingen. Ik wil rennen maar het liefst naar bed. Ik ben ontregeld.
Systemen raken oververhit en mijn gedachtes breken alle records. Geef me een examen over ik weet niet wat, en ik maak hem. Geef me een pen en ik schrijf een boek.

Lampjes knipperen en ik ga zitten, sta op, ga weer zitten, sprint naar de keuken om vervolgens moedeloos terug te keren naar de tafel waar mijn huiswerk met eindeloos geduld op me wacht.
Ik kan me er op wonderbaarlijke wijze toe zetten te denken aan ‘de verlichting’, Box 1 en 3. Maar deze gedachtes worden al gauw verdrongen door zandkastelen en luchtballonnen.

Olifanten gaan shoppen in Parijs en ik zelf kijk naar de muur waar ik al zo’n driehonderdvierenveertigduizend figuurtjes in heb kunnen zien.

De renaissance kwam op in Italië rond 1400 kilometer heb ik inmiddels afgelegd in mijn hoofd. Ik heb de Eiffel toren beklommen, heb een praatje gemaakt met Big Ben en heb koffie gedronken met Madame Tussaud.

Ik ben verliefd. Maar wat geeft dat?
Ik heb huiswerk…