Geschifte pedo-advocaat

Een ontluisterend verhaal. Over een advocaat die op grond van een zéér onbeduidend procedurefoutje tracht, een kinderverkrachter op vrije voeten te krijgen. Over een advocaat die ’s morgens zijn geweten op het nachtkastje laat liggen. “Een 24-jarige inwoner van Ossendrecht verkrachtte een 13-jarig meisje. Verschrikkelijk. Maar gelukkig: hij wordt gepakt, het politieonderzoek wordt volgens het boekje uitgevoerd, er komt een strafzitting, de rechter doet later de uitspraak dat hij schuldig is en de seksueel gestoorde dader wordt veroordeeld tot vijf jaar cel plus TBS. Prima. Ik ben het daar erg mee eens. De maatschappij moet beschermd worden tegen ongedierte als die Ossendrechtse viezerik. En laat die versobering van het TBS-beleid ook maar lekker doorgaan. Opgeruimd staat netjes.”

Zo. Een lekker korte column. Nog even op internet plaatsen en lekker op tijd naar bed.

Niet dus. Het werd weer een latertje, gisteravond. Met dank aan Barry van de Luijtgaarden. Dat is een advocaat die niet goed snik is. Wij noemen dat thuis een vakidioot. Meester Barry van de Luijtgaarden wil dat de veroordeling van die smerige kinderverkrachter nietig wordt verklaard. O. Is het onderzoek dan onjuist uitgevoerd? Is er met de bewijsstukken geknoeid? Heeft de politie de Zaanse Verhoormethode toegepast? Peuken in zijn gezicht uitgedrukt om hem tot een bekentenis te dwingen? Had de officier van Justitie tijdens de rechtszaak de rechter een doos peperdure sigaren toegestopt? Was er gerotzooid in het dossier? Nee. Niets van dat al. Maar de wet zegt, dat de uitspraak eerst aan de veroordeelde moet worden medegedeeld, en dan pas mag worden gepubliceerd. Helaas stond door een vergissing van de rechtbank de uitspraak al eventjes op internet voordat het vonnis werd voorgelezen. Okee. Formeel niet helemaal juist. Maar is de rechtsgang nu geschaad? Volgens mij niet. Er is slordig gehandeld, en degene die daarvoor verantwoordelijk is, dient een stevige uitbrander alsmede een formele berisping te krijgen. Maar om daarvoor nu de dader van een waterdicht bewezen misdrijf in vrijheid te stellen… Want je mag iemand maar één keer berechten voor hetzelfde misdrijf. Dus nietigverklaring betekent vrijlating. Barry van de Luijtgaarden is een gewetenloze vakidioot zonder zelfs maar een greintje moreel besef.

De geestelijk gestoorde raadsman in kwestie vindt dat “het zijn vak is om alles te doen wat mogelijk is om voor zijn cliënt op te komen” of zoiets. Op internet zie ik idioten beweren, dat die advocaat nog gelijk heeft ook. Omdat dat zijn werk is. Nee. Fout.

Het werk van een videoverhuurder (die tegenwoordig nooit meer video’s verhuurt, maar dvd’s, maar dat terzijde) is het verhuren van zo veel mogelijk beelddragers. Maar dat betekent nog niet dat ‘ie wordt geacht om geweld of porno mee te geven aan kinderen van 12. Een kroegbaas heeft bier verkopen als beroep. Veel bier. Maar niet aan iemand die al bijna stomdronken van z’n kruk flikkert. De buurtsuper draait op het verkopen van zo veel mogelijk levensmiddelen, in vaste vorm, als poeder, als emulsie of als vloeistof. Maar het is niet de bedoeling, dat die stevige alcoholica verkoopt aan kinderen van 14.

En dat zou ik ook graag willen doortrekken naar de advocatenbranche. Het werk van een advocaat is de wetboeken en de jurisprudentie zo goed mogelijk te interpreteren in het voordeel van zijn cliënt. Hij moet daarom collega’s, gezagsdragers en rechters wijsmaken, dat de wet inderdaad in het voordeel van zijn cliënt dient te worden uitgelegd. Niets mis mee. De advocaat dient er altijd voor te zorgen dat bij een zakelijk geschil de waarheid boven tafel komt, en dat bij een strafzaak het onderzoek op een eerlijke manier verloopt. En dat in alle gevallen de juiste wetsartikelen worden toegepast. Niets mis mee. Maar Meester Barry van de Luijtgaarden maakt het te gek, met zijn gelul dat de verkrachtende sekspedo moet worden vrijgelaten wegens een lullig procedurefoutje, dat bovendien totaal los staat van het onderzoek of de gang van zaken tijdens het verhoor door de rechter in de strafzaak. Een lullig procedurefoutje dat bovendien in géén verhouding staat tot de ernst van het gepleegde en bewezen misdrijf.

Gelukkig kennen we in ons land het begrip ‘Misbruik van Recht’. Dat houdt in, dat het recht niet wordt toegepast wanneer het evident is dat het recht wordt misbruikt om anderen te jennen of op onredelijk hoge kosten te jagen. Dus een schutting die twee centimeter te ver naar links staat, hoeft niet te worden verplaatst, ondanks dat de eigenaar van de benadeelde tuin formeel gelijk heeft als hij dat eist. Zulke dingen. Misbruik van recht. Dat is hier ook aan de hand. Niemand heeft een serieus nadeel ondervonden door het iets te vroeg publiceren van de veroordeling. Zelfs de rechten van de kindermisbruiker in kwestie zijn feitelijk niet geschonden. Wat advocaat Barry van de Luijtgaarden doet, is niets anders dan het verhuren van een pornovideo aan een kind, het blijven doorschenken van bier aan iemand die al veel te ver heen is of het verkopen van sterke drank aan een jong-adolescent.

Ik ben echt heel erg benieuwd waarom het verkrachte meisje en haar familie geen klacht indienen bij de orde van advocaten. Want zowel het doel van ons recht, het doel van ons strafsysteem, het doel van onze wetten als ons gezond verstand zijn verkracht. Door Meester Barry van de Luijtgaarden. Barry de advocatenhoer.

Je mag het niet zeggen, hè? Maar eigenlijk, heel stiekem… Stel, dat door een wonderbaarlijke blunder van een rechter, het Hof, de Hoge Raad, meneer de verdachte inderdaad op vrije voeten komt. Dan hoop ik dat Barry van de Luijtgaarden op een dag thuiskomt van zijn werk. Dat zijn twaalfjarige dochter hem in de tuin blij tegemoet komt lopen. “Pap, we hebben een nieuwe buurman. Een heel leuke meneer uit Ossendrecht.”