Bijna heel de wereld ben ik al over geweest. Veel landen bekeken en maanden geleefd tussen vreemde volkeren. Egypte fascineerde me en Peru heeft een onuitwisbare indruk gemaakt. Nepal, India, de schitterende natuur, de gigantische drukte in de steden. Elk jaar een maand of drie weg uit Nederland en rondreizen. Afrika, Australië, Noord-Amerika, noem maar een continent en ik heb er wel rondgezworven. Heb overal mensen leren kennen en persoonlijke contacten gelegd. Niet dus! Was het maar waar! Ik heb voor hedendaagse begrippen heel weinig reiservaring. Niet dat ik er nooit de kans toe heb gehad, maar ik heb een gigantische hindernis te overwinnen als ik ooit in mijn leven nog eens een echte globetrotter zou willen worden. Het verlangen is er. Ik kan er eindeloos over fantaseren hoe het zou zijn in al die verre vreemde oorden. Ken de beelden uit films, van TV en uit boeken. Ik kan me er dus wel iets bij voorstellen, maar wat zou ik ontzettend graag eens in werkelijkheid op die plaatsen zijn. Dat is toch een totaal andere ervaring.
Wat me weerhoudt? Ik durf niet te vliegen! Heb er soms nachtmerries over, dat iemand me toch heeft overgehaald in zo’n gevaarte te stappen en me te verheffen van de planeet. Badend in het zweet word ik dan wakker, me het laatste stukje van mijn droom herinnerend: ik ben op de plaats waar ik heenwilde gearriveerd, heb doodsangsten uitgestaan onderweg en durf niet meer terug! Ben gedoemd om mijn hele verdere leven op de plek te slijten waar ik alleen maar tijdelijk had willen zijn.
Hoe komt een mens van deze angst af? Een cursus volgen? Kalmeringspillen slikken? Volgooien met sterke drank en dan toch gewoon gaan? Geen idee.
Voorlopig maak ik mezelf maar wijs, dat het in Nederland en vlak daaromheen ook leuk vakantie vieren is. Maar wat moet ik met die uitnodiging die ik van de week kreeg om een paar maanden naar Nieuw Zeeland te komen om bij vrienden te logeren? Dat kan ik toch niet zomaar mijn neus voorbij laten gaan!
De eerste euro zit al in een kistje. Dit is het kistje met spaargeld voor de reis. Tegen de tijd dat ik het bedrag bij elkaar heb, ben ik vast wel over mijn vliegangst heen. Zo niet, dan heb ik in elk geval de voorpret gehad.
Eens even denken, wat ik allemaal mee moet nemen…
17 reacties
Hans · 21 mei 2004 op 09:29
Over vliegangst heenkomen is lastig. Maar het probleem wat je me ooit vertelde, dat je altijd uit een middel van vervoer wilt kunnen uitstappen is ook op te lossen. Bij een bus de bushalte bij een trein het station desnoods via de noodrem.
Probeer dan met vliegen eens een cursus parachutespringen op Texel. Kan je vliegen en er uit!
Trouwens reizen dichtbij kan ook hoor. Ik reis soms in mijn bed, daar verdwijn ik uit deze wereld om weer op andere plaatsen op te duiken.
🙂
pleuro · 21 mei 2004 op 09:44
Na een “bijna” noodlanding tijdens de stormachtige zaterdagavond in januari, toen ik samen met mijn vriendinnen terugkeerde van mijn wintersportvakantie zat bij mij de schrik er ook wel even in. Eind volgende maand vlieg ik voor een paar dagen naar Barcelona, en ik geef toe het kriebelt al weer aardig!
Dromen zijn vaak mooier dan de werkelijkheid Ma3anne, dus blijf gewoon je dromen volgen tot je er daadwerkelijk klaar voor bent!
Mosje · 21 mei 2004 op 09:58
Tsja, dat zit er maar een ding op: pak de fiets!
Een paar weken terug zag ik een man op TV die de hele wereld bereisde per tweewieler….
pepe · 21 mei 2004 op 10:10
Met je bezem kom je ook een eind 😉 en wat dacht je van de grasmaaimachine, hoef je niet te trappen…
Ik ken gelukkig die angst niet, ik vind vliegen heerlijk, en hoop ooit nog eens eruit te mogen springen, dat is pas echt kicken. Van 50 meter naar beneden springen krijg ik niet echt een kick meer.
Dees · 21 mei 2004 op 10:27
Combineer varen/rijden/wandelen/fietsen en je krijgt er een onvergetelijke ervaring bij!
Of volg een vliegangsttherapie, die schijnen behoorlijk effectief te zijn.
Een laatste mogelijkheid is te vragen of je vrienden je een Mr. T behandeling willen geven.. Mja, ik weet niet of je dat redt t/m Nieuw Zeeland 😉
Kees Schilder · 21 mei 2004 op 11:14
Hypnose schijnt ook goed te werken.
Irma · 21 mei 2004 op 11:24
Ha die Ma3anne, herkenbaar!!! Ik heb er ook last van, maar heb geprobeerd door drie keer een poging te wagen erover heen te komen. Niets van dat alles. Leuk idee voor een column over zo’n ervaring… 😉
Inderdaad, andere manieren van reizen kiezen. Of…een slaappil innemen voordat je de lucht in gaat. Als ik een keer ‘moet’ omdat de band even ‘vliegend’ ergens naar toe moet is dat voor mij de enige oplossing.
By the way Hans, aandelen bij ons vliegveld? 😉 Vlieg eens langs voor een ‘bakkie’ 😛
Shitonya · 21 mei 2004 op 13:09
Me moeder heb ook zoiets, maar dan een fobie voor bussen en treinen, maar een vliegtuig, daar ken ze dan wel weer tegen 😕
Ik heb alleen een fobie voor spinnen, voor de rest gelukkig niets. Heb nog nooit gevlogen, maar ik heb er niet zo’n angst voor als jou gelukkig. Ik snap ook niet da je voor zoiets bang kunt zijn. Het enigste dat je kan overkomen is, dat er een of andere gek de cockpit overneemt en het vliegtuig een gebouw invliegt, of dat er een technische fout is in het toestel waardoor het vliegtuig neerstort en in in brandt vliegt. Maar voor de rest…volkomen veilig 😉
Ma3anne · 21 mei 2004 op 16:54
Hans: Parachutespringen lijkt me weer fantastisch, dat is het gekke. Je moet er alleen eerst voor in een vliegtuig… 😮
Ik zal maar niet vragen waar je opduikt, als je in je bed reist.:-D
Pleuro: Schrijf eens een column over die ‘bijna’noodlanding, misschien dat ik wel durf als ik dat lees… 😮
Ik droom inderdaad gewoon tot ik er aan toe ben…
Mosje: dat was een waterfiets zeker dan? Is wel een optie… 😀
Peep: Die bezem is geen punt. Daar kan ik afstappen als ik wil en ik bestuur hem zelf…;-)
Desaparecida: Wat is een Mr. T behandeling? Of is dat een domme vraag? 😕
Kees: hypnose heb ik ook al eens aan gedacht. Die houden we erin.
Irma: Ben benieuwd hoe jij zo’n vlucht ervaart dan. Ik kijk uit naar je column hierover… 😛
Shitonya: Dit helpt me echt over die angst heen, zoals jij beschrijft wat er hooguit kan gebeuren. Whaaaaaaaaaaaaaaa
Li · 21 mei 2004 op 23:16
Gelukkig ken ik geen vliegangst maar helaas ontbreken de centjes om verre reizen te maken.
En net als Ma3anne ben ik razend benieuwd wat een Mr T behandeling is! 🙂
Li
Hans · 22 mei 2004 op 01:15
Vraag het Mona:
Vraag 1:Waar ik opduik in mijn als ik in dromenland ben? gewoon op Fantasy Island. Dat is een bijzonder eiland.
Vraag 2: De Mister T behandeling…. Denk even aan The A-team één van de jeugd tv helden had ook vliegangst en werd er door zijn maatjes altijd weer ingeluisd. Meestal buiten bewustzijn
Vraag 3: De aandelen. Nee die heb ik niet maar in mijn vorige leven – bij hare majesteits Koninklijke Marine heb ik er wel gesprongen. Het was niets voor mij dan blijf ik liever zitten tot de piloot de landing fijn heeft afgerond. Ik ben nu eenmaal geen held
Volgende vraag…….
Ma3anne · 22 mei 2004 op 06:41
Li: gewoon met 1 euro beginnen en in een kistje doen. 😉
Hans: Fantasy Island, het komt me vaag bekend voor… 🙂
Aha, The A-Team. Ik ken het verschijnsel, maar heb het nooit echt gezien. Nieuw Zeeland is wel ver, dus dan moeten mijn maatjes me behoorlijk knock out slaan… nee geen optie, sorry Desaparecida. 😀
Louise · 22 mei 2004 op 11:20
Echt doodzonde, je vliegangst. En ik kan je met statistieken natuurlijk ook niet overtuigen.
Maar zolang je geweldig weet te schrijven over plaatsen waar je niet geweest bent, is de nood gewoon niet groot genoeg. Dat denk ik.
Even geduld hebben nog totdat de hunkering groter is dan de angst. En je genoeg euro’s verzameld hebt natuurlijk 😉
Eftee · 22 mei 2004 op 15:01
Wie weet komt er ooit nog een dag dat je opeens wel durft. Bij vliegen merk ik dat veel mensen juist bang zijn, omdat ze geen controle over het vliegtuig hebben. Gelukkig ben je in een vliegtuig veiliger dan op de weg.
Nog een voordeel van vliegen is, dat je lekker snel op je bestemming bent.
Weer een leuke column Marianne!
Bakema_NL · 22 mei 2004 op 21:02
Is het vliegangst wat je hebt of is het onderdeel van een hoogtevrees?
Hoogtevrees kan ik over meepraten, heb er zelf ook wat last van. Ik kan gewoon op een flat naar beneden kijken vanaf een balkon, niet echt prettig, maar ik schrik er niet van terug. Een hoge boom klim ik zo in, geen punt. Maar in zo’n prachtig mooie hoge achtbaan zul je mij niet aantreffen, al staat Rolf Wouters, voor een keertje terug met dat kutprogramma, voor mijn neus met een paar miljoen, dan nog zit ik niet in een achtbaan, of zo’n grote schommelboot, of wat dan ook kermis-achtigs wat zo hard en hoog gaat. En dat is het dus meer bij mij, de combinatie hard en hoog. Nu gaat een vliegtuig best wel hoog en best wel hard, hoger en harder dan welke achtbaan ook. Het mooie is alleen, je merkt er gewoon helemaal niks van, reizen per vliegtuig is hetzelfde als reizen per trein of auto, je gaat van de ene plek naar de ander. En met mijn bescheiden vorm van hoogtevrees vind ik het best te doen, alleen met landen bekruipt me een wat minder gevoel………..heftig weer en dat soort zaken heb ik gelukkig niet meegemaakt.
Dus ik zou zeggen, doe het gewoon (gewoon zegt ie) en laat je wegvoeren door de grote stalen vogel richting verre oorden, waar je gewoon op de grond weer per kameel kunt gaan, om maar een voorbeeld te noemen. De kans dat zo’n kameel dwars gaat liggen is groter dan dat het vliegtuig de lucht uit valt. 🙂
Wayan · 23 mei 2004 op 00:07
Twaalf jaar geleden vloog ik van Bali naar het eiland Sumba in een oud tweemotorig vliegtuig (propellers, geen jet) van de Indonesische maatschappij Bouraq. In de versleten bekleding van mijn zetel was precies in het midden een gat, zodat het aanvoelde of ik op een WC zonder bril zat.
Iedereen rookte. Walmen sigarettenrook overal, en ook de piloten rookten.
Op een gegeven moment zag ik een piloot uit de cockpit komen en naar het WC achterin lopen. Ik zag hem iets later weer uit het WC komen en op dat moment kwam de andere piloot ook uit de cockpit. Blijkbaar moest die ook naar het WC.
Dan sloeg de deur van de cockpit dicht.
De deur zat in het slot of klem, en de piloten konden niet meer in de cockpit. De piloten trachtten vergeefs de deur te openen. Toen kwamen ze rondvragen aan de passagiers of er iemand toevallig een bijl of een hamer bij had.
Alle passagiers richtten gebeden tot Allah, maar ik bood mijn hulp aan om te helpen met die deur.
Vermits het vliegtuig op automatische piloot stond was het al voorbij het eiland Sumba gevlogen toen de piloten, ikzelf en een paar passagiers eindelijk die deur konden inbeuken ! Iemand had een schroevendraaier bij en zo konden we een zetel los maken en die gebruiken als stormram.
Gelukkig was er net genoeg benzine om rechtsomkeer te maken en toch nog op Sumba te landen.
Bakema_NL · 23 mei 2004 op 00:48
Hahahaha, maar dan heb je ook wel een verhaal voor bij de borrel. 😛