Een tijd geleden stuitte ik op een cover van het nummer Gloomy Sunday, een van de meest gecoverde nummers aller tijden, en dit keer was het de band The Associates die in 1982 een wonderbaarlijk goede poging hadden gedaan om het nummer in een meer elektronische synthi-pop vorm te gieten. Zowel oudere als jongere artiesten hebben het lied ooit gecoverd. Enkelen hiervan zijn Billy Holliday (met waarschijnlijk één van de bekendste versies van het nummer)en Mel Thorme, maar zelfs hedendaagse artiesten als Bjork en Sinead ‘O Connor hebben zich ooit gewaagd aan het zingen van de beroerende melodie van het nummer. Het origineel van Gloomy Sunday stamt uit 1920, en is geschreven door de componist Reszo Seress. Het lied wordt ook wel gezien als het Hongaarse zelfmoordlied. De sombere tekst handelt letterlijk over het overpeinzen van zelfmoord vanuit het oogpunt van een rouwende nabestaande die zich niet kan vereenzelvigen met het verlies van zijn geliefde. Sinds de creatie van Gloomy Sunday zijn er veel urban-myths ontstaan rond de impact die het nummer zou hebben op de luisteraars ervan. Een hele horde mensen zou zichzelf de jaren na het verschijnen van het nummer van het leven hebben beroofd, waar bij velen een relatie tussen de zelfmoord en het nummer kon worden aangeduid. Uit ooggetuigenverslagen bleek dat bij vele gevonden lichamen vaak de bladmuziek dichtbij lag, ook waren er mensen die de ongelukkige het nummer hadden horen zingen of fluiten slechts kort voordat ze besloten hadden om zichzelf tot het eeuwige nirvana te begeven. Sommigen hadden zelfs delen van de tekst opgeschreven in hun achtergelaten zelfmoordbrief.

De tekst van het nummer is geschreven door de Hongaarse poëet László Jávor en werd later vertaald door de tekstschrijvers Sam M. Lewis and Desmond Carter. Het was de tekstuele versie van Sam Lewis die de grootste bekendheid zou bereiken en als eerste werd opgenomen door Hal Kemp en zijn orkest, met Bob Allen als zanger(1936). Het was ook deze versie van de tekst die later het meest gecoverd zou worden. Toch bleef Gloomy Sunday een omstreden stuk muziek. Zelfs na de alom geprezen versie van Billy Holliday werd het alsnog verbannen van radiostations en muzieklijsten. Zo gebruikte de BBC als argumentatie dat zij het nummer te depressief vonden om airplay te geven. Opvallend is dat in de versie van Holliday het derde couplet is herschreven, waarmee er een dromerige nieuwe wending aan het nummer werd gegeven. De gestorven geliefde blijkt in het hart van de zanger nog steeds te leven, en de rouwende verontschuldigt zich tegenover haar wegens zijn gedachte aan zelfmoord. Ondanks dat Gloomy Sunday, zelfs nog na de positievere twist in de tekst, van alle kanten werd verboden heeft het ook anno 2006 nog niets aan kracht verloren.

Saillant detail is dat tevens de originele componist van het nummer zichzelf in 1968 van het leven beroofde door van een flat te springen. Wie net zijn geliefde kwijt is geraakt, mentaal niet al te stabiel is en nu in een zware depressie zit, raad ik aan om dit nummer vooral niet te luisteren. Alle anderen kan ik aanraden om eens wat versies op te sprokkelen, achterover te leunen, zakdoeken binnen handbereik te houden en om vooral te genieten van dit meesterlijke lied.

Categorieën: Algemeen

8 reacties

SIMBA · 12 augustus 2007 op 13:06

Hey, het is Troy. Al lezende dacht ik dat het DJ Eddy was 😀
Wel leuk, zo’n heel andere Troy, je bent erg veelzijdig!

dj_Eddy · 12 augustus 2007 op 15:12

Ja, heel mooi geschreven. En dat je dacht dat ik het was, zie ik als een groot compliment, Simba! 😉 Vandaag ervaar ik trouwens niet als een gloomy sunday. ’t Is een mooie zondag. Overigens heeft ook de zanger van Associates, [b][url=http://examedia.nl/columnx/modules/news/article.php?storyid=4500]Billy MacKenzie[/url][/b], (op zijn 39-ste al) zelfmoord gepleegd. Geweldige zanger, een groot gemis, dat is zeker.

Quinn · 12 augustus 2007 op 17:44

Ik had exact hetzelfde als Simba. Zo zie je maar hoe snel je tot conclusies komt: Eddy is voor de goed geïnformeerde muziekcolumns, Troy voor de ongrijpbare literaire hoogstandjes. Dus Eddy, je weet wat je nu te doen staat om deze ruil compleet te maken 😀

dj_Eddy · 12 augustus 2007 op 17:51

Ik ga meteen aan de slag met een ongrijpbaar literair hoogstandje, Quinn! :lach:

Prlwytskovsky · 12 augustus 2007 op 19:40

Zal wel aan mij liggen maar ik weet niet waar je het over hebt, ik ken ze niet, die namen. Maar toch, ik zal het eens opzoeken en beluisteren. Ik bewoon weliswaar een torenflat (risico factor?) maar heb niet de intentie te gaan bungeejumpen.
Het verhaal echter loopt als een speer, dat wel.

arta · 12 augustus 2007 op 21:27

Ook ik ga eens op zoek!
Inderdaad, wat een andere Troy!
Eigenlijk vind ik jouw andere columns helemaal niet ongrijpbaar, er staat zoveel tussen de regels dat elke keer wanneer je hem opnieuw leest, er weer iets nieuws in vindt.
Deze column is erg goed geschreven en bewijst maar weer wat een veelzijdig schrijver jij bent!

Siebe · 12 augustus 2007 op 22:33

Wie een ‘poppier’ versie prefereert kan ik de versie van Heather Nova aanbevelen, te vinden op haar album ‘South’. Maar vergeet zeker niet de versie van Billy Holiday te beluisteren ([i]be[/i]luisteren Troy ;-)). Troy heeft gelijk, een soms ijzingwekkend nummer. Maar mooi. Prachtig Troy, om de achtergronden erbij te lezen. Ik kende die niet. Op grond van je columns lijkt het nummer soms bij je te passen. Dat hoeft natuurlijk helemaal niets te betekenen verder. Maar hierover van jou te lezen ‘klopt’ voor mijn gevoel op de een of andere manier. En het is een verrassende stijlbreuk. Mooi.

Gr.
S

pally · 13 augustus 2007 op 12:08

Goed geschreven ‘andere’column,’DJ’ Troy! Ik ken het nummer niet, hoewel misschien toch weleens gehoord. In elk geval heb je me zo nieuwsgierig gemaakt , dat ik hem in verschillende versies ga opzoeken.

groet van Pally

Geef een reactie

Avatar plaatshouder