Woensdagavond. Het is al een tijdje geleden dat ik nog eens een column heb geschreven en zet me achter mijn rommelige bureau. Links van mij liggen 5 boeken over hoe ik moet omgaan met psychiatrische patiënten en gedementeerde bejaarden. Aan de andere kant van ‘het stort’, want zo noemt mijn moeder mijn bureau, liggen lege flessen cola en kruimels van koeken. Vlak na de examens heb ik echt geen zin om terug geconfronteerd te worden met die ellendige cursussen waarvan ik met 80% zekerheid weet dat ik ze in augustus toch opnieuw moet instuderen. Daarom laat ik mijn bureau liggen zoals het is en verhuis ik naar de keuken.

Tot alle ellende nog aan toe is mijn inspiratie voor het schrijven van een column vergelijkbaar met het heterogehalte van de modeontwerpers Dolce & Gabbana. Het verdere gezaag en geklaag van de moeder des huizes over mijn eigen privé-stort dwingt me ertoe mijn heil te gaan zoeken in een donkere kroeg in het centrum van de stad. Ik heb eens gelezen dat alle grote kunstenaars hun meesterlijke creaties bedenken in een lange diepe roes. Ik weet dus wat te doen om een goede column neer te schrijven. Let wel op: ik noem mezelf geen groot kunstenaar, laat staan een goed schrijver. Dit zou namelijk arrogant zijn t.o.v. personen zoals Pieter Aspe, Hendrik Conscience, Guido Gezelle, … En het laatste wat mij kan verweten worden is arrogantie. Pas na mijn dood zal de waarde van mijn werk juist worden ingeschat, net zoals dat bij dat schilderke Vincent Van Gogh.

Ik kom ‘Den Bruine Haring’ binnen, zet mij aan den toog en bestel een Duvel.
Behalve de landloper die op een tafel ligt te slapen is er niemand waarmee ik een deftig gesprek kan voeren. Oh jawel, de man achter de bar is er ook nog, maar die houdt zich in een donker achterkamertje met allerlei louche zaken bezig. Waarom ik weet dat hij met iets louche bezig is? Laten we zeggen dat ik de kleine onderwereld uit mijn buurt ken als mijn lievelingsbroekzak… U begrijpt wel dat ik hierbij geen verdere commentaar wil/kan geven.
Plotseling komt er ambiance in de keet. Een dronken man gekleed in een zwart pak met witte kraag komt ‘Den Bruine Haring’ binnen en roept met al zijn stemvolume: ‘tournéé generale!’ Hij weet zijn moment blijkbaar wel uit te kiezen: een rondje voor drie man kost maximum 5 euro. Maar ik maal er niet om en nodig hem uit voor een gesprek.

Ik verwacht een dronken oudere man met een spraakgebrek door de overvloed van alcohol en… geen deftig gesprek. Maar ik moet toch ergens mijn inspiratie halen voor een goede column? Dan maar bij een zatlap!
Tot mijn grote verbazing klopt geen enkele verwachting. Ik zou het nochtans moeten weten want het eerste wat ze ons op school aanleren is een persoon te benaderen zònder vooroordelen. Het gevoel dat ik in augustus terug kan leren groeit en groeit met de minuut. De man begint te praten over het bestaan van God en zijn invloed op onze wereld. Ik wist niet wat zeggen. In dit onderwerp heb ik mij nog niet voldoende verdiept. Ikzelf wil niet weten of God al dan niet bestaat. Ik weiger om God tot een object van mijn verstand te maken want dan is alles voorspelbaar, net zoals we kunnen voorspellen wanneer water gaat koken. Het leven wordt dan oer-oersaai!
Ik vroeg aan de man welke invloed God dan heeft uitgeoefend op de ramp in Sumatra eind vorig jaar. Hij beantwoord mijn vraag en opnieuw ben ik sprakeloos. Zijn antwoord op mijn vraag? En ik citeer (wat ik nog me nog herinner want de Duvels vloeiden rijkelijk tijdens ons gesprek): ‘God is onzichtbaar. Je kunt hem niet op de koffie vragen zoals de Bucket-women elke zondag met Elisabeth doet in ‘Schone Schijn’.God laat het lijden toe zodat we wakker worden en ervaren dat ons leven slechts van korte duur is. Hij wil dat we van het leven profiteren, zonder van andere mensen misbruik te maken.’ En eigelijk heeft die man nog gelijk ook!

Opgelucht als ik ben (die man had me namelijk een nieuw onderwerp voor mijn column gegeven) roep ik de louche kerel voor twee nieuwe Duvels om daarna even langs het toilet te passeren. Als ik terugkom is mijn gesprekspartner plotseling verdwenen. De barman bulderde van het lachen.
‘’Waarom lach je?’’ vraag ik.
‘’Wel, die man waarmee je net Duvels hebt gedronken is hier vaste klant. Elke keer drinkt hij zich lazarus. Eens zijn gesprekspartner even weggaat verdwijnt hij zodat hij niets moet betalen.” Voor de derde keer wist ik niet wat zeggen.
‘’Waarom heb je mij dan niet gewaarschuwd?’’ vraag ik op een opdringerige toon.
‘’Die man is ontsnapt uit het psychiatrisch ziekenhuis en doet af en toe vuile karweitjes voor mij’’ repliceert de barman.

Hier sta ik dan: Een rekening van 23 euro en me laten klissen door ‘ne zot’! Ik vrees dat augustus een zéér zware maand gaat worden.

Categorieën: Algemeen

9 reacties

Kees Schilder · 22 juli 2005 op 11:19

Dat had je toch kunnen weten, Slisse. Zodra Meester Religie op de proppen komt reizen de Heren Oplichting&Bedrog met hem mee 😀
Leuke column.

Dees · 22 juli 2005 op 11:27

Leuk verhaal.

Maar ik vind het wel wat moeizaam lezen, hier en daar… Mijn Vlaams is wat roestig 😉

Mosje · 22 juli 2005 op 11:38

[quote]Pas na mijn dood zal de waarde van mijn werk juist worden ingeschat[/quote]Zal ik nog maar even wachten met commentaar geven dan?

Troy · 22 juli 2005 op 12:12

Ik vind dit een heerlijke column. Ik houd van het wollige taalgebruik, de details en dergelijke. Het Vlaams viel me niet echt op en waar het me opviel stoorde het mij ook niet aangezien ik Vlaams een mooie taal vind. Zelf schrijf ik ook voornamelijk in een roes, een roes van rode port of goede wijn welteverstaan. En nachtenlang doorhalen wil ook helpen bij het opdoen van inspiratie. Vergeet al je kaders en schrijf! Dit was in ieder geval een geslaagde poging.

Ps: prachtige titel.

Grt Troy

bert · 22 juli 2005 op 14:06

[quote]gedementeerde bejaarden[/quote]
Volgens mij zijn dit in Nederland dementerende bejaarden, maar dit zal overal wel even triest zijn, hoe je het ook benoemd.
[quote]Het verdere gezaag en geklaag van de moeder des huizes over mijn eigen privé-stort [/quote]
Dit is bij de Nederlandse jeugd volgens mij wel hetzelfde. Misschien is dit wel Europees. 🙂 😉
[quote]Ik kom ‘Den Bruine Haring’ binnen, zet mij aan den toog en bestel een Duvel.[/quote]
Dat zou ik zeker ook gedaan hebben in ‘Den Bruine Haring’. 😀 😀
Van mij mag je aan de volgende column beginnen. 🙂

KawaSutra · 22 juli 2005 op 18:30

Leuke column, misschien ietsje aan de lange kant maar ik ben gek op Vlaams. Deze is eigenlijk prima geschikt als ingesproken column, maar dan wel door een echte Vlaming, misschien de schrijver zelf? 😀

champagne · 22 juli 2005 op 20:22

Leuke levenslessen 😛

En vervolgens een leuke colum!

Louise · 23 juli 2005 op 08:11

Dit is een mooi voorbeeld van je inspiratie achterna reizen zonder je druk te maken waar je uitkomt 😉
Leuk.

Shitonya · 26 juli 2005 op 22:30

leuke column, vrij saai, maar desondanks best leuk

Geef een reactie

Avatar plaatshouder