Goede voornemens!

Met een glas champagne in onze handen en de beste wensen, namen we afscheid van 2010. Vol goede moed begonnen wij aan 2011. Voor het eerst dit jaar hadden we bijna allemaal goede voornemens. We wilden vooral een gezellig 2011, een jaar waar in het gezin weer wat dichter bij elkaar zou komen, waar de ruzies niet meer centraal zouden staan. Vol enthousiasme vertellen ze elkaar en mij wat er in 2011 zou gaan veranderen. Mijn middelste is het roken meer dan zat, hij gaat stoppen. Ik krijg er twee mee die wel wat zien in een slank 2011. Paul is wat voorzichtiger maar doet braaf mee, hij gaat gezelliger doen. Dit houdt in zijn geval in, minder horizontaal op de bank om zeven uur ‘s avonds.

Op de terugweg van Tsjechië naar huis, pikken we voor de laatste keer nog even een “Mekkie” mee en mijn middelste steekt nog snel een laatste sigaret op. Maandag 3 januari dan moet het over zijn met al onze slechte gewoontes.

Die maandag sta ik om zeven uur in de keuken vol goede moed een shake te bereiden. Het donkerbruine brood lonkt, maar ik ben sterk. Een koolhydraat-arm-dieet, dat gaat het helemaal worden in 2011. Mijn middelste hoor ik de trap af strompelen en werpt een boze blik op mijn pakje sigaretten wat uitnodigend op tafel ligt.

Om tien uur, mijn middelste zijn aura is zwarter dan zwart en als hij ziet dat ik een sigaret opsteek werpt hij mij een blik toe die normale mensen op het kerkhof zouden doen belanden.
Mike is de uitslaper en als hij om half elf de shake naar binnen werkt, vertelt hij mij op niet misverstane wijze dat dit het meest gore is wat hij ooit naar binnen heeft gewerkt.
Om het gerommel uit mijn maag te overstemmen, spreek ik hem met iets luidere stem moed in.

Het is één uur als Robin naar beneden komt met de vraag of mijn aanbod voor nicotinepleisters te kopen nog steeds geld. Zijn ogen staan dof, zijn mond staat strak en zijn vuisten zijn gebald.

Mijn schoondochter loopt heen en weer en vraagt voor de duizendste keer of ze geen ontbijtkoek mag of misschien dan wat anders?
Gefrustreerd is ze de kerstboom aan het aftuigen, letterlijk in dit geval. Bezorgd vraag ik me af, of de boom dit gaat overleven.

Als Paul thuis komt, staat er voor hem een bord soep en wat brood klaar. In de keuken staat Robin patat te bakken met frikadellen. Dave, die zichzelf schijnbaar perfect vindt zoals hij is, bakt een ei met spek en kaas en steekt hierna een sigaret op. Ik kan hem wel wat doen en als ik zo om me heen kijk, ben ik niet de enige die er zo over denkt. De enige die het allemaal niets doet is Paul, die strekt zijn benen op de bank en binnen een minuut hoor ik geronk uit zijn richting komen.

Op dinsdag barst de bom, we hebben last van donderwolken, laag overvliegende laptops, stoelen die door de lucht gaan en scheldende pubers.

Vermoeid, hongerig en misselijk trek ik de koelkast open voor een tomaat.
Op de koelkastdeur hangt een foto van mij in bikini en een waarschuwing dat roken dodelijk kan zijn. Mijn blik valt op de foto die bijna verstopt onder de andere rotzooi hangt. Drie vrolijke kindertoetjes kijken brutaal in de lens terwijl Paul zwoegend een zandkasteel in zijn uppie staat te bouwen en… ik, die goede voornemens toen nog belachelijk vond.