Goocheldoosje

“Papa ik kan goochelen” roept Sterre opgewonden en komt aangehuppeld. “geef je hand es pap”

Ik steek mijn hand uit en ze trekt hard aan elk van mijn vingers. “welke deed het zeerste?” vraagt ze gespannen. Eerlijk gezegd heb ik geen idee maar zeg dat het de wijsvinger is. Vervolgens pakt ze de bewuste vinger en knijpt hard in elk kootje en vraagt weer, “welke deed het zeerste?” Weer weet ik het echt niet maar ik denk dat het niet zo heel veel uit zal maken welke het is en zeg dat het deze keer om de middelste gaat. Dan knijpt ze heel hard in het middelste deel van mijn vinger en zegt dat ik vooral niet mee mag kijken. Met haar ander handje er voor zegt ze, “nu moet je heel hard denken aan een vierkantje, een driehoekje of een rondje” Ik denk heel hard aan een driehoek, een hele grote zelfs, ze kijkt me heel diep in mijn ogen en zegt, “je denkt aan een vierkantje” “hoe weet jij dat nou?” vraag ik semi verwonderd. “ja pap, dat snap je niet he” We doen het nog een keer en weer raadt ze mijn gedachten.

Sterre, ze hoeft mijn gedachten niet te raden, die kent ze wel, ook al is het onbewust…