Goud rooien

Als ik ergens een hekel aan heb, dan is het aan regen. Vooral als je op de fiets zit en het met bakken naar beneden komt zodat zelfs het riool denkt; doe het zelf maar.
Wat nog erger is, is dat je dan al watertrappend op je mobiele krijskanon gebeld wordt.
In plaats van dat ik het kreng gewoon laat krijsen en doorfiets, stop ik en vis het ergens uit mijn zak vandaan. Het ergste is dan wanneer de beller begint te melden dat het zo regent (??) En dat Inge weer een gouden plak heeft. Op mijn vraag of de beller ook nog iets zinnigs te melden heeft, krijg ik als antwoord dat de beller wel dacht dat ik dat leuk zou vinden.
Tuurlijk vind ik het geestig, vooral als het water via mijn kraag m’n schoenen insijpelt.
Thuisgekomen zet ik de TV aan, maar Inge is al vertrokken. Daarvoor in de plaats zie ik een enorme hal met volle tribunes. ‘Kijk aan’, denk ik. Volleybal. Niet dus. Twee tafels waaraan een paar Chinezen staan te pingpongen. Raar gezicht. Waarom doen dammers of schakers dat niet? Het heeft wel wat, zo’n enorme hal met ergens daar middenin heel nietig een paar pingpongers.
Waarom ze nog geen tafelvoetbal op de Olympische spelen hebben geïntroduceerd is mij een raadsel. Zou heel goed passen in die hal en met die volle tribunes.
Mijn gedachten worden afgeleid door een gorgelend geluid uit de gootsteen. Eerst denk ik nog dat de kat daar ligt te kotsen maar ik word al snel uit de droom geholpen. Het riool heeft de strijd gestaakt en het water gutst in golven over de gootsteen, mijn kamer binnen. Ik probeer nog met een dweiltje ,het afvoerputje dicht te drukken maar dat blijkt onbegonnen werk. Voor ik het weet staat het water tot mijn enkels.
Op de TV hoor ik dat een pingponger een punt heeft gescoord waarna op de tribunes een wave wordt ingezet. De pingponger komt close-up in beeld terwijl ik professioneel met de vlinderslag door mijn keuken beweeg , trachtend het water uit mijn kamer te dweilen. Dat valt nog niet mee, persoonlijk geef ik de voorkeur aan de rugslag maar dan ligt de dweil weer niet zo lekker in je hand. Tussen twee vlinderslagen door zie ik dat de pingponger een beetje vreemde ogen heeft. Een beetje scheef. Doping?
Intussen vraag ik mij af of ik zo meteen ook kan schoonspringen in mijn keuken gezien de snelheid waarmee het water stijgt.
Even later hoor ik dat Leontien de vloer heeft aangeveegd met haar tegenstandster en goud gerooid heeft.
Dat kan ik niet zeggen. Het enige dat ik aangeveegd heb, is de vloer en het enige dat ik gerooid heb is rioolwater. Maar verschil moet er zijn.
Tijd voor een lichte, zij het verlate,lunch.