Greet

Als je Greet heet heb je het denk ik sowieso niet gemakkelijk. Tenzij je in de Verenigde Staten bent geboren. Want in de Verenigde Staten heten alle Greten Char. En Char dat klinkt al weer een stuk beter. Dan gaan de deuren open. Alle deuren, zelfs de deuren tussen leven en dood. Maar als Greet is het sappelen. Als Greet moet je hard werken om een boterham te kunnen verdienen. Greet begint al met een achterstand. Bovendien is Greet geen mooie vrouw. Uiterlijk interesseert haar niet. Greet heeft andere belangen. Hogere belangen. Greet gelooft oprecht in een betere wereld. Een wereld waarin mensen in harmonie en vrede leven. Dat is haar missie. Ook voor de charmes van flamboyante Duitse playboys is zij daarom niet ontvankelijk.
Greet verkondigt haar boodschap. Met flinke tegenwind weliswaar. Maar dat tekent het geloof in de boodschap. Greet is overtuigd. Ze is ook opgetogen. Want eenzame Greet heeft eindelijk een vriendin gevonden en dat is voor Greet een groot goed. Samen zijn ze overtuigd. Samen spreken zij, zoals vriendinnen doen, over hun ideeën. Zij delen lief en leed. Zoals vriendinnen doen. Zij genieten van het moment en zijn zich van geen kwaad bewust. Wie zou er ook iets kunnen hebben tegen een betere wereld ?
Daarmee hebben ze echter buiten de narcistische Duitse echtgenoot gerekend. Zijn reputatie is voor een belangrijk deel gebaseerd op geweld. Wereldvrede is niets voor hem. Raus ! allen raus ! schreeuwt hij dan ook. Deze man laat zijn leven niet bepalen door twee wankelmoedige vrouwen. Daar is ie veel teveel man voor. Dat gebeurt niet. Zijn omgeving steunt hem. Ook die vinden het maar eng, wereldvrede… harmonie…
Greet moet het veld ruimen.

’s Avonds op televisie zie ik zijn dochter op een bankje naast een blonde vrouw. “I’ve got contact” zegt de blonde vrouw. “His name has a B in it” vervolgt ze.
De dochter beaamt het “Yes he’s my father”.
Massaal applaus valt hen ten deel.