In de eenzaamheid van de morgen loop ik door de ochtenddauw die het gras bedekt. De dauw ligt als diamanten tranen op de grassprietjes. Ook de blaadjes van de bomen zijn er mee bedekt. Ze glinsteren vrolijk in het opkomend zonnetje. Steeds weer valt mij de verscheidenheid van de natuur op. De modetrend van dit seizoen is opkomend groen. Overal om mij heen komen de krokussen en narcissen voorzichtig boven de grond uit kijken. “Zijn we er op tijd bij, of is er inmiddels een nieuwe trend gezet?” Gezien het grote aantal zijn zij precies op tijd. Ze kleuren het gras paars en geel en geven ‘langslopers’ een echt lentegevoel. De bomen kunnen niet achterblijven en laten hun blaadjes aan de takken ontluiken. Het kale bruin dat het beeld voor de winter bepaald heeft, verandert langzaam in overwegend groen.

Zelfs in het water zet de groene trend door. De waterplanten tieren welig en zijn duidelijk zichtbaar vanaf de kant. Ik bedenk dat het me nooit eerder is opgevallen dat zelfs de natuur aan modeverschijnselen onderhevig is. Elk seizoen heeft zijn eigen kleuren en vormen. Voor mij is de herfst altijd een absoluut hoogtepunt. Stervend groen wordt vervangen door schreeuwerig geel, oranje, rood en bruin.

Gelukkig zijn bomen en planten zich niet bewust van deze eeuwenoude cyclus. Zij kennen geen gevoelens als afgunst en bewondering. Het gezegde ‘doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg’ lijkt zijn oorsprong hier gevonden te hebben. Ik moet er niet aan denken dat er ineens wortels uit de grond steken van een boom die weigert te eten, omdat een berk aan de overkant van de straat zo mooi slank is. Bloemen die hun kroontjes laten kleuren doordat de mode van dit jaargetij een andere kleur voorschrijft dan hun originele. Bomen die iedere drie maanden verschorsen om toch maar ‘in’ te blijven. Het lijkt mij vreselijk!

Zonder het in de gaten te hebben bereik ik mijn doel: de weekmarkt. De geelgespoten takken bij het bloemenkraampje kijken me treurig aan. Ooit speelden zij mee in het spel van de seizoenen. Regelmaat en rust waren hun deel. Water en zonlicht hun enige zorg. Nu mogen zij tijdelijk een trendy huiskamer sieren. Een bedenkelijke eer…

Categorieën: Diversen

Arta

Zijn. bewonderen, verwonderen, notuleren, opwaarderen; Het zijn zomaar wat steekwoorden, die voor mij onlosmakelijk zijn verbonden aan 'Schrijven'. *Overigens schrijf en reageer ik als arta natuurlijk op persoonlijke titel

14 reacties

Eddy Kielema · 15 april 2007 op 20:03

Een mooie seizoensoverpeinzing!

Prlwytskovsky · 15 april 2007 op 20:06

Mooi neergezet Arta, heel mooi.

Quinn · 15 april 2007 op 20:07

Erg mooie overpeinzing, woord voor woord! Om een paar keer te lezen en zo geen detail te missen.

DriekOplopers · 15 april 2007 op 20:09

Echt heel mooi gedaan weer, zoals altijd Arta.

Kus van je grootste fan!

Driek

Mup · 15 april 2007 op 21:05

De een na laatste alinea, daar staat je column mee als een huis,

Groet Mup.

pepe · 15 april 2007 op 21:58

Weer een om in te lijsten en leuk te lezen wat jij zoal ziet.

Al deze kleuren geven mij weer het gevoel dat alles weer opnieuw begint te leven.
Ik kan dan van voorbijloper veranderen in een gapende, starende stilstaander 😉 gewoon even alleen de kleuren opsnuiven.

KawaSutra · 15 april 2007 op 22:22

Een prachtig lentegevoel heb je hier neergepenseeld. Als je vandaag in mijn omgeving had rondgetoerd dan had je de reuk er ook nog bij kunnen betrekken. Ongelooflijk zoals een veld hyacinthen een lentegevoel kunnen verspreiden. Trendy zijn ze wel.

WritersBlocq · 15 april 2007 op 22:24

Prachtig neergezet Arta. Ik ben blij dat ik het ook zo zie, maar hoe je het verwoord hebt en die stellige metafoor erin hebt verwerkt, is klasse.
Van mij had je mogen eindigen met een ‘punt’, want dat maak je ook.

En jaaaaa, gelukkig is het over een paar maanden weer herfst, héérlijk!

Groetje, Pauline.

DreamOn · 15 april 2007 op 23:13

Heel erg mooi Arta! Niet alleen kunstenares met de kwasten, maar ook met de pen…
Liefs DO. :kus:

Li · 16 april 2007 op 00:34

Een boeket aan kleuren, prachtig beschreven.
Arme, arme geverfde en daardoor kleurloze takken 🙁

Li

Mosje · 16 april 2007 op 20:41

Inderdaad, het is maar goed dat er geen bimbo-roosjes zijn.

Trukie · 16 april 2007 op 22:53

Ik liep al met je me, maar ineens schoot ik wakker.
Wat de natuur ons niet allemaal kan leren. Dat we dat soms zo maar afbreken om de natuur in huis te halen 😥

arta · 17 april 2007 op 12:28

@ Pepe:
[quote]Ik kan dan van voorbijloper veranderen in een gapende, starende stilstaander gewoon even alleen de kleuren opsnuiven.[/quote]
Heerlijk, dat meer mensen dat doen!
@ Kawa:[quote]Ongelooflijk zoals een veld hyacinthen een lentegevoel kunnen verspreiden. Trendy zijn ze wel.[/quote]
😆 Alleen in april en mei, daarna worden ze naadloos opgevolgd door een nieuwe trend, en zijn ze weer totaal ‘passé’.
@ WB:[quote]Van mij had je mogen eindigen met een ‘punt’, want dat maak je ook.[/quote]
Die rotpuntjes, ooit ga ik ze afleren…………
@ Mosje: [quote]Inderdaad, het is maar goed dat er geen bimbo-roosjes zijn.[/quote]
😆 Kopiëren en plakken onder mijn volgende stukje, daar past ie nóg beter onder!!
@ Trukie:
[quote] Dat we dat soms zo maar afbreken om de natuur in huis te halen [/quote]
Mooie woordspeling!!
@ iedereen: Weer heel erg bedankt voor het lezen en reageren! 🙂

SIMBA · 17 april 2007 op 16:13

Graag gedaan Stippendin 😀

Geef een reactie

Avatar plaatshouder