Dag vriendjes, dag vriendinnetjes, dat was het weer. Je hebt na een paar jaar middelbare school je diploma op zak en staat nu ingeschreven om te beginnen aan het hbo of de universiteit. Je bent klaar voor het nieuwe leven, waar je eindelijk als volwassene meetelt. Je gaat op kamers, bent klaar voor nieuwe vrienden, een nieuwe stad en vol eigen verantwoordelijkheden en het mooiste is dat je ouders nooit meer een rapport thuis zullen krijgen. Gaan je vrienden studeren in een andere stad? Geef ondanks je goede voornemens toch maar een extra stevige knuffel, want die zie je binnen de kortste keren niet meer terug. Het is tijd om nieuwe vrienden te maken. Hoera, op weg naar de eerste echte kennismaking met de stad. Of je nu UIT gaat, een KEI-leuke week beleeft, of gewoon naar El Cid in Leiden gaat, het is tijd om los te gaan. Vier dagen lang is de stad helemaal voor jou. En die duizenden andere potentiële vriendjes en vriendinnetjes, die ook allemaal starten in het eerste jaar. Met een tas vol chips, drank en andere omkoperij geef je je moeder nog een vluchtige kus bij het station en daar ga je dan, voor het eerst helemaal alleen naar het verzamelpunt.

Hoewel het verzamelen en controleren van alle namen wat aan een schoolreisje van groep 4 doet denken, geeft het allemaal niets. Jij bent present en daar gaat het om. De dag begint goed, al dreigt je mentor met haar vette haar en een loopje van een drachtige walrus op het droge bijna je ideaalbeeld van vrouwelijke studenten te verstoren. Gelukkig komt een enorm lekker ding naast je staan. ‘Ik ben Marije en mijn naam rijmt op vrije. Door te rijmen onthoud ik je naam beter. Hoe heet jij?’ Om haar heen antwoorden ‘Kevin – daar heb ik zin in,’ ‘Fred – ik wil met je naar bed’ en ‘Jeroen – voor jou een zoen?’ en je wilde dat je ouders je nooit Ichtus hadden genoemd, omdat je dankzij die hoer van een Vrijmarije nu te boek staat als Nichtus.

Er is echter geen reden om de hoop nu al op te geven. Er zijn nog steeds rond de 3000 studenten over die niet weten dat je bijnaam Nichtus is. Je sjouwt dus de blaren in je schoenen naar elke denkbare studentenvereniging. Van voorzichtig wijn nippende godsdienstige verenigingen naar de bar waar je voor een euro een leeg glas bier op de grond stuk mag smijten, van spannende hockeyrokjes en strakke polo’s naar dikke wintertruien in zomers temperaturen. Niet dat je al een keus kan maken, want het laatste wat je kon herinneren voor je knock out ging, was een mislukte versierpoging bij Vrijmarije.

Op zich is dat niet betreurenswaardig. Na het incident waar je je weinig meer van kan herinneren, zijn er tenminste nog 2000 studenten over die niet weten dat je bijnaam Nichtus Gestichtus is. Je vochtige blaren zoeken troost bij de brede schouders van de vette mentor en je kan er weer helemaal tegenaan. Nog meer dagen om alle bruine, hossende, studenten- en andere kroegen te ontdekken, tot je alleen nog maar draaiende exemplaren tegenkomt.

De volgende ochtend blijft de ruimte maar heen en weer draaien en schudden, en je besluit nog even op je warme slaapmatje te blijven liggen. Tot er iets harigs langs je benen schuurt. Je opent voorzichtig je ogen en kijkt scheel van de hoofdpijn in het gezicht van niemand minder dan de drachtige walrus. Ze grijnst haar gele slagtanden bloot en probeert met heel haar ranzige gebit je hoofd op te eten en je tong eruit te rukken. Je wurmt je uit de aan elkaar geritste slaapzakken, grijpt je boxer en vlucht naar de doucheruimtes. Maar niet getreurd. Er zijn nog ongeveer 500 studenten over die niet weten dat je bijnaam Nichtus Gestichtus met de Walrus is.

Gelukkig is het na die vier dagen ook voorbij. Je kan even uithuilen bij paps en mams, veel slapen en er nooit meer met iemand over praten. En mocht de walrus toch eens langskomen voor de alimentatie, dan kan je nog aangeven dat je geen bescherming hebt gebruikt omdat je dacht dat ze al zwanger was. Geen vuiltje aan de lucht. Want over een paar dagen maak je kennis met je nieuwe klasgenoten, die toch niet allemaal bij de introductiedagen zijn geweest. Minstens 200 mensen die je bijnaam nog niet weten. Hallo vriendjes en vriendinnetjes!

Categorieën: Actualiteiten

5 reacties

arta · 18 augustus 2009 op 10:46

Perfecte opbouw, juiste toon, leuke humor!
Ge-wel-dig!
😀

maurick · 18 augustus 2009 op 16:28

Geweldig, deze moest ik echt lezen 🙂

doemaar88 · 19 augustus 2009 op 09:02

Erg leuk, vooral het ‘positieve vooruitzicht’ op het aantal studenten dat niet weet van de bijnaam :-D… ’t Houdt wat, studentje zijn 😉

Anne · 19 augustus 2009 op 11:53

Kijk, in dit geval vind ik het sarcasme zinvol, en bijdragend aan de humor. Erg virtuoos geschreven, erg grappig.

Neuskleuter · 19 augustus 2009 op 20:35

Bedankt allemaal! 😀 Had ‘m geschreven voor de radio. Op het einde van de uitzending voelde ik me net een kleuterjuf die het allemaal nog spannender maakte. De uitzending is helaas nog niet online, maar dat bespaart weer wat gênante opmerkingen van mijn kant.

Geef een reactie

Avatar plaatshouder