Handen

Mijn opa was meubelmaker en hield van hout. Regelmatig kwam ik bij hem in de werkplaats om te timmeren. Boten, geweertjes, een viskoffer, dat soort dingen. Die maakten we dan van overgebleven stukken hout of van latjes en planken van een wat lagere kwaliteit. Overigens vond ik het al fantastisch om met brute kracht een paar spijkers in een willekeurig stuk hout te rammen, laat staan iets te maken dat daadwerkelijk ergens voor diende. ‘Je moet de zaag het werk laten doen’, zei hij altijd als ik weer eens teveel kracht zette en deed het vervolgens voor. Mijn opa kon zagen als de beste. Altijd paste alles naadloos in elkaar, zelfs zonder hulp van de voor mij onmisbare potloodlijntjes. Als ik op eigen houtje een boot in elkaar timmerde, werd het meer een onderzeeboot, maar als opa hielp kon je er met een gerust hart mee gaan varen. Een andere nuttige tip die ik van mijn opa heb geleerd: haal voordat je gaat zagen een kaars langs de scherpe kant, dan kom je soepeler door het hout heen en blijft hij langer scherp. Nuttig. ‘Recht is krom’, was tevens zo’n beroemde uitspraak van hem, waarvan de betekenis mij is ontschoten. Ik twijfel er echter niet aan dat ook daar een essentiële waarheid in schuilt.

De geur van hout herinnert mij nog altijd aan die werkplaats en aan mijn opa die er in zijn overall aan het werk was. Een kenmerkende eigenschap die ik van hem heb overgenomen is dat ik met mijn hand vaak even over een houten meubelstuk wrijf. Om contact te maken met het hout en de structuur daarvan en het hout als het ware tot je spreekt. Pal achter mij staat een kastje dat door mijn opa is gemaakt. Het is na al die jaren nog steeds een prachtig meubelstuk en mijn boeken en cd’s staan erin. Nog altijd als ik de deurtjes opendoe ruik ik de kenmerkende geur van goed hout, van kwaliteit en vakmanschap en voel ik als het ware de liefde waarmee hij het gemaakt heeft. Als ik mijn hand dan over het kastje laat gaan denk ik soms terug aan hem. Mijn opa, die kon zagen als de beste.