‘Heb je soms pauze’, vraag ik, als de flappen van het windscherm achter me dichtslaan.
De haringman zit op een krukje achter zijn snijplank. Zijn hoofd komt net boven de toonbank uit. Het is zijn vrouw die de klanten helpt. Ze zegt nooit veel. In haar houding ligt de welwillende afstand die vrouwen soms in acht nemen nadat ze hun echtgenoot een levenlang van te dichtbij hebben meegemaakt.
Niet te beroerd om te blijven, maar gematigd enthousiast over zijn vorderingen in het huwelijksleven.
Ik hoor een onverstaanbaar gebrom, de haringman heeft zijn mond vol. Met een afgehapte witte boterham in zijn hand tast hij naar de beker koffie die achter hem staat.
Dan komt een ouder echtpaar binnen. Abrupt staat hij op om de nieuwe bestelling aan te nemen.
‘Rustig aan, je moet goed kauwen’, zegt de nieuwe klant. Hij draagt zijn vrouw als een handtas aan zijn linkerarm.
‘Káuwen’, herhaalt de haringman in overdreven Haags.
‘Precies, rustig káuwen’, imiteert de ander.
Dat is ook beter voor de spíjsvertering, voeg ik er in mij beste Haags aan toe.
‘En voor dat andere’, vult de man aan.
‘Zoals Kooten en Bie’, het gezicht van de haringman licht op bij de herinnering. Hij buigt zich samenzweerderig naar ons toe, trekt een scheef gezicht en zegt met zijn toneelstem:
‘Ik spuit nog steeds vanaf 50 meter een volwassen man van ze brommer’.
Hij kijkt ons aan met de blik van een vijf jarige die voor het eerst een moederdagversje heeft opgezegd.
……..
Er wordt een moment gezwegen. Ik zie zijn vrouw die zich afwendt en een stapje achteruit doet.
‘Nou zijn van Kooten en de Bie 20 jaar op de televisie geweest’, zeg ik. ‘En dit is weer het enige dat bij deze man is blijven hangen.’
‘Het is hier een poel des verderfs’, zegt de andere man somber.
‘Ik moet van mijn vrouw elke zaterdag mijn mond spoelen als ik thuiskom, verklaar ik.
‘Maar dat komt ook door zijn haring’, plaatst mijn gelegenheidspartner de touché..
Verbluft kijkt de haringman ons aan.
‘Ik verkoop jullie nooit meer wat’, zegt hij met een heel klein lachje
Hebbes!


11 reacties

Avalanche · 5 januari 2011 op 18:05

Heerlijk, Trawant. Heb gesmuld van dit ‘harinkje’.

Mien · 5 januari 2011 op 18:33

Erg plastisch deze haringcolumn.
Vooral de witte uitjesalinea vind ik geweldig. :hammer:

Mien

LouisP · 5 januari 2011 op 18:40

Trawant, mooi stukje maar onderstaande alinea is érg mooi

“Het is zijn vrouw die de klanten helpt. Ze zegt nooit veel. In haar houding ligt de welwillende afstand die vrouwen soms in acht nemen nadat ze hun echtgenoot een levenlang van te dichtbij hebben meegemaakt.
Niet te beroerd om te blijven, maar gematigd enthousiast over zijn vorderingen in het huwelijksleven.”

louis

SIMBA · 5 januari 2011 op 19:27

Ik vind deze haring-serie érg leuk! 😀

Schorpioen · 5 januari 2011 op 20:26

Als het over cabaretiers en Den Haag gaat; Het eerste programma van Harrie Jekkers heette: Het gelijk van de koffietent. Deze (geweldige) serie wordt: “Het … van de haringkar”. Over de … ben ik nog niet uit.
Volgens mij hoor je daar inmiddels tot de inboedel, wachtend op iets opmerkelijks.

Tip: een regenpak in de kleur van de tent om niet op te vallen.

trawant · 5 januari 2011 op 20:31

Zo heb ik hem niet ingepakt.. 😉

pally · 5 januari 2011 op 23:43

Echt geestig, Trawant. En de quote van Louis: dat was ook mijn favoriet uit je stuk.
Geweldig,

groet van Pally

sylvia1 · 6 januari 2011 op 07:57

Over haringhappen gesproken 😉
Ik val in herhaling, maar wat smaken ze goed, de haringkraamcolumns Trawant.

Harrie · 6 januari 2011 op 10:54

Wat een Biegekloot. Geef mij maar de mosselman.

arta · 6 januari 2011 op 11:04

Jij leest zó lekker, Trawant! De alinea die Louis quoot is echt een pareltje…

lisa-marie · 6 januari 2011 op 17:22

Yes ,Yes :hammer:

Geef een reactie

Avatar plaatshouder