Nietsvermoedend stap ik op deze mooie zaterdag de drogist binnen met een vriendin. We hebben lekker gewinkeld in Leiden, en de laatste spullen worden in het dorp gekocht. Benodigdheden: rolletje pepermunt en paracetamol. Zonnetje schijnt, de meeste toeristen moeten nog in ons dorpje arriveren, dus het is rustig. Er zijn twee kassa’s open, mensen maken gemoedelijk een praatje met elkaar en natuurlijk sta ik in de verkeerde rij! Voor me een moeder en oma. “Heeft u het ook gepast, die 2 euro?”
“Dan moet ik even zoeken.”

Veel gegraai in de portemonee, en uiteindelijk komen er allemaal muntjes uit. Brilletje op, nog eens goed kijken, want tsja, die fijne munt hebben we pas een jaar of drie dus ik kan me zo voorstellen dat je er nog niet aan gewend bent. Uiteindelijk zijn de centjes geteld, juffrouw aan de kassa blij, en de kleinkinderen straks ook met de doktersset.

Klaar, denk je dan. Maar nee. De moeder heeft ook nog het één en ander nodig.

“Heeft u ook kinderparacetamol?”
“Jawel. Welke had u willen hebben?”
“Die van 160 mg.”
“Die hebben we niet. We hebben wel zetpillen van 240 mg. Anders krijgt u Sinaspril kauwtabletjes.”

Er wordt druk overleg gevoerd tussen mama en oma. De cassière wacht geduldig af. Een collega gaat zich er ook mee bemoeien, en zo staan wij braaf wachten. Moeders heeft inmiddels de bijsluiter van de Sinaspril gelezen.

“In wat voor smaken zijn ze er?”
”Ik geloof sinaasappel en citroen.”
“Oh, daar houdt hij niet zo van. Is er ook nog iets anders?”

De cassière gaat weer op haar hurken zitten. Zou ze gezien haar omvang vaker moeten doen, en dan in de sportschool, bij voorkeur met aerobics. Ze graait wat in het rekje en pakt een andere verpakking.

“Hier zit pepermuntolie in. Smaakt dan ook wel naar pepermunt. Is dat wat u zoekt?”
“Mag ik even de verpakking lezen?”

Het moge duidelijk zijn dat mijn vriendin en ik inmiddels ons heil bij de andere kassa hadden gezocht. Wat kon ons daar gebeuren? Nou, om een lang verhaal kort te maken: iemand die iets kwam ruilen, iemand die zijn saldo iets positiever had ingeschat dan de werkelijkheid was en een kassarol die vastliep. Toen die obstakels eenmaal genomen waren kon ik betalen en mijn geluk gaan beproeven bij de groentenman.

Bij de kassa stonden nog steeds een oma en een moeder. Samen met de cassière de verschillende smaakjes Sinaspril te vergelijken. Welkom in het dorpsleven van de Bollenstreek …

Categorieën: Algemeen

14 reacties

Eddy Kielema · 16 juni 2005 op 13:03

Volgens mij bezoeken we dezelfde drogist… 😉
Leuke column!

Mosje · 16 juni 2005 op 13:07

Goed, op mijn zwarte lijst prijken inmiddels:
Almere
Purmerend
Bollenstreek
Ga rustig door zou ik zeggen.
😛

melady · 16 juni 2005 op 13:13

[quote]Nietsvermoedend stap ik op deze mooie zaterdag de drogist binnen [/quote]

Moraal: stap nooit nietsvermoedend de drogist binnen.

Troy · 16 juni 2005 op 14:00

Ik krijg er plaatsvervangende irritatie van.
Leuke column

Wright · 16 juni 2005 op 14:17

Wel knap, hoe je van een ‘kleine irritatie’ een column in elkaar weet te brouwen. 😉

WritersBlocq · 16 juni 2005 op 14:28

[quote]nog eens goed kijken, want tsja, die fijne munt hebben we pas een jaar of drie dus ik kan me zo voorstellen dat je er nog niet aan gewend bent.[/quote]
Euro-technisch gezien draai ik mijn leeftijd ook weleens om naar dik ik de tachtig, wennen doet het nog steeds niet! Bij voorbaat sorry voor de mensen achter mij 😉
@ Mosje:
[quote]Goed, op mijn zwarte lijst prijken inmiddels: Almere, Purmerend, Bollenstreek[/quote]
Is Lijdschendam nog steeds een tweivelgefal Mosje?

Dees · 16 juni 2005 op 14:32

Leuk, kleine dingen uitvergroten. En dan zonder ze grotesk te maken.

Ik houd wel van dat dorpsgevoel, sinds ik er niet meer woon dan…

champagne · 16 juni 2005 op 15:40

Ik ben ook in het bezit van een bijzonder talent: ik kies altijd de verkeerde rij bij de kassa. Inderdaad de rij waarin mensen vergeten zijn iets te wegen en te prijzen, of de kassarol moet vervangen worden of er wordt iemand ingewerkt waardoor alles 2x zo traag verloopt.

Het doet me deugd te merken dat ik hierin niet alleen sta 😀 Leuke column.

bert · 16 juni 2005 op 16:07

Het is een ontzettend leuk geschreven column. Ik heb hem met veel plezier gelezen. Jammer van die paar slordigheidjes in het taalgebruik.
[quote]Zonnetje schijnt,…[/quote]
[quote]…en zo staan wij braaf wachten.[/quote]

Domicela · 16 juni 2005 op 16:35

Even voor de goede orde: ik zou nergens anders willen wonen dan waar ik nu woon, en dat hele dorpsgebeuren vind ik eigenlijk heel gezellig …. overdrijven is ook een vak apart! 🙂

KawaSutra · 16 juni 2005 op 18:07

[quote]ik zou nergens anders willen wonen dan waar ik nu woon, en dat hele dorpsgebeuren vind ik eigenlijk heel gezellig[/quote]
Helemaal mee eens.
[quote]overdrijven is ook een vak apart![/quote]
En dat doe je heel leuk en prettig leesbaar. 🙂

Louise · 16 juni 2005 op 20:14

De Bollenstreek, hm, daar moet ik dus ook nog naar toe.
Je schrijft lekker!

Ma3anne · 16 juni 2005 op 23:26

Deze column kan zo in de bundel ‘CX-en de kassa-irritaties’. Daarin zal hij geen slecht figuur slaan. 🙂

pepe · 17 juni 2005 op 22:45

Heerlijk geschreven en hij ging er hier in als een sinaspril 😉
Best lekker dus!!

Geef een reactie

Avatar plaatshouder