De roze wolk (deel II)
Ons eerste kindje is overleden na acht maanden zwangerschap. Oeps, foutje van de verlosONkundige.
Ons eerste kindje is overleden na acht maanden zwangerschap. Oeps, foutje van de verlosONkundige.
Sla een tijdschrift open tijdens je zwangerschap en de vrolijke verhalen vliegen je om de oren. In die blaadjes kom je geen dertig kilo aan, zwellen je enkels niet op, en hoef je niet wekenlang op dezelfde zij te liggen omdat je anders geen oog dicht doet. In die blaadjes voelt een baby in je buik die beweegt “als een vlindertje dat langsruist”, nooit hou je er gekneusde ribben aan over.
Het staat er echt. Een groot bord op de boulevard vlak voor de ingang. “Gij zult genieten”. Klinkt goed als je gaat borrelen. De tekst wordt omlijst door reclame voor Leffe, en ik kom gelijk in de stemming.
Ik ga elke zondag paardrijden met een vast clubje medefanatiekelingen. In weer en wind, als het vriest en hagelt, door de sneeuw of in de snikhete zon: wij zijn van de partij. In de zomermaanden komen we er zelfs extra vroeg ons bed voor uit, want dan rijden we om zes uur in de ochtend. Geen alcohol op zaterdagavond is dan wel aan te bevelen.