Ziekenhuissoap

Men neme een mooie, zwoele zomeravond. Men neme een oververhitte, enigzins labiele vrouw met een handicap, laten we haar maar Annie noemen voor het gemak. Men neme een aardige buurman, die niet neerkijkt op de Annie’s van deze wereld maar ze juist helpt. De Annie in dit verhaal is mijn biologische moeder, die mij echter niet heeft opgevoed. Ik zie haar wel met enige regelmaat, zodat zij van mijn kinderen, en mijn kinderen van haar kunnen genieten. En wie weet, wij misschien ook nog een beetje van elkaar.

Boodschappen doen met een peuter ….

Op een mooie, zomerse dag fiets ik met mijn oudste zoon naar het dorp. Het is de eerste hittegolf van het jaar, en we hebben geen haast. Manlief is thuis aan het werk en kan mooi op onze jongste telg passen. De zon schijnt, het waait niet te hard, en we zijn allebei in een stralend humeur. Hij kwekt er vrolijk op los en zwaait naar iedereen die langskomt. Wat is het leven toch makkelijk als je 3 jaar bent!

Wilhelmina

Ik moest opeens aan een verhaal denken dat mijn oma me eens vertelde. Het is lang geleden, ik was nog maar een klein meisje en mijn oma was nog een vrolijke vrouw. Ik was destijds hevig gefascineerd door de verhalen van mijn oma, omdat die uit een heel andere wereld leken te komen.

Ode aan de huismuts

Hoe noemt men een man die zijn baan opzegt om full-time voor zijn bloedjes van kindertjes te gaan zorgen? Een zorgvader. Hoe noemt men een vrouw die hetzelfde doet? Een huisvrouw in het beste geval, maar ik ben inmiddels ook al bekend met enkele andere termen!

Heeft u ook …

Nietsvermoedend stap ik op deze mooie zaterdag de drogist binnen met een vriendin. We hebben lekker gewinkeld in Leiden, en de laatste spullen worden in het dorp gekocht. Benodigdheden: rolletje pepermunt en paracetamol. Zonnetje schijnt, de meeste toeristen moeten nog in ons dorpje arriveren, dus het is rustig. Er zijn twee kassa’s open, mensen maken gemoedelijk een praatje met elkaar en natuurlijk sta ik in de verkeerde rij! Voor me een moeder en oma.