Hemelse gerechtigheid!!!

Voor de lieden die hun tijd hier op deze digitale leestafel doorbrengen, heb ik een nieuwtje:
De heer Drs. K. Schilder, illegaal privé-detective van professie, en dat is nog maar één van de vele praktijken welk voornoemd heerschap op illegale wijze uitoefent, is zijn hond kwijt…. Dat wil zeggen; hij was hem kwijt voor een tijdje.Dat het hier maar om een tijdje ging,was uiterst teleurstellend. Het betreffende hondsgeval heeft nog model gestaan voor het levenswerk van Dante. Met name, de hel van Dante. Ook op de schilderijen van Jeroen Bosch bevinden zich creaturen welke zich mogen verheugen in een grote mate van gelijkenis met het Pitbullgeval van de heer Drs.K. Schilder.
Wat nu zo verheugend was in deze tijdelijke opluchting met betrekking tot deze tijdelijke verdwijning, was de totale ineenstorting van de heer Drs. K. Schilder.
Persoonlijk had ik nog niet het genoegen gesmaakt de heer Drs.K.Schilder uit het lood geslagen te zien geworden. Zelfs zijn veel besproken ,en hier ter plaatse alom bekende nachtmerries gepaard gaande aan veelvuldige landloperij, door sommige kompanen van de heer Drs.K.Schilder, slaapwandelen genoemd, bracht hem nimmer uit het evenwicht.
De heer Drs. K. Schilder belde mij op. Jazeker, hij belde mij.En in paniek nog wel.
Mijn triomf was there! Stotterend en stamelend commandeerde deze geboren sjacheraar mij, in mijn functie van Wethouder en fractievoorzitter, om het gehele Gemeenteapparaat in te zetten teneinde zijn ‘hond’ op te sporen.
Minuten lang heb ik gezwegen aan de telefoon en het gejammer van de heer Drs.K.Schilder als manna op mij laten inwerken.
Om hem ook fysiek te zien spartelen nam ik het besluit om hem thuis op te zoeken.
Nu is ‘thuis’ een begrip dat voor de verblijfplaats van de heer Drs. K. Schilder eigenlijk een te hoog gegrepen voorstelling van zaken is..
U moet begrijpen dat men moet beschikken over een destructieve aard en over een tomeloze moed grenzend aan neiging tot zelfmoord, om zich te willen begeven in de oorden waar de heer Drs. Schilder zich meestens ophoudt.
In onze Gemeente staat de ‘wijk’ waar de heer Drs. K.Schilder woont, bekend als de meest beruchte “no-go- area” van de provincie.
In die wijk gaat men niet rondlopen zonder politiebegeleiding. Een gewapende gids annex bodygard is het enige andere alternatief.
De auto liet ik thuis. De heer Ab, kompaan van de heer Schilder, toonde zich bereid als mijn gids op te treden. De heer Ab, in bezit van een verdachte bobbel onder zijn jasje, scheurde met zijn vehikel, welke hij volledig ten onrechte als auto bestempelt, door de wijk. Uiteraard is de auto niet gekeurd, noch verzekerd maar dat mag de pret van de heer Ab niet drukken. Met 80 km per uur loodste hij mij door deze vrijstaat voor zware criminelen. Verscheidene malen passeerde ons een politieauto waarvan de inzittenden opzichtig een andere kant opkeken als ze het primitieve gelaat van de heer Ab achter het stuur ontwaarden.
Ondertussen verheugde ik mij op de deplorabele toestand waar ik zo meteen de heer Drs. K. Schilder zou aantreffen. Alleen die gedachte hield mij tijdens deze dollemansrit op de been.
En natuurlijk het feit dat ik eindelijk verlost was van het verschijnsel Pitbull.
Na een halfuur afzien tijdens deze rit die grote gelijkenis vertoonde met een vlucht door de loopgraven van gebied in zware oorlog, arriveerden wij bij de stal van de heer Drs. K.Schilder.
En ja hoor, met tranen in de ogen kwam hij ons tegemoet lopen.
O,o,o,o,o,o, wat genoot ik. Welk een gerechtigheid na de vele vernederingen door hem ondergaan. Dit maakte alles goed. Een grienende Drs.Schilder vanwege een verdwenen hondje. Wie had dit kunnen denken.
Na twee dagen had hij zijn hond weer terug. Maar dat neemt niet weg dat mijn vakantiegevoel nog lang na zal sudderen.