Herdenking

Toen ik vanochtend opstond voelde ik mij zwaarmoedig. Ik heb de hele nacht liggen woelen en kon ik de slaap niet vatten. Ik mis hem, zelfs na tien jaar mis ik hem nog steeds. Onze gulden, die mooie glimmende piek waarop “God zij met u” fier op de zijkant pronkte. Met weemoed denk ik terug aan die tijd dat je nog lam kon worden in de kroeg voor een geeltje.
Nu nip ik voorzichtig aan mijn derde biertje voor dit bedrag.
Nee, ik weiger om aan al die festiviteiten mee te doen van tien jaar de euro. Maar er gloort hoop, de euro wankelt. Ja zelfs mensen uit de politiek noemen hem openbaar een mislukking. De Grieken dreigen zelfs de euro over de grens te zetten en zoals we allemaal weten, hebben de Grieken hun financiële zaken dik in orde. Eigen munt eerst, hoor ik al roepen.

Hij moet terug, het heitje en de knaak, maar ook het joetje. Het lijkt mij weer zalig om met een vuiniszak vol lires een ijsje in Rome te kopen en je in een Franse supermarkt de blubbers staan rekenen om te kijken hoeveel iets in guldens kost.
Mijn vakantiepret begon al op het GWK.
Een vriendelijke dame die met plezier je meier omwisselde voor peseta’s, dat was pas vakantie gevoel, ik heb er nog plakboeken vol van. Het hele gezin breed lachend op de foto voor het GWK.
En de stress in het buitenland om van het kleine geld af te komen, want kleingeld terug wisselen dat kon niet. Nu betaal ik bijna overal met die chagrijnige euro. Tien jaar bestaat hij nu, maar er is geen muntje met een bijnaam, de stumper. Bij sommige munten heb je een boek nodig om te kijken uit welk land het komt.
Ik ga in Europa alleen nog maar op vakantie naar Engeland, Denemarken of Tsjechie. Die landen zijn nog niet bezet door de euro. Deze landen bieden nog moedig weerstand tegen de overheerser.

De dames en heren in Den Haag zeggen dat de gulden nooit meer terug kan komen. De economie stort dan in, de werkeloosheid gaat stijgen en pensioenpremies gaan onderuit. Heb ik wat gemist, of is de gulden terug?
Laten we nog allemaal één minuutje stilstaan om onze ouwe gulden te herdenken. Tien jaar na dato, dat we een stukje van onze identiteit verloren.

Gelukkig heb ik nog wat oude munten thuis liggen en ga ik vanavond lekker met drie koninginnen naar bed.
Dag heitje, ik mis je.

Wout