Het leven is een ballentent

Het leven is een ballentent. Met ballentent bedoel ik in dit geval geen teleurstellende kroeg maar een attractie waarvan er op iedere kermis nog wel één te vinden is. De pacifistische tegenhanger van de schiettent. Je houdt de kansen letterlijk in eigen hand. Drie ballen voor een euro. Hoe meer blikjes er omvallen, hoe groter de prijs. Waarom het leven een ballentent is? In de ballentent draait alles om een stel opgestapelde blikjes. En jij bent één van die blikjes in die stapel. Om je heen staan in verband gestapeld de andere blikjes; je familie en je vrienden, eenieder die je dierbaar is. Een solide en beweegloos geheel zelfs in het geval van een kleine woedende storm. Ook tegen een buitje is de stapel bestand want de blikjes zijn van roestvrijstaal. Niks aan de hand dus, je merkt er niets van dat je leven een ballentent is. Totdat je kennis maakt met de bal, de enige bedreiging voor de solide stapel van staal. Tot zover gaat de vergelijking tussen eenieders leven en een ballentent nog op. Er zijn echter twee grote verschillen. Allereerst levert in de ballentent des levens een rake klap door de bal juist geen prijzen op. In tegendeel, een goedgemikte worp levert schade op die niet te herstellen is. Geen verzekering die je schadeloos kan stellen. Het tweede verschil is dat de bal, of die nu raak is of niet, ditmaal niet gegooid wordt door een kermisklant maar door, ja door wat eigenlijk?

Vanaf het moment dat je leven vorm heeft gekregen, het moment dat de stapel met blik is neergezet, wordt die hechte stapel op onvoorspelbare momenten getart door die onzichtbare ballengooier. Op de meest ongunstige momenten besluit die ballengooier om de rust in de (ballen)tent te verstoren. De ene keer door het gooien met rampspoed en de andere keer door het smijten met ziektes. Soms is die worp mis, tot opluchting van jou en het staal om je heen. Maar bij iedere bijna-raak realiseer je je dat er een dag komt dat het wel raak is, dat er een moment komt dat je afscheid moet nemen van één der dierbaren uit je stapel. Dan is het gedaan met de ordelijke stabiele stapel staal.

Als het moment gekomen is dat die onzichtbare ballengooier met pijnlijke precisie het blikje, dat zo dichtbij jou staat, heeft weten te raken, dan rammelt het in de ballentent. De voorheen zo solide stapel van roestvrijstaal wankelt nadat er één van je geliefde blikjes dankzij een bal vol ellende is gevallen. Het blikje onder je waar je altijd op kon steunen is er niet meer. Die leegte die in de stapel met blikjes is ontstaan kan niemand meer opvullen. Maar die leegte hoeft niet te betekenen dat de ooit zo solide stapel op instorten staat. Door de krachten te verenigen kunnen de nog nabevende blikjes zorgen dat de berg met blik overeind blijft staan ondanks het ontstane gat. Want ook in een ballentent betekent de val van één blikje niet het einde van de gehele stapel. Jij, je familie en je vrienden zijn sterk genoeg om te blijven staan ondanks die onopvulbare leegte, want het leven is een ballentent!