Het Neppaar (2)

In ReetZweet is het Aufguβ tijd. In de houten cabine zitten ze hutje mutje tegen elkaar aan. De saunamedewerker druppelt heerlijk ruikende olie op de gloeiende stenen en begint met een handdoek in het rond te wapperen. Bloedhete lucht slaat de blote massa om de oren. Een enkeling houdt het niet vol en vlucht naar buiten, de koelte in. Carmen wil ook weg; ze heeft zich door haar vriendinnen laten ompraten om deze speciale behandeling mee te maken. Te ondergaan, is een betere omschrijving, denkt ze mokkend. Ze wil eruit, maar kan niet. Haar glipmaatjes zitten aan beide kanten ongegeneerd wijdbeens naast haar en versperren haar zo de weg naar de uitgang. De jonge blom van de buurman houdt het ook voor gezien en verlaat de hut. Iedereen schuift wat op, waardoor Carmen, met een onduidelijke verontschuldiging, zich uit de grote voeten kan maken, achter haar aan. Als ik toch nu nog zo’n reet had, denkt Carmen. Niet dat ze hem actief gebruikt. Alleen passief. Als eenrichtingsstraat. Bas heeft wel eens gevraagd of hij Bassie er achterin mocht parkeren, maar Carmen gruwelt al bij de gedachte en wees hem meteen kort voor de kont terecht. Bovendien moest hij voor straf vier maanden zijn jongeheer buiten stallen. Intussen is ze buiten en ziet buurmans bijslaap voorzichtig de bosjes in sluipen. Het is donker, maar Carmen kan de ronde bollen gemakkelijk volgens; ze glijden als kapmessen door de begroeiing. Sauna ReetZweet heeft een naam hoog te houden. Toch kan Carmen niet meteen bevatten wat ze ziet. Schimmen bewegen door en op elkaar in een open plek tussen de bossage. Ze zet haar voeten iets verder van elkaar en buigt voorover om beter te kunnen zien wat zich daar afspeelt. Ineens voelt ze dat iets haar bips binnenglijdt. Een vinger? Ze schrikt op, maar het is niet onaangenaam. Misschien die geile neukgeit van de buurman? Dan hoort ze een ouwelijke krakende stem achter haar.

‘Dag meneer. Hoe heet jij ook weer?’

Bas drukt op de deurbel. De twee leeuwhondjes komen hard blaffend bij de voordeur. Door het glazen raam ziet hij hen springen. Hun scherpe tandjes blinken. De buurvrouw komt na een tijdje op al het tumult af. Ze gluurt door het raam en haalt de knip van de haak.

‘Hé buurman,’ lacht ze, ‘Wat komt u doen?’ Bas probeert ongezien naar haar borststreek te gluren maar de borsten zijn keurig bedekt.

‘Suiker,’ gromt hij schor. De vrouw kijkt verwonderd.

‘Wilt u suiker? Was er niemand anders thuis?’ Hij kijkt haar schalks aan en ze begint te lachen. Het ijs is gebroken. ‘Kom maar,’ zegt ze en wenkt hem binnen. ‘Ik heet Gina,’ voegt ze eraan toe. ‘Bas.’ Ze betreden de huiskamer. Overal staan porseleinen beeldjes. De muren zijn donkerblauw geverfd. Boven de eettafel hangt een grote kroonluchter. Gina biedt hem wat te drinken aan. Ze nemen beiden een rood wijntje. De hondjes springen op de rode sofa en snuffelen aan Gina’s kruis.

‘Goh,’ begint Gina, ‘ik wist niet dat je er zo een was. Al was Rob, mijn partner zeker van wel. ‘ Bas neemt een slok van zijn wijn.

‘Hoezo?’

‘Nou, je weet wel, ‘ glimlacht Gina en tilt haar rok omhoog. Ze draagt geen ondergoed. Bas ziet een flinke penis en een stel harige ballen. ‘Ik ben een transgender. En de transformatie wordt in januari voltooid.’

Carmen wil vluchten, maar ze is gespietst op de piel waarmee haar Q5 buurman Rob in haar prikt. En hij gaat behoorlijk van bil. Dat had ze die oude zak nog niet uit de broek geschud. Heen en weer schuift hij zijn geslacht op leeftijd door haar elastische sluitspier. Af en toe spuugt hij wat gelig olieachtig slijm tussen naar billen en pompt gesmeerd verder. Niks vluchten, ze ervaart iets wat ze nog nooit heeft gevoeld: een rijke stinkerd in haar gladde poeperd. Ze probeert een lage stem.

‘Kom Rob, wat geil. Ram door, ram door!’ De grijze voorzitter van het buurtcomité heeft nauwelijks aansporing nodig. Zijn handen verhuizen van haar heupen naar haar borsten. O, kut, denkt ze. O nee, herstel! O, kloten, denkt ze, daar gaat mijn alibi. Maar niets is minder waar.

Rob voelt haar minitietjes en fluistert: ‘Als je wat minder zuipt, gaan ze wel weg!’ en legt er nog een wat hoger tempo op. Hij sist en steunt als een oude stoommachine maar blijft doorgaan tot hij onder luid geschreeuw een karig kwakje in haar aars spuit. Als hij zich uit haar terugtrekt, valt Carmen door het weggevallen van het houvast dat de tampeloeres van Rob biedt voorover en ziet de jonge stoot die Rob eerder die avond in de arm had liggen op het gras. Ze lacht vriendelijk naar Carmen en bekijkt de plaatjes op haar mobiele telefoon. Daarna lacht ze weer naar Carmen, maar nu wat gemener.

Bas valt bijna achterover van schrik bij het zien van Gina’s geslacht. Hij wrijft verbijsterd door zijn haar. Dit kan niet waar zijn. Hoe is het mogelijk. De pik van Gina roert zich en komt omhoog. Een van de hondjes laat zijn roze tongetje vlot over de flinke eikel cirkelen. Gina kreunt en Bas zit verstijfd van schrik toe te kijken. Het andere hondje staat er hijgend naast. Dan valt het oog van Bas op de pot pindakaas die op het tafeltje staat. Beverig staat hij op en doet wat wankele passen achteruit.

‘Wat jammer? Doe je niet mee?’ kirt Gina zonder enig spoor van schaamte. ‘Echt, het is een heerlijk gevoel. Volgens mij lust jij hier ook wel pap van!’ Met open mond verlaat Bas de kamer en verlaat zwijgend en huis. Compleet van de kaart waggelt hij langs de huizen. Dan staat hij even stil en keert weer om. De deur staat nog op een kier. Waarom ook eigenlijk niet?

Voordat Carmen de bosjes heeft verlaten, ligt Rob al in de kluwen van lichamen in het midden en feest vrolijk verder. Ze kan ook niet zo snel lopen, want haar gat doet vreselijk zeer. Voor het eerst in haar leven wil ze aan een statafel staan. Normaal vindt ze dat een meubel voor ordinaire zuipers, maar nu kan ze niet anders. Bovendien heeft ze dorst gekregen van haar eerste Griekse tragedie. Weggaan kan ze ook niet, want er moet eerst een oplossing komen voor de streek die de Q5 snol met haar heeft uitgehaald. Ze wil koste wat kost voorkomen dat ze ergens op internet verschijnt met die oude lul in haar reet. Bas struint de hele dag sekssites af om te kunnen rukken en haar dochters… Het zal haar niet verbazen als die er al op staan in al hun glorie. Daar is zij niet verantwoordelijk voor. Dat krijg je vanzelf met zo’n vader. Ze kijkt om zich heen. Waar is dat kutwijf? Ze lag niet te stapelen net in de struiken, dat weet Carmen zeker. Maar ze moet wat bedenken. Wat te doen? Dat jonge bilvlees flink aanbraden op de withete stenen van de Aufguβ kachel? Mooi idee, maar het geeft teveel ophef, wanneer ze als een levend speenvarken aan het spit, tekeer gaat. Kopje onder duwen in het bubbelbad? Dat heeft niemand in de gaten. Wat zal ze spartelen! Of gewoon een cabinedeurtje stevig vergrendelen? Het is niet druk nu in de Zweedse sauna. Maar hoe krijg je haar daar? Alleen met behulp van Rob. Ze moet zich nog een keer laten nemen, en dan pakt ze hem terug!

Bas wandelt het tuinpad weer op met een bonzend hart. Aarzelend betreedt hij de hal en friemelt aan zijn dure polshorloge.

‘Hallo?’ brengt hij ademloos uit. ‘Gina? Ik ben terug.’ Geen respons. Vreemd, denkt hij. Het is doodstil binnen. De vogels buiten zingen hun hoogste lied. Bas gluurt om het hoekje en ziet Gina liggen op de bank. In een vreemde houding. Onnatuurlijk. Haar kruis ontbloot. Angstig nadert hij haar. Dan staat hij stil. Als een standbeeld ziet hij neer op de gedaante voor hem. Mijn god, wat is hier gebeurd??

Het Neppaar is een co-column van het co-paar NicoleS en StreekSteek