Het Saturnus Hotel (2)

Het Saturnus Hotel (2)

Het regenseizoen maakt mij altijd weer depressief. De stortbuien blijven maar duren. Ik denk dan dikwijls aan het fantastisch mooie gedicht van Paul Verlaine: “Les sanglots longs des violons de l’automne blessent mon coeur d’une langueur monotone.” Het is onmogelijk om de schoonheid van dat gedicht naar het Nederlands te vertalen, want in het Nederlands klinkt het niet goed. Ik zou het kunnen vertalen als “De lange snikken van de herfstviolen wonden mijn eentonig smachtend hart” maar in het Nederlands valt dit neer als een baksteen.

In één Franse zin beschrijft Verlaine elegant de eentonig neervallende regen door de steeds weerkerende depressieve o-klanken.

Gisteren om acht uur ‘s avonds ging ik even op een barkruk zitten om wat te lullen tegen de achttienjarige Balinese barmeid. Er was niemand anders in de bar.

Ik slaagde er in om haar te doen schateren wanneer ik vertelde dat vrouwen mogen huwen met vrouwen in België.

“Dus in uw land spreekt zo’n vrouw over haar echtgenote?” lachte zij. “En een man spreekt over zijn echtgenoot?”

“Ja, dat is heel normaal in mijn vaderland,” antwoordde ik. “Misschien gebeurt dit over vijftig jaar ook op Bali.”

“Nooit, dat zal hier nooit kunnen,” zei zij heel beslist.

Morgen zal zij mijn verhalen vertellen aan haar vriendinnen en collega’s, dat weet ik zeker.

Zoals gewoonlijk was er geen bier in de koelkast van de bar.

“Kan je even bier kopen voor mij?” vroeg ik haar.

Ik gaf haar geld en zij ging naar buiten waar zij op haar scooter sprong en met veel motorlawaai vertrok.

Het regende pijpestelen, maar toch vertrok zij moedig naar de dichtstbijzijnde winkel.

Haar T-shirt was natgeregend toen zij mij iets later zes koude flessen bier van elk een halve liter overhandigde. Haar jonge borstjes en tepels – wel, dat hoef ik niet te beschrijven, want een natte T-shirt zegt genoeg.

Ik gaf haar vijftigduizend Rupiah (3 Euro) wegens haar goede service. Haar maandwedde bedraagt 1.600.000 Rupiah (98 Euro), dus 50.000 Rupiah is veel geld voor haar. Voor 50.000 Rupiah kan je vijf nasi goreng eten in een eetstalletje.

Dit heerlijk meisje is heel tolerant. Zij is nog zo verschrikkelijk jong, maar toch zei zij dat als mannen met mannen en vrouwen met vrouwen willen trouwen in Westerse landen, er geen probleem is. Enkel in haar Balinese cultuur zag zij dat niet zitten.

Wat een verschil met de dame die plots in de bar kwam.

Een middelbare dame – zoals Wim Sonneveld dat zou zeggen – ging aan het tafeltje voor de tapkast zitten en bestelde een koffie.

Zij was geheel gehuld in een soepjurk en had twee hoofddoeken op. Zoals destijds de katholieke nonnen had zij een binnen- en buitendoek gebruikt. De witte binnendoek was strak om haar hoofd gespannen en daar over had zij de hoofddoek aan. Een streepje witte binnendoek piepte over haar voorhoofd uit de hijab, net zoals de nonnen die ik mij herinner uit de kleuterschool waar ik de eerste stapjes zette van mijn schoolopleiding.

Zij keek mij afkeurend aan wanneer ik het glas bier aan mijn lippen zette, maar zij keek verrast op toen zij mij daarna hoorde Balinees praten met het barmeisje.

Plots sprak zij mij aan in het Indonesisch. “U spreekt blijkbaar vloeiend Balinees,” zei zij. “Ik ken niet veel vreemdelingen die Balinees spreken.”

“Mevrouw,” antwoordde ik in haar taal, “zoals u hoort spreek ik ook uw taal, Indonesisch dus, en u spreekt geen Balinees want u bent duidelijk een Javaanse vrouw.”

Dat gaf zij toe, maar blijkbaar was er toch iets dat op haar maag lag. “Ik heb gehoord dat homoseksuelen mogen huwen in Westerse landen,” zei zij. “Dat is toch tegennatuurlijk en zondig?”

“Tegennatuurlijk?” antwoordde ik. “Betekent dit dat dieren het niet doen? Homoseksualiteit is doodnormaal bij dieren. Er zijn al 1.500 soorten bekend die dikwijls homoseksueel gedrag vertonen. Schapen bijvoorbeeld, en olifanten, chimpanzees, bonobo’s, beren, leeuwen, pinguins, enzovoort.”

Zij zweeg, maar ik nam nog een slok bier en zei venijnig: “Niet alle homoseksuelen doen aan anale seks.”

“Oh nee?” zei zij.

“Nee,” antwoordde ik. “Mijn jongste broer is honderd procent homo. Hij is al 22 jaar samen met zijn vriend die nu evenals hij 56 jaar oud is. Hij heeft mij verteld dat hij anale seks vies vindt en het nooit gedaan heeft. En denk nu eens na: er zijn meer heteroseksuelen op de wereld dan homoseksuelen. Er wordt heel wat anaal afgeneukt tussen mannen en vrouwen, meer dan bij homo’s. En wat zonde betreft, het hangt er maar van af in welke god U gelooft.”

Het mens stond zwijgend recht, lippen opeengeperst in grimmige afkeuring. Zonder iets te zeggen midden in een gesprek weggaan is ongelofelijk onbeschoft  gedrag in Indonesië.

Zij betaalde de rekening voor haar koffie en zeilde met haar soepjurk als een schip in de nacht naar een mij onbekende bestemming.

Ik heb niks tegen Moslims, wel tegen bekrompen geesten. Hopelijk heb ik een klein beetje twijfel gezaaid in het verstand van die dame.

Het barmeisje dat natuurlijk ook Indonesisch verstaat, knipoogde en zei toen de Javaanse vrouw weg was: “Ach ja, die Moslims, zij weten niet beter. Zij volgen blindelings hun imams die hun vanalles wijsmaken.”

Ik vond dat achttienjarig Balinees meisje dat gelooft in vele Hindoe goden heel verstandig, maar anderzijds ben ik mij ervan bewust dat het barmeisje gelooft in Saraswati, de godin van het lezen en schrijven (nu ook van computers want de godin gaat mee met haar tijd) en een god van het ijzer, en een god van de bloemen, en ga zo maar door, dus zij is toch niet helemaal bevoegd om kritiek te geven op andere godsdiensten.

Op de verjaardag van de godin Saraswati zal het barmeisje niet schrijven en lezen en geen computer aanraken, want de godin is die dag met vakantie en je mag haar niet storen. Het Saturnus Hotel huurt die dag een Christen in om de hotelcomputer te gebruiken. Schoolkinderen en hun leraars brengen hun boeken naar de tempel om die te laten zegenen door de hogepriester.

Wanneer de god van het ijzer zijn verjaardag viert brengt elke Balinees zijn scooter of zijn auto naar de tempel om daar gezegend te worden.

En zo zijn er enorm veel Hindoe-Balinese goden die elk hun specialiteit hebben en eisen dat de gelovigen hun behagen.

Ik vind het wel een grappige godsdienst.