Het schaatsen heeft zijn charme verloren

Winnen is leuk. Als Nederlanders bij een groot sportevenement met medailles om hun nek op het podium staan, veranderd heel Nederland in Erica Terpstra om te vertellen wat voor een ‘kanjers’ onze sporters zijn. Een klein kikkerlandje met 17 miljoen inwoners die in Rio acht gouden plakken wint, is ook werkelijk indrukwekkend. Er is echter een sport waar je dit geluid niet meer bij hoort. Waar het eremetaal het beste in Nederland gesmeed kan worden, omdat het vervoerskosten zou besparen. Een sport waar wij als land zo goed in zijn, dat we op een WK bijna net zoveel medailles halen als op de olympische spelen. Een sport waar de hallen leeg zijn, op een paar oranje stipjes na. Het schaatsen heeft voor mij zijn charme verloren, als gevolg van een soort onoverwinnelijkheid.

Als klein kind zat ik elk weekend aan de buis gekluisterd om de Nederlandse schaatsers te bewonderen. Kramer in zijn jonge jaren, Bob de Jong op de tien kilometer, Marianne Timmer die als een bezetene om de baan heen scheurde. We wonnen wel. Alleen was het zwaarbevochten, spannend, er ging weleens wat mis (Het verkeerde-baan Kramer incident). De concurrentie bestond toen nog. Amerikanen, Canadese, Zuid-Koreanen en zelf een Italiaan, wisten het ons echt nog wel eens lastig te maken. Nu kijken wij verbaast op als een buitenlander een gouden plak weet te bemachtigen.

Sinds Sotsji is voor mij de lol eraf. Waar de Nederlandse schaatsmachines 23 van de 32 te vergeven medailles wisten te krijgen en acht van de twaalf gouden. Een overmacht van Usain Bolt-achtige proporties. Deze trend heeft zich doorgezet. We zijn nu drie jaar verder en nog steeds zie ik uit de andere landen weinig potentie om ons van de troon af te stoten. Bij het WK allround hebben Wüst en Kramer respectievelijk voor de zesde en negende keer een ronde in de koets gereden. Bij het WK afstanden hebben de Nederlandse mannen op alle afstanden de bovenste tree van het podium beklommen. Waar is Shani Davis? Waar is Enrico Fabries? Waar is Cindy Klassen? Die het schaatsen nog competitief wisten te maken.

Zijn wij nou zo goed? Of is de rest zo slecht? Het schaatsen is een prachtige sport. Alleen om een mondiale olympische sport te blijven moeten er andere landen mee gaan doen. En blijken wij dan echt te goed te zijn. Laat zo’n Noor maar gewoon een keer winnen. Al doen jullie het maar voor mij.