Ik heb naast de spiegel in mijn badkamer een papiertje geplakt met daarop de woorden : “Septembergevoel Niet Vergeten”
Vorig jaar was het al oktober toen ik mij plots het Septembergevoel herinnerde. Te laat dus. Ik vind dat ik dat heerlijk gevoel enkel in de maand september mag oproepen. Het is gemakkelijk om het Septembergevoel te vergeten in de tropen want hier zijn alle dagen eender : eeuwig warm en vochtig. Geen West-Europese zomer, nee, altijd ligt de lucht als een natte handdoek op je kop en je zweet je kapot, zelfs als je hier al twintig jaar woont.
Septembergevoel is een zacht en innig geluk zoals de geur van gepofte kastanjes, vallende bladeren, motregen, muziek van Bach en Vivaldi, om zes uur ‘s morgens wanneer de mist laag over de weiden hangt champignons plukken in de Belgische Ardennen, op het verlaten Noordzeestrand wandelen, preisoep eten en oude cognac drinken bij een haardvuur.
Hier in Indonesië is alles hel en groen, vochtig en dampend. De natuur is gulzig, overvloedig, alles groeit in een mum van tijd en alle bomen zijn altijd in volle bloei. Alles blijft groen, eeuwig groen.
Hier bestaat geen stilte. Indonesiërs verafschuwen stilte. Het doet hun denken aan de dood. Er moet altijd gelach, lawaai en muziek zijn, anders krijgen ze schrik van spoken. Altijd komen ze in groep de mooiste en de meest stille plekjes bederven.
Als ik soms om zes uur ‘s morgens geheel alleen op het strand zit komen wildvreemde Indonesiërs mij aanspreken. Uit medelijden, want ik ben alleen. Ze kunnen zich niet voorstellen dat iemand alleen wil zijn. “Bent u helemaal alleen ?” Ze gebruiken de beleefde aanspreekterm want zo is hun cultuur nou eenmaal. Dat zit ingebakken in de taal en de tradities.
Alleen op reis gaan, alleen zijn, dat is voor hun het ergste en dus willen ze die eenzame man een beetje opbeuren, want hij is zeker heel ongelukkig, zo helemaal alleen.
Terwijl ik beleefd met de rustverstoorders praat, gaan mijn gedachten naar de innigheid van september in mijn vaderland.
13 reacties
Bakema_NL · 12 september 2004 op 09:12
De zomers hier vind ik anders ook vies en zweterig. Heel anders dan bv. in een Portugal, waar het gewoon aangenaam is. Op dit moment is het mij nog steeds te klef in de middag, laat die winter maar weer komen.
En het is heerlijk om eens alleen te zijn.
Louise · 12 september 2004 op 09:18
Ik ben onder de indruk van het onderwerp van dit stukje.
Je hebt niet alleen een mooie name gegeven aan iets, waar wij totaal aan voorbijgaan, maar er ook een diepere betekenis aan gegeven.
Vanaf nu kijk ik toch iets anders tegen september aan. Nooit geweten dat daar iets bijzonders mee was. (behalve dan dat de zomer jammergenoeg alweer bijna voorbij is…)
Ma3anne · 12 september 2004 op 09:44
Ik ben me zeer bewust van de seizoenen en de herfst heeft mijn voorkeur. De geuren, de kleuren, de bijzondere lichtval. Soms nog warme dagen afgewisseld met takkeweer. Het nieuwe schriften en potodengevoel erbij en ja, dan is september een bijzondere maand.
Ik kan me voorstellen dat je dat mist, Wayan. Erg mooi beschreven.
sally · 12 september 2004 op 10:27
Bij de titel dacht ik even dat het ging om de ramp in Amerika.
gelukkig niet
Heel veel rampen zijn al beschreven de laatste tijd op COL. X
Prachtig jouw columns die een vergeijking trekken van daar met hier.
Ik zelf ben ook gek op onze jaargetijden.
Inclusief wind,kou en regen.
En alleen zijn vind ik af en toe heerlijk.
mooie sfeervolle column
Sally
rrobin · 12 september 2004 op 15:19
[quote]De natuur is gulzig, overvloedig, alles groeit in een mum van tijd en alle bomen zijn altijd in volle bloei.[/quote]
En met dit nieuws kom je als ik geen wietplant meer in huis heb, je wordt bedankt 😡
Mooi omschreven heimwee. Of seizoenwee in dit geval 🙂
melady · 12 september 2004 op 15:41
[quote]Hier bestaat geen stilte. Indonesiërs verafschuwen stilte. Het doet hun denken aan de dood. Er moet altijd gelach, lawaai en muziek zijn, anders krijgen ze schrik van spoken. Altijd komen ze in groep de mooiste en de meest stille plekjes bederven.[/quote]
-Wat een zegen zou het zijn als we onze oren even gemakkelijk konden open en dicht doen als onze ogen- (G.C.Lichtenberg)
Prachtig geschreven!
Melady 😉
Raindog · 12 september 2004 op 16:03
Zo hee!
Het zijn uitgerekend Hollanders in den vreemde die ons moeten wijzen op zoiets als het septembergevoel. De zon schijnt hier nog steeds en pas vandaag/vannacht jaagde de eerste stormachtige wind rond mijn huis. Prachtig….. zie ik nu.
Mosje · 12 september 2004 op 21:43
Heb ooit een poosje in de tropen gewoond, en inderdaad, het niet aanwezig zijn van seizoenen zoals in Nl voelt aan als een gemis.
Dees · 12 september 2004 op 22:27
Het mooiste van september vind ik het licht. En ik kan me goed voorstellen dat je dat soms mist aldaar… Mooi hoor, dit stuk.
pepe · 12 september 2004 op 22:39
🙂 🙂 🙂
ignatius · 12 september 2004 op 23:05
Mooie column.
Schijnbaar gaan mensen dingen pas echt waarderen/missen als deze niet meer in hun bereik liggen. Als het niet meer vanzelfsprekend is.
Godspeed · 13 september 2004 op 08:10
[quote]Als ik soms om zes uur ‘s morgens geheel alleen op het strand zit komen wildvreemde Indonesiërs mij aanspreken. [/quote]
Als je hier op het strand zou zitten om 6:00 uur ’s morgens, en een groepje mensen zou naar je toe komen, dan is de kans groot dat je overvallen wordt.:-D
Ik neem aan dat ze als groep komen, ze willen ja niet alleen zijn.;-)
Wayan · 13 september 2004 op 09:24
Ik ben blij verrast door de lovende kritiek van de Column X-ers.
Hier even mijn antwoorden op jullie lieve reakties.
Bakema : Hier is het altijd klef, het hele jaar door, dag en nacht ! Gelukkig heb ik airconditioning in mijn slaapkamer.
Louise : Ik ben blij dat je nu anders aankijkt tegen september ! Ik mis soms die innigheid van september. En wat ik ook mis zijn de Belgische mosselen metfrieten, maar die mosselen komen uiteraard uit Zeeland.
Ma3anne : Je beschrijving van september is mooi en dat hoort ook bij jouw, als goede heks, die in verbinding is met de natuur. Wij hebben veel gemeen…
Sally : Dank voor het compliment !
Rrobin : Over wiet kan ik niet meepraten. Hier krijgt men minstens 15 jaar gevangenis als het al niet de doodstraf is op het bezit van wiet. Bedankt voor je lovende woorden.
Melady : Bedankt voor je opmerkingen !
Raindog : ik beschouw het als een compliment dat je mij een Hollander noemt, want dat betekent dat ik toch goed Nederlands schrijf. Ik moet je teleurstellen want ik ben een Vlaamse Belg uit Antwerpen die in Indonesie woont.
Mosje : Jij weet inderdaad wat het is om in de tropen te leven zonder de afwisseling van seizoenen.
Desaparecida : Inderdaad, het licht van september en die hele speciale blauwe hemel die je alleen dan ziet mis ik het meest.
Pepe : Inderdaad, je hebt gelijk !
Ignatius : Dat is waar. Je gaat de dingen pas echt waarderen wanneer ze niet meer in je bereik liggen.
Godspeed : Daar heb ik hier geen last van. Men is hier nog lief voor elkaar. Niet overal, maar wel op het strand.
In plaats van lekker naar het strand te gaan zit ik hier voor mijn computer een juridische tekst over de statuten van een vennootschap te vertalen van het Frans naar het Indonesisch. Ik heb wegens de hitte wel mijn zwembroekje aan en verder niks, maar leuk is anders.
Ach ja, morgen is er weer een dag die leuker zal zijn.