Het Systeem

De dagen vullen zich met futiliteiten die de tijd opslokken en ons bestaan een zekere orde geeft in de chaos die we zelf creëren.

Verwachtingspatronen van ‘de maatschappij’ zetten ons vanaf de geboorte aan om in de voetsporen te treden van onze verzorgers en medemens. Zonder nadenken stappen – de meesten onder ons – in het systeem dat iemand ooit heeft bedacht.

De vanzelfsprekendheid waarmee de meesten dit uitgestippelde systeem volgen is voor mij een bron van verwondering en soms afgrijzen.
Natuurlijk kom je er nooit helemaal onderuit. Ook ik moest naar de kleuter-, basis- en middelbare school, al vroeg ik me vanaf dag één af waar dit alles in vredesnaam goed voor was. Alle kindjes gingen op blokfluitles hetgeen de enige muzikale vorming was waar ongeveer elk kind van mijn generatie aan werd blootgesteld. Ik weigerde pertinent.

Mijn school lag heel dicht bij mijn ouderlijk huis maar in plaats van samen met mijn klasgenootjes naar school te lopen nam ik meestal een omweg.
Ik liep door het park naar school om de koeien die in het naastgelegen weiland stonden te grazen en de spinnenwebben die op herfstochtenden als bedauwde kunstwerkjes de struiken bijeenhielden te bewonderen. Dan had ik nog wat aan mijn dag.

Natuurlijk snap ik rationeel ook wel dat iemand de vakken in de supermarkt moet vullen en de post rond moet brengen. Zelf heb ik ook als beginneling in de postkamer van een groot bedrijf gewerkt, in de Aalsmeerse kassen én in de kantine van de ECI boekenclub. Ook ik heb op kantoor gezeten en heb mijn dagen gevuld met zinloze administratieve werkzaamheden om het ons zo geliefde systeem in beweging te houden.
Toch houden al deze handelingen een systeem in stand waar ik meestal niet blij van word.

Is het doel dan blij worden van de dingen die je doet in je leven? In mijn beleving is het niet het hoofddoel maar als je ‘gekozen pad’ je depressief en ongelukkig maakt en omdat je het doet omdat het ‘van je verwacht wordt’ dan is het misschien tijd om wat zaken te schrappen.
Zelf ben ik natuurlijk ook gevangen in het systeem omdat er simpelweg geen alternatief is. Toch is het af en toe goed om stil te staan bij alles wat we willen en doen.

Is het écht allemaal nodig?

Eigenlijk heb ik niks anders nodig dan een warme jas in de wintermaanden en een paar stevige schoenen.
Misschien ook wel een comfortabel huis… en een bed. Met een dubbel dekbed en kussens… een tandenborstel. Toch ook wel een douche met warm water… en enkele boeken. Om te schrijven en stukjes in te sturen een laptop… en een internet verbinding. Oh ja, een telefoon. Lekker eten is ook wel fijn… redelijk gezond want ik wil nog wel even door. Koffie is ook wel belangrijk… en chocola. Tja…