Zo. Maar weer eens een ouderwetse, authentieke ‘Damesperikelen’. Heren opgelet! Alleen geschikt voor incrowd… Als ik ergens een hekel aan heb, is dat het regelmatig terugkerende onderhoudsprogramma dat je als vrouw blijkbaar hoort uit te voeren. Eens in de maand – het strikte minimum – moet ik een dagdeel reserveren Lees meer…
Het is geen geheim: ik ben een bierliefhebber, fijnproever en inmiddels bierkenner. Vroeger was ik wijnkenner, maar wijn is voor vrouwen in de overgang een ramp. Iets met sulfiet en ‘onrust’. Op het moment is het voor liefhebbers van het hop en gerstenat een paradijs. Bier is continu in de Lees meer…
Als inspiratieloze schrijver die in de impasse na een boek afronden verkeert, is het wachten bij de ingang van een drukbezochte buurtsuper een bron van nieuwe ideeën, vermaak en leermomenten. Die leermomenten betrek ik op mezelf. Ik had de overtuiging dat Corona mij niet meer bang maakte. Als ik een Lees meer…
‘Jij bent een meester in het schrijven over niets,’ zei mijn moeder laatst.‘Is dat zo?’ reageerde ik licht verbolgen.‘Ja, dat is zo. Dat kan niemand,’ antwoordde mijn moeder. Ik ben het met beide stellingen niet helemaal eens. Ten eerste gaan mijn stukjes altijd wel over iets, en ten tweede barst Lees meer…
In al die jaren dat ik honden en andere dieren had, heb ik altijd mijn ‘eigen boontjes gedopt’. Oftewel, puppycursus, of hondentraining heb ik met mijn dieren nooit gedaan. Nou ben ik best wel eigenwijs, maar er zit natuurlijk een limiet aan mijn kennis. Zelf vind ik dat ik honden Lees meer…
Verontwaardigd draai ik me zo ver mogelijk om, en probeer zijn grote hand van het handvat te duwen. ‘Ik wil helemaal geen koffie, en waar ken jij Brigit dan van!’ schreeuw ik. Althans, het geluid dat uit mijn keel komt lijkt meer op een schor gekras. ‘Hoho, rustig man, ik Lees meer…
Ik heb geen oog dichtgedaan. Het besef dat ik hier zit opgesloten, er elk moment iemand mijn kamer in kan komen om me plat te spuiten, is zo beangstigend dat ik geen minuut langer wil blijven. ‘Je moet hier weg.’ De woorden van Rachel galmen door mijn hoofd als een Lees meer…
Haar handen knellen verkrampt rond het stuur. In haar achteruitkijkspiegel staart de kale bewaker haar na, tot ze uit het zicht de afrit uitdraait.Het gevoel dat de leiding van het tehuis haar om de tuin heeft geleid pulseert nog na; een sensatie die ze herkent van gesprekken met het hoofd Lees meer…
‘Dat lijkt me geen goed idee,’ zeg ik. ‘Tegen mij deed ze heel raar, en jou kent ze helemaal niet.’ ‘Geef dat nummer nou maar,’ snauwt ze. Uit mijn hoofd dreun ik het nummer op, en Rachel tikt met haar vinger op het roze ding. ‘Wat ben je nou aan Lees meer…
Mijn parasol is ervandoor. Ik ging even een aantal ‘prévakantieboodschappen’ doen, en toen ik terugkwam wapperden mijn antizondriehoekigedoeken wild in de wind, en de mooie blauwe parasol die mijn kunstig geknutselde bedoeïenentent overeind hield, was verdwenen. Nou was er al eens eerder een parasol van mij vandoor gegaan, maar altijd Lees meer…
Het is donker, een gammel spotje aan het plafond verlicht de aftandse bank. Tom en Matthijs zitten onderuit gezakt. In de schaduw bewegen figuren, ze dansen schokkerig, de muziek staat hard; het ruikt er naar rook en bier. Panisch kijk ik om me heen, mijn hartslag gaat tekeer in mijn Lees meer…
Al maanden zit het stoepje voor mijn deur onder de vogelpoep, en al poets ik het iedere dag met chloor en een bezem weg, elke dag liggen er weer verse klodders kak voor mijn deur. Op de binnenplaats van het Bolwerk waar ik woon, komen alle voordeuren van iedereen uit, Lees meer…