‘Jij bent een meester in het schrijven over niets,’ zei mijn moeder laatst.‘Is dat zo?’ reageerde ik licht verbolgen.‘Ja, dat is zo. Dat kan niemand,’ antwoordde mijn moeder. Ik ben het met beide stellingen niet helemaal eens. Ten eerste gaan mijn stukjes altijd wel over iets, en ten tweede barst Lees verder…
In al die jaren dat ik honden en andere dieren had, heb ik altijd mijn ‘eigen boontjes gedopt’. Oftewel, puppycursus, of hondentraining heb ik met mijn dieren nooit gedaan. Nou ben ik best wel eigenwijs, maar er zit natuurlijk een limiet aan mijn kennis. Zelf vind ik dat ik honden Lees verder…
Verontwaardigd draai ik me zo ver mogelijk om, en probeer zijn grote hand van het handvat te duwen. ‘Ik wil helemaal geen koffie, en waar ken jij Brigit dan van!’ schreeuw ik. Althans, het geluid dat uit mijn keel komt lijkt meer op een schor gekras. ‘Hoho, rustig man, ik Lees verder…
Ik heb geen oog dichtgedaan. Het besef dat ik hier zit opgesloten, er elk moment iemand mijn kamer in kan komen om me plat te spuiten, is zo beangstigend dat ik geen minuut langer wil blijven. ‘Je moet hier weg.’ De woorden van Rachel galmen door mijn hoofd als een Lees verder…
Haar handen knellen verkrampt rond het stuur. In haar achteruitkijkspiegel staart de kale bewaker haar na, tot ze uit het zicht de afrit uitdraait.Het gevoel dat de leiding van het tehuis haar om de tuin heeft geleid pulseert nog na; een sensatie die ze herkent van gesprekken met het hoofd Lees verder…
‘Dat lijkt me geen goed idee,’ zeg ik. ‘Tegen mij deed ze heel raar, en jou kent ze helemaal niet.’ ‘Geef dat nummer nou maar,’ snauwt ze. Uit mijn hoofd dreun ik het nummer op, en Rachel tikt met haar vinger op het roze ding. ‘Wat ben je nou aan Lees verder…
Mijn parasol is ervandoor. Ik ging even een aantal ‘prévakantieboodschappen’ doen, en toen ik terugkwam wapperden mijn antizondriehoekigedoeken wild in de wind, en de mooie blauwe parasol die mijn kunstig geknutselde bedoeïenentent overeind hield, was verdwenen. Nou was er al eens eerder een parasol van mij vandoor gegaan, maar altijd Lees verder…
Het is donker, een gammel spotje aan het plafond verlicht de aftandse bank. Tom en Matthijs zitten onderuit gezakt. In de schaduw bewegen figuren, ze dansen schokkerig, de muziek staat hard; het ruikt er naar rook en bier. Panisch kijk ik om me heen, mijn hartslag gaat tekeer in mijn Lees verder…
Al maanden zit het stoepje voor mijn deur onder de vogelpoep, en al poets ik het iedere dag met chloor en een bezem weg, elke dag liggen er weer verse klodders kak voor mijn deur. Op de binnenplaats van het Bolwerk waar ik woon, komen alle voordeuren van iedereen uit, Lees verder…
Brigit schenkt zichzelf een glas ijsthee in. De kan is beslagen door condens, de schijfjes citroen drijven licht verkleurd aan de oppervlakte. Ze moet eigenlijk een nieuwe kan maken. Ze neemt het glas mee naar de huiskamer en gaat op de bank zitten. Het is pas vier uur. De hele Lees verder…
Met tegenzin opent ze haar ogen. De slaapkamer ruikt muf, de lakens plakken aan haar bezwete lijf. De tijdspanne tussen slapen en het moment dat ze opstaat is haar lief. Alsof de werkelijkheid nog even op zich kan laten wachten, de herinneringen zich nog niet opdringen. Het duurt even eer Lees verder…
In de koelkast van wat blijkbaar de personeelskantine is, ligt niet veel soeps. Kaasplakken in cellofaan, kuipjes smeerkaas, en –worst, melk en vooral veel medicatie die blijkbaar koel bewaard moet worden. Met van de honger trillende handen ruk ik het plastic van het enige eetbare en neem een grote hap Lees verder…