Brigit schenkt zichzelf een glas ijsthee in. De kan is beslagen door condens, de schijfjes citroen drijven licht verkleurd aan de oppervlakte. Ze moet eigenlijk een nieuwe kan maken. Ze neemt het glas mee naar de huiskamer en gaat op de bank zitten. Het is pas vier uur. De hele Lees meer…
Met tegenzin opent ze haar ogen. De slaapkamer ruikt muf, de lakens plakken aan haar bezwete lijf. De tijdspanne tussen slapen en het moment dat ze opstaat is haar lief. Alsof de werkelijkheid nog even op zich kan laten wachten, de herinneringen zich nog niet opdringen. Het duurt even eer Lees meer…
In de koelkast van wat blijkbaar de personeelskantine is, ligt niet veel soeps. Kaasplakken in cellofaan, kuipjes smeerkaas, en –worst, melk en vooral veel medicatie die blijkbaar koel bewaard moet worden. Met van de honger trillende handen ruk ik het plastic van het enige eetbare en neem een grote hap Lees meer…
Het weer in Nederland is zo wisselvallig als een persoon met een meervoudige persoonlijkheidsstoornis. Binnen één dag krijgen we soms te maken met zacht weer, stortbuien met hagelstenen, en zelfs een windhoos. De zon gaat continu aan en uit – meestal uit – en je moet je continue aanpassen. De Lees meer…
‘Ik wil niet naar bed, het is pas middag!’ roep ik terwijl een zuster me onder mijn armen uit de rolstoel trekt en alsof ik niks weeg op het hoge bed neerzet. De vrouw heeft enorme borsten waar ze me tegenaan drukt, zodat ik de vering voel. Mijn wangen kleuren Lees meer…
Op een stormachtige dag zag hij dat het goed was. Gezeten op een rots hief hij zijn drietand richting de hemel, en riep: ‘Woelige wateren, verhef U, maak huizenhoge golven die zeelui tot het uiterste tergen.’ De zee kolkte en schuimde. Met moeite bleef hij zitten, zijn gespierde lijf tot Lees meer…
Ik had ze wel willen slaan, die verplegers, maar ze hielden me in een houdgreep en die vrouw hielp mee! De injectienaald drong door de stof van die spuuglelijke broek mijn dijbeen in. Het had gelijk effect. Bizar hoe snel dat spul werkte. Het leek wel een scene uit die Lees meer…
Het is wel weer eens tijd voor een ouderwetse damesperikelen… Als vrouw van middelbare leeftijd wordt het steeds lastiger om er fris en fruitig uit te blijven zien. Zeker als je houdt van zekere aspecten van het ‘goede leven’. Het goede leven – de wat donkere variant, aangezien ‘goed leven’ Lees meer…
Waarom zegt die vrouw meneer tegen me? Wie noemt een jongen nou meneer? Iedereen noemt mij Peter. Peter van Zanten. Een explosie aan vragen komt tegelijk binnen, en de akelige angst wordt steeds heftiger. Die nare sensaties herken ik. De eerste keer dat ik me zo voelde was toen ik Lees meer…
‘Meneer van Zanten, uw thee wordt koud.’ De vrouwenstem dringt mijn gehoor binnen. Een warme adem strijkt over mijn huid. Door mijn oogharen zie ik waterige grijze ogen vanachter brillenglazen ongemakkelijk dichtbij. Moeizaam hijs ik mijn zware oogleden op. De vrouw draagt een witte jurk die strak rond haar plompe Lees meer…
‘Het is extreem warm vandaag.’ Bubba, zijn rechterhand kijkt hem vragend aan. ‘Zal ik water op het vuur gooien, Meester?’ De Meester kijkt vanaf zijn troon op hem neer. Bubba kijkt smekend, zijn gelaat gloeit, en waar eens mooie volle vleugels hadden geprijkt – hangt enkel nog een rafelig netwerk. Lees meer…
De ene man heeft nog maar net het loodje gelegd of ik heb alweer een nieuwe. De vorige was best heel braaf, maar een beetje een watje. Er zat niet veel actie in, en eigenlijk verveelde het me vrij snel. Ik heb goed voor hem gezorgd, maar toch heb ik Lees meer…