Het was een raar jaar geweest, niet ongezellig, maar wel raar. Eerst ging het vrouwtje iedere dag weg. ’s Morgens vroeg al. En dan kwam ze pas aan het einde van de middag weer thuis. En toen ineens, bleef ze de hele dag thuis. Ze zat wel steeds naar dat schermpje te kijken, maar ze bleef toch wel thuis. Soms zat ze zelfs tegen dat scherm te praten, zo gek. En dan hoorde je ook stemmen van andere mensen. Hij had wel eens meegekeken, op schoot, maar dan werd er alleen maar gelachen.
Wel heel gezellig hoor, dat het vrouwtje zo veel thuis is. Dat vindt het baasje ook. Ze eten samen tussen de middag en dan gaat hij een rondje lopen met het vrouwtje.
Ze zit nu wel boven op haar kamertje. Daar heeft ze alle spulletjes bij de hand. Hij gaat er overdag geregeld kijken. Ze heeft er nu ook een vachtje neergelegd zodat hij niet op de koude grond hoeft te gaan liggen. Nee, daar is niks mis mee. Van hem mag dat gewoon zo blijven.
Ze zijn wel veel minder naar de camping geweest, dat was ook zo raar. Het was prachtig weer en toch bleven ze thuis. Hij miste het wel. Niet alleen het bos en het water maar ook zijn vriendjes. Yana, Luna, Indy. Hij had ze wel erg lang moeten missen. Gelukkig was het wel een mooie zomer geweest en had hij nog veel kunnen spelen.
En toch, ook op de camping was het anders. Hij kon het niet thuisbrengen maar er was iets. Het baasje ging altijd graag naar het terras maar nu bleef hij liever op zijn plekje. Ook niks mis mee, het vrouwtje had hele zakken hout opgestookt. Wel scheen het nu weer opgelost te zijn, zijn grote vriend bleef in ieder geval ook volgend jaar op de camping. Dat was goed nieuws. Het baasje was er erg blij om geweest.
Hij begreep niet zoveel van mensen. Er waren bepaalde regels geweest die ervoor moesten zorgen dat iedereen gezond bleef. En dan had je mensen die zich daar niet aan wilden houden. Dat vond hij zo raar, je wilde toch niet ziek worden. Als je nou toch gewoon een tijdje die maatregelen in acht neemt, dan kun je toch daarna weer doen wat je wilt. Maar nee, mensen liepen weer te mopperen. Volgens hem duurde het daarom allemaal veel langer, suf hoor.
Nou, nog even en dan begint er weer een nieuw jaar. Wat zal het weer gaan brengen. Hij hoopt veel plezier, veel geluk, veel liefde. En natuurlijk ook veel hondensnoepjes, want die heeft hij afgelopen jaar echt veel te weinig gekregen, naar zijn zin.
0 reacties