Het Wetenschappelijke Geloof

Alles op deze aarde wat door de mens is gecreëerd komt uit de hersenen. De kunst, architectuur, regels, overtuigingen, films, boeken en zelfs het kleine irritante nachtkastje van de IKEA. Het zijn allemaal voorbeelden van uitingen van de hersenen. De hersenen, het is een mooi orgaan maar ze kunnen het leven ook zuur maken. Zo zal een kleine aanpassing in de temporale kwab, het hersengebied naast het oor, kunnen resulteren in schizofrenie, een stoornis waarbij men vooral veel hallucinaties heeft.

Een tweede opmerkelijke functie in dit temporale centrum is dat zich er het geloof huishoudt. Zo zijn de welbekende openbaringen van profeten, die God of Allah hebben gezien gerelateerd aan dit gebied. Een epileptische aanval, wat wil zeggen een abnormale schok aan energie door een bepaald hersengebied, zou deze openbaringen kunnen opwekken. Het is daarom geen toeval dat in de heilige boeken een openbaring wordt beschreven waarbij iemand op de grond valt en hevig begint te spartelen. Mensen dachten altijd dat dit door God kwam, maar nu weet men dat een epileptische aanval de oorzaak is van de openbaringen.

Een grote verandering in de heilige boeken zal moeten plaatsvinden, maar probeer de gelovigen hier maar eens van te overtuigen. Probeer hun temporale kwab, waar het geloven zich bevindt, maar eens te overtuigen.

Het is jammer dat geloven in een uitgekozen god een tekort aan hersencellen is en geen overvloed. Zou geloof een overvloed aan hersencellen zijn, dan kon je deze weghalen als een tumor. Een tekort aan hersencellen kan nooit worden aangevuld. Zo zal een geestelijk gehandicapte ook nooit hoofdbegaafd kunnen worden.

Wat dan te doen met de gelovigen? Allereerst zouden er geen politieke partijen meer moeten worden opgericht op basis van geloof. De heilige boeken wensen elke vorm van wetenschap zo diep mogelijk weggemoffeld onder de grond. Mooi woord, weggemoffeld.

Waarom zo bang zijn om kennis te vergaren? Zouden de gelovigen dan toch diep van binnen twijfelen aan de waarheid van hun geloof? Er moet in ieder geval iemand fout zitten, want elk geloof gaat ervan uit dat alleen hun geloof het ware geloof is.

Is de wetenschap eigenlijk ook een geloof? Een kenmerk van het geloof is dat het niet veranderd over de tijd. Jezus is niet opeens een ander mens geworden in de laatste honderd jaar. God heeft geen andere betekenis gekregen in de kerk.

In de wetenschap is dit wel zo. Elke ontdekking verandert de gehele wetenschap. Het is een dynamisch geloof. Al kan een geloof nooit dynamisch zijn.

Geloof brengt zekerheid, terwijl de wetenschap dit ook doet. Een duidelijke overeenkomst, waardoor we kunnen vermoeden dat wetenschap een geloof zou kunnen zijn. Een groot verschil is het type zekerheid.

Een geloof brengt vaak zekerheden met zich mee, die nooit te bewijzen zijn. Wie kan er bewijzen dat er een hemel en een hel is? Niemand, maar het valt ook niet te bewijzen dat het er niet is. In de wetenschap zouden er dan geen uitspraken over gedaan worden, een geloof neemt hetgeen dat niet te bewijzen valt voor waar aan.

Mocht er een vijver zijn van onderzoeken, zowel in de richting die het geloof bewijzen als onderzoeken die het geloof tegenspreken, dan zal een gelovige selectief vissen naar onderzoeken die het geloof bevestigen. De vissen in de vijver die het geloof tegenspreken zal de gelovige laten rusten op de bodem, waar zij nooit in het licht kunnen verschijnen.

De wetenschap daarentegen haalt elke vis uit de vijver. Er is geen wil om een bepaalde overtuiging te bewijzen. Het leven wordt gezien als een open einde en elk onderzoek kan dit einde vormgeven.

De vraag aan het begin van de volwassenheid is, in wat voor wereld wil je leven? In een wereld met een open einde of in een wereld waarin alles al vast staat?

Naarmate men meer bij de dood komt zal men meer neigen naar de wereld waarin alles al vast staat. De dood is voor het wetenschappelijke geloof “het niets”. Het niets, wat zowel ook “het alles” zou kunnen zijn. Wat er na de dood gebeurd valt niet te onderzoeken. Het is een groot open einde.

Een einde dat angst geeft. Angst is wat de mens onbewust altijd wil tegengaan. Wanneer wij opzoek gaan naar een trigger die onze angst doet verdwijnen, komen wij al snel uit bij de kerk of moskee. Wij hopen dat de geleerde van niet-wetenschappelijke afkomst ons kan overtuigen dat wij niet zullen verdwijnen in het niets. Overtuig ons en laat de overvloed aan cellen in de temporale kwab van de hersenen afsterven om zo overtuigd te kunnen zijn van het geloof.

Wat dat betreft is Alzheimer de mooiste dood. De automatische eliminatie van hersencellen, voornamelijk in de temporale kwab, zorgen ervoor dat wij niet meer inzitten over de dood. We kunnen zelfs geloven in een hemel, terwijl wij dit nooit hebben gedaan. Voor de omgeving is het zwaar om een geliefde met Alzheimer te hebben, maar niet als ze weten dat de doodsangst uit de stervende persoon is verdwenen.