Piet wierp een achterdochtige blik op de elven aan de vergadertafel. De stoffen stoelleuningen kriebelden onder zijn armen. Waarom keek niemand hem aan? Zelfs de indrukwekkende Isabella keek naar beneden. Het tegenhorloge met de enkele wijzer in de kleurige vierkante lap lag voor hem. De wijzer tikte in de maat van een hartslag. De zijne? Ernest zweeg en deed een stap achteruit. Ietwat bevreemd nam Piet de lap voorzichtig op. Zijn hart klopte gespannen. Tot zijn verbazing paste de wijzer zich aan en klopte vervolgens op gelijke snelheid met zijn hart.
‘Wat, wat?’ stamelde hij. Het horloge leek te leven nu hij het in zijn hand hield. Het voelde in elk geval als een levend wezen.
‘Leeft dit horloge?’ zei hij met hese stem.

Ernest schraapte zijn keel.
‘Dat heb je goed gezien, Piet. Het tegenhorloge leeft inderdaad. Het heeft een hartslag en slaat op het ritme van het hart van de eigenaar.’
‘De eigenaar?’
‘Ja, jij bent de wettige eigenaar nu, Piet, want je grootvader is dood. ‘
‘Maar mijn grootvader leeft toch nog? Hij zit in het verzorgingstehuis,’ sprak Piet, in paniek. Alle elven en dwergen zwegen.
‘Wat is er?’ riep Piet, ‘jullie weten iets dat ik niet weet. Vertel op!’ Ernest deed een stapje naar voren en legde een magere knokige hand op zijn arm.
‘Ach Piet. Het spijt me. Je grootvader is echt overleden,’ sprak hij zacht. De anderen mompelden een eerbiedig ‘Amen.’

‘Wanneer dan? Wanneer is mijn grootvader overleden?’ Stotterde Piet, en kwam verslagen overeind uit zijn grote zetel. Ernest verstevigde zijn greep. Pieter trilde en hij voelde het tegenhorloge met zijn enkele wijzer meetrillen, als een tweelingziel.
‘Rustig Piet, wij zijn allemaal afhankelijk van het horloge en hoe het zich voelt. Jij brengt het in paniek. Kalm aan.’
‘Kalm aan? Niets van dit alles maakt mij kalm,’ schreeuwde Piet nu. Het harde geluid van zijn stem liet de wanden van de zaal dreunen.
‘Je grootvader is gestorven nadat jij aan het horloge draaide,’ zei Ernest treurig.
‘Dus ik heb mijn grootvader vermoord?’
‘Het ging vanzelfsprekend per ongeluk,’ suste Ernest en keek hem recht in de ogen. Treurige helblauwe ogen. Miste Ernest zijn grootvader? Het leek alsof hij zijn gedachten las, want Ernest antwoordde zonder dat de vraag hardop gesteld werd.
‘We missen hem allemaal.’ Piet viel terug in zijn stoel, zijn handen voor het gezicht.
‘Het is mijn schuld.’ Iedereen in de zaal zweeg, op wat zacht gesnik van sommige aanwezigen na. De dood van Grootpa Grillo was een ramp voor het volk van Tempus. Er moest snel iets gebeuren om de tijd te herstellen.

Categorieën: Algemeen

NicoleS

Door veel te lezen word je een betere schrijver. Joost Zwagerman was ervan overtuigd. Ik houd van lezen maar ook van schrijven. Ik ben bij column x terecht gekomen dankzij mijn lieve vader die hier jaren columns geschreven heeft. Kees Schilder is zijn naam. Ik hoop evenveel plezier te beleven aan het schrijven als hij. Favoriete schrijvers: Gerard Reve, J.J Voskuil, Maarten 't Hart, Adriaan v Dis, Arnon Grunberg, WF Hermans, Simon Vestdijk, Louis Bordewijk en Jean Plaidy. Favoriete boek: Het bittere kruid, Marga Minco.

21 reacties

van Gellekom · 9 februari 2017 op 13:40

Heerlijk om te lezen 😀

Mien · 9 februari 2017 op 13:47

Prima vloeiend vervolg. De emo en de schrik goed ingepast. Een flinke uitdaging voor ES. ?

Esther Suzanna · 9 februari 2017 op 16:29

Wat supergoed opgepakt, Nicole!

De details en de schrijfstijl gaan vloeiend in elkaar over. Top!

Omg … Haha.

Dees · 9 februari 2017 op 17:43

Heel goed geschreven! Ik moest er ook wel weer even inkomen. Ik ben benieuwd naar het vervolg.

Nummer 22 · 9 februari 2017 op 21:11

?!!

Lianne · 10 februari 2017 op 14:37

Mooi vervolg, Nicole. Kleine details die terugkomen en een mooie invulling van die ene wijzer.
Ik ben benieuwd naar het vervolg van Esther, welke twist of oplossing zal zij toevoegen?

    NicoleS · 10 februari 2017 op 16:38

    Dankjewel Lianne. Ik ben ook benieuwd naar Esthers vervolg.

      Esther Suzanna · 10 februari 2017 op 18:28

      Haha, jaag de druk maar op!

      Eerlijkheidshalve heb ik het vervolg net geschreven. Ik zat er nu helemaal in door jouw stuk, Nicole. Blijkt dat ik ‘fantasie’ zo maar onverwacht vreselijk leuk vind!

      Moet ik nu wachten met inzenden? Arta? 🙂

Arta · 10 februari 2017 op 21:35

Heel mooi, dit vervolg!

Enne… Ik zag het volgende deel al staan te trappelen in de wachtrij, super!

Ik ga direct daarna deel 10 schrijven. Excuses voor het oponthoud!

    NicoleS · 11 februari 2017 op 09:27

    Leuk Arta! En bedankt voor het nakijken van deze column!

Karen.2.0 · 11 februari 2017 op 00:44

Ik blijf het razend knap vinden hoe jullie dat doen, steeds weer naadloos die aansluiting vinden en de lezert laten uitkijken naar het volgende deel (want dat doe ik elke keer als er weer een deel verschijnt). Erg goed gedaan Nicole en sorry voor de late reactie X

    NicoleS · 11 februari 2017 op 09:29

    Onze schrijfstijl en fantasie passen goed bij elkaar. Leuk dat je graag meeleest. Dank voor je reactie!?

Maria82 · 23 maart 2017 op 18:27

Wauw wat prachtig. Erg onder de indruk

Midian · 27 maart 2017 op 14:48

Knappe scene. En een levend horloge, dat is origineel. Goed werk.

Geef een reactie

Avatar plaatshouder