Het werk van de naamloze is karakterloos, kort maar zeker geen rijk gevuld leven. Een nieuwe dag van nietsdoen zo lijkt het althans terwijl het voor zich uit staren het enige is.
De temperatuur zou deze dag de naamloze gevangen houden. De hittegolf waarschuwing was voldoende om niet naar buiten te gaan. Naar buiten gaan betekent in beweging komen.
Hij staart door het raam. Een raam dat al jaren geleden voor het laatst open gezet werd. De straat waar een gevallen afvalemmer het enige was dat hem ook niet tot bekoring kon brengen. Geen ander geluid. Niets dan stilte.
De naamloze zucht en staart verder totdat enige beweging van zijn endeldarm hem doet opstaan en het toilet de bestemming was. Doet het er eigenlijk toe dat op het toilet geen papier aan een rol op grijphoogte niet aanwezig was en de naamloze dit pas zou ontdekken na het ontlasten van wat gewoon dagelijkse zijn enige werk is? 17 minuten exact met af en toe een lichte druk om wat hij kwijt wil te horen vallen.
Ooit was de naamloze een charmante spitsvondige rokkenjager die roekeloos zich tegoed deed aan het overvloedig nuttigen van alcohol. Een alcoholist werd hij niet genoemd. In dronken buien begon zijn droefheid door het nietsdoen parten te spelen totdat de slaap hem de baas werd en zijn nietsdoen na uren slap opnieuw begon.
In zijn ‘ooit periode werden al zijn vingers verbrijzeld door de lijfwacht van een dame die, na later bleek, de echtgenote was van een lokale crimineel. Sprak hij haar aan, raakte hij haar aan waar het niet mocht?
De naamloze bespaarde het nadenken.
Verdrongen uit zijn geheugen. De alcohol was sterker, zijn geheugen verloor.
De naamloze zucht, er viel niets onder zich.
0 reacties