Hé knappert,
Ik zou het wel gezellig vinden met je te mailen. Je weet (nog) niet wie ik ben, maar dat geeft niets. Noem me maar Hugo. xx Hoewel de inhoud iets anders doet vermoeden, kreeg ik dit berichtje binnen op mijn werk. Enkele maanden geleden terwijl ik niets vermoedend mijn inbox onderhanden nam. Natuurlijk was ik gecharmeerd van de manier waarop deze Hugo me aansprak, maar voordat ik ook maar ergens op inging, wilde ik toch erg graag weten met wie ik te doen had. Moest er toch niet aandenken dat ik aan het cyberen sloeg met de hunk (ja nou!) van de financiële administratie, of nog erger…
Terwijl ik in beginsel mijn uiterste best deed om de anonimiteit van Hugo op te heffen, wat hotmail.com me praktisch onmogelijk maakte, schoof deze prioriteit al snel naar de achtergrond. Hugo bleef anoniem en had het zelfs in no-time voor elkaar dat ik hunkerend voor mijn mailboxje zat. Kwijlend en ongeduldig wachtend op een berichtje van deze geheimzinnige onbekende. Berichtjes waar ik mijn vingers bij aflikte en waar meneer R. de Vries met gemak een programma mee kon vullen. Jezus, deze Hugo was een meester in de kunst van het digitaal verleiden, zonder ook maar iets van zichzelf bloot te geven.
Vreemd genoeg ging het niet om broeierige verhaaltjes, maar om zeer interessante, vertrouwelijke en spannende informatie. Informatie die mondjesmaat via de media werd vrijgegeven, en die ik tot in detail wist te vertellen. Nog weer later kon ik zelfs voorspellen wat er de week erop in het nieuws zou worden besproken.
En dat was het begin van een mooie en bloeiende mailwisseling die uiteindelijk maanden zou duren en waar verleden week tot mijn grote spijt een abrupt einde aan kwam. In eerste instantie begreep ik niet waarom, maar al snel begon me iets te dagen en sloeg de paniek in alle hevigheid toe.
Totdat ik gisteravond thuiskwam, de tv aanzette, en al zappend terecht kwam bij een uitzending van speurder de Vries. Een gloednieuwe uitzending, met oud nieuws. Tenminste voor mij. Mijn angstige voorgevoel was misplaatst en met het rood op mijn kaken zal ik meneer de Vries zeer binnenkort mijn nederige excuses aanbieden omdat ik hem volkomen ten onrechte heb onderschat.
Sodeju, je moet er maar weer opkomen; een computer bij het grofvuil en dan een taxichauffeur, die…
Chapeau!
Hé Peer, bedankt hè, groeten uit Ibiza, tot over en jaartje of wat.
We mailen…
[i]Om de veiligheid van de betrokken personen te kunnen waarborgen, heb ik dankbaar gebruik gemaakt van de top 3 van de in Nederland meest voorkomende voor- en achternamen.[/i]
15 reacties
Mup · 10 oktober 2004 op 12:53
Uhh.. Peter geeft de pc toch maandag pas terug? Zat het uitdiepen van die relatie er voor dit weekeinde er niet meer in dan? 😉
Groet Mup.
Louise · 10 oktober 2004 op 13:19
Ach Mup,
Eigenlijk schreef ik dit stukje in eerste instantie helemaal niet n.a.v. de uitzending van Peter de Vries.
De echte aanleiding was Hugo. Ik kreeg namelijk deze week (voor het stuk kwam enkele maanden geleden wat lekkerder uit) anonieme (hot)mail van ene Hugo. De begin- en eindzin uit zijn eerste mailtje heb ik zelfs letterlijk geciteerd in mijn eerste alinea.
Hoewel ik werkelijk alles geprobeerd heb om achter de echte naam van Hugo te komen, is dat nog niet gelukt. Ik vond het zo bizar, dat ik er een stukje over wilde schrijven. Tja, en inmiddels had ik de uitzending van afgelopen donderdag gezien, en al schrijvende, kwamen die twee dingen bij elkaar.
Fantasie en werkelijkheid dus.
Loutje 😉
Li · 10 oktober 2004 op 13:20
Heel apart, deze column.
Wel moest ik even teruglezen om uit te vogelen wat je precies bedoelde. Maar dat kan ook aan mijn duffe zondagmorgenhoofd liggen 😉
Zwaai
Li
melady · 10 oktober 2004 op 14:26
(Hé knappert,
Ik zou het wel gezellig vinden met je te mailen. Je weet (nog) niet wie ik ben, maar dat geeft niets. Noem me maar Hugo. xx)
Sorry…ben ik toch door de mand gevallen..ik zal het nooit meer doen Louise.
Melady 🙂
Dees · 10 oktober 2004 op 16:33
Hee lekkere Loutje 😉
Leuke column, met onverwachte wending! Houd je ons op de hoogte van de echte Hugo?
pepe · 10 oktober 2004 op 17:28
Heerlijke column, die anonimiteit kan leuk zijn maar ook een boel ellende geven.
Hoevelen zullen denken dat ze digitaal een leuke vent of vrouw hebben gevonden. Ik ken er wel een paar, ze kwamen bedrogen thuis.
Mup · 10 oktober 2004 op 21:23
Hoi Louise,
Knap hoe je er zo’n wending aan hebt gegeven. Ik bedoelde mijn reactie een beetje plagerig, en haalde er ook wel uit, dat je behoorlijk graag te weten wilde komen van wie je de mails kreeg. Zou ik ook hebben 😕 Dat internet ook….
Groet Mup.
sally · 10 oktober 2004 op 22:45
bij dit soort mailtjes stel ik me altijd maar voor dat er één of andere gebochelde gruwelijk lelijke Erik engerd achter zit voordat ik me er eens lekker over ga opwinden.En dat heb ik m`n dochter ook geleerd.Voor de zekerheid.
Apart verhaal!
groeten Sally
Louise · 10 oktober 2004 op 23:22
Ik begreep wat je bedoelde Mup, maar een klein beetje uitleg van mijn kant kon geen kwaad dacht ik 😉
Dus Li, het lag niet zozeer aan je slaperigheid van de zondagochtend.
Pepe: Gelukkig ben ik niet op zoek en al helemaal niet digitaal!
Sally: precies, eerst weten wie erachter zit voordat er stappen ondernomen gaan worden.
Haha Melady, jij bent echt geen Hugo 😀
Morgen ga ik weer naar mijn werk, ben erg benieuwd of ik nog iets hoor van onze Hugo. Dees, ik houd je op de hoogte, reken maar.
Of zal ik jullie allemaal een klein beetje op de hoogte houden? 😛
ignatius · 11 oktober 2004 op 00:30
Origineel gevonden.
Niemand weet, niemand weet dat ik Repelst…ehh Hugo heet..
KingArthur · 11 oktober 2004 op 13:11
De naam is Arthur, je kent me (nog) niet. Zin in een date? Wat dacht je van zaterdag a.s.?
Mosje · 11 oktober 2004 op 17:55
Ik droom ervan dat ik dergelijke e-mails van een vrouw krijg. Maar in werkelijkheid nooit gebeurd. Ach, het leven kan ondragelijk saai zijn.
😛
Louise · 11 oktober 2004 op 19:58
Ach ja King, waarom ook niet? 😉
Arme Mosje, wat een hóndeleven!
Wat zou je ervan vinden als alle cx vrouwen jou een (hot)mailtje zouden sturen?
Moet je ze wel allemaal persoonlijk beantwoorden, hè.
Wat denk je, is het wat?
Ma3anne · 11 oktober 2004 op 20:27
Mooi verhaal, Louise. Spannende mengelmoes. Maar het vraagt wel om een vervolg natuurlijk. Zo blijven we met te veel vraagtekens zitten. 😛
Mosje · 11 oktober 2004 op 20:50
Louise: strak plan!
drs.mosje@intermetzo.com
Over de origineelste (hot)mail zal ik een column schrijven.
😉