Wat is de grootste fout die je maken kan? Zakelijk in zee gaan met je eigen familie of een vriend de verkoop van je huis laten regelen? Allebei, maar wij hebben te maken met dat laatste. Wim is onze makelaar en tevens een vriend van manlief, die hem al sinds middelbare school kent. Wim heeft er ook voor gezorgd dat wij 4 jaar geleden aan ons huis kwamen. Vol goede moed en in totale verliefdheid betrokken wij ons eerste eigen stulpje. Hij hielp ons eraan en nu helpt hij ons er vanaf.
Niets mis mee, zij het dat Wim een beetje een sukkel is. Oersaai en degelijk. Zo één in een C&A-pak, met een bierbuik en een slome, lijzige stem, waar het gebrek aan zelfvertrouwen en doorzettingsvermogen doorheen sijpelt. Wim is niet assertief, ad rem of kordaat. Wim is een goedzak. Wim is aardig.
Het huis verkoopt niet echt. Meer dan 40 kijken-kijken-niet-kopen-kijkers en ruim een jaar verder hebben we eindelijk een bod op ons huis gehad! Echter, de vraagprijs is € 204.000,-, het bod is slechts € 190.000,-. Ongehoord! In de guldentijd haalde men het niet in hun hoofd om ƒ 30.000,- onder de vraagprijs te bieden, maar goed, de huizenmarkt is niet gunstig, en we willen toch echt weg hier. Na wat berekeningen kwamen we tot de conclusie dat het te overwegen valt. Dus Wim ging onderhandelen voor ons. Makelaar 1 en de bieders houden echter voet bij stuk. Tjsa, zij weten ook wel wat er te koop is momenteel, en in ons durpke staat genoeg te koop! Meer aanbod dan vraag dusze…
Hé, toch nog een lichtpuntje! Wederom kijkers en dit keer geen kijken-kijken-niet-kopen-kijkers, maar kijkers met een overduidelijke interesse tot koop! Ze komen zelfs twee keer kijken! Nou, dat wil wel wat zeggen toch? Wim belt me op om mij dit te vertellen. Hij had al eerder zaken gedaan met hun makelaar en die was wel heel erg benieuwd naar het bod wat reeds geboden was. Voor het eerst verschijnt er een lach op mijn gezicht tijdens een gesprek met Wim. Dit gaat goehoeed! Eindelijk iets positiefs in het verschiet! “Nou, ik heb gezegd dat ze € 192.000,- geboden hebben.” De lach op mijn gezicht verdwijnt weer even snel als ie gekomen was. Is Wim nu echt zooooooo dom?
“Je hebt watte?” Ik schud mijn hoofd even snel heen en weer, want ik geloof mijn oren gewoonweg niet. Schaapachtig herhaalt Wim wat hij zojuist gezegd heeft: “Nou, ik heb gezegd dat ze € 192.000,- geboden hebben.” Normaalgesproken ben ik best aardig en meegaand, maar ik kan absoluut niet tegen domheid. Dus ik val een beetje tegen Wim uit: “Nou, da’s dan wel een beetje dom van je, hè Wim? Ik bedoel: Vraagprijs € 204.000,-, geboden bod € 190.000,-, iets wat makelaar 2 niet weet en naar moet gissen toch? Hou het open! Laat hèm maar met een bod komen! Maar ja, dat kan nu niet meer, hè Wim?” Ben ik nu zo stom? Ik begin er ernstig aan te twijfelen wie hier nu de makelaar is.
Wim zucht. Wim zucht nog eens. Wim zucht heel diep. “Tjsa, we moeten toch wat he!?” zegt ie met een gemak alsof hij ons zo net niet een paar duizend euro door de neus heen heeft geboord. In mij kookt het bloed inmiddels tot ver over het kookpunt heen. Ik moet gauw ophangen, anders ontplof ik als een vulkaan. Ik beveel Wim: “Ga met makelaar 2 aan de gang, kijk wat ze willen, maar probeer het open te houden en sleep eruit wat je er nog uitslepen kan!” Met een gedwee “Ja, is goed…” hangt Wim op.
Ik zucht. Ik zucht nog eens. Ik zucht heel diep. De volgende keer verkoop ik mijn huis zelf wel of ik schakel de TV-makelaar in!
8 reacties
prikkels · 21 augustus 2005 op 12:35
Leuke column en ik voel met je mee. Maar eh wat vindt je wederhelft hier eigenlijk van? Zijn reactie mis ik in je verhaal. Dat vind ik wel een beetje jammer.
Troy · 21 augustus 2005 op 12:41
Je weet die Wim zeer goed te beschrijven. Ik werd een beetje meegesleurd in een gevoel van medelijden tot ernstige irritatie. Wat dat betreft kan je beter ook nooit zaken met vrienden doen…
Wel leuk geschreven in ieder geval.
Troy
KawaSutra · 21 augustus 2005 op 13:57
Tja, Wim heeft alles wat een goede makelaar niet moet hebben. Volgende keer even twee keer nadenken aan wie je je kapitaal toevertrouwt. Ben wel benieuwd hoe het afgelopen is. Laat je Wim ook de aankoop verzorgen van je nieuwe huis? 😀
Outsider · 21 augustus 2005 op 14:43
[quote]In de guldentijd haalde men het niet in hun hoofd om ƒ 30.000,- onder de vraagprijs te bieden[/quote]
Dat is zeker waar, maar je moet daarbij niet vergeten, dat de huizenprijzen de laatste jaren enorm gestegen zijn. In de plaats waar ik woon vraagt men voor de meest lullige oude huisjes rustig 100.000 euro, terwijl die nog niet zo heel lang geleden pakweg 35.000 gulden kosten.
Ik ben er nog niet zo zeker van of die makelaar wel zo dom is. Hij had wel een hoger bedag kunnen noemen, maar dan had hij ook het risico gelopen dat de koper meteen af zou haken. Maar goed, ik ken alle details niet, dus misschien zie ik het wel verkeerd.
Domicela · 21 augustus 2005 op 19:56
En je kan Wim zeker niet inruilen voor een wat vlottere makelaar? Kreeg gewoon plaatsvervangende irritatie bij het lezen van je stukje! 😉
klungel · 21 augustus 2005 op 19:57
Leuk geschreven. En je houd het nog netjes.
Ach, makelaars onder elkaar zal ik maar zeggen. Ze verdienen er toch genoeg aan. Ik neem tenminste aan dat Wim hier het niet voor niets doet toch?
En waarom niet ‘maar’ 10.000 euro minder bieden! Ik heb zelf wel eens 50.000 gulden minder geboden. Zeker als je eerste bieder bent, heeft dat toch zeker zin. Hoger gaan kan altijd nog en een bod niet accepteren bestaat niet. Een bod is een bod en hoger gaan kan altijd nog. Zo heb ik mijn eerste huis uiteindelijk 25.000 gulden onder de vraagprijs gekocht. 😀
Stanislaus · 21 augustus 2005 op 22:22
Die Wim, heel zacht van karakter, vraagt vast geen hoog courtagebedrag, rijdt geen dikke Mercedes, rookt geen dikke sigaren! Misschien is
Wim helemaal geen makelaar maar noemt zich makelaar, zoals zoveel tegenwoordig. De titel makelaar is niet meer beschermt!
Nog een geluk dat hij niet heeft gezegd:
€ 192.000,- vrij op naam!
Louise · 22 augustus 2005 op 08:57
Skippen die Wim. Als makelaar, niet als vriend natuurlijk 😉