Dit huis is een blijvertje, denk ik, weet ik. Minstens voor een jaar of tien, vermoed ik, maar eerder nog tot mijn bejaardenwoning, hoop ik. Ik ben altijd meer bezig geweest met weggaan, verdergaan, dan met thuiskomen. Dat dit mijn veertiende verhuizing is en ik nu op nummer veertien woon, moet wel een teken zijn. Voor de zekerheid roep ik de magische veertien van Johan Cruijff aan. Jammer dat de bijbel geen veertien geboden kent. Het huis voelt zelfs in de chaos van de verhuizing goed, zelfs al is het zo’n zes weken meer kamperen dan wonen. Wat is het fijn om hier voor het eerst te koken, weer in eigen huis te douchen, naakt uit de badkamer te lopen, zonder me te laat te realiseren dat de ramen nog erg veel van een etalage weg hebben.

Een huis wordt niet zonder meer een thuis. Al kunnen sommigen van een miezerige pensionkamer een thuis maken, ik bezit die gave beslist niet. Bij een huis heb ik meteen een goed gevoel, iets negatiefs of ik voel er niks bij. Dat laatste is het gevaarlijkste, want daar trap je in. Zoals bij mijn vorige huis.

Veel van mijn eerdere huizen verkende ik met grote passen op afmeting, functionaliteit en leefbaarheid. Dit huis neem ik tot me alsof ik opnieuw leerde lopen, stapje voor stapje. Het glas-in-loodraam boven de voordeur kan open. Met een stok, of als je die niet hebt door op een stoel te klimmen. Ik tel de spijlen van het houtwerk van de trap en als ik er de verticale balken bij optel, kom ik op veertien. De twee schuine schoorsteenmuurtjes in de kamer-en-suite zijn overbodig en onpraktisch en misschien daarom juist prachtig.

In de grote tuin is het stil, op de hese haan en de sporadisch blaffende hond een eind verderop na, waarvan ik eerst dacht dat het een loeiende koe was. Wat best vreemd is midden in het centrum. Het verwondert me dat het drukke gekwetter van de mussen in de lange heg, toch stilte suggereert. Het is een verwend clubje. Als ik ’s ochtends wat later ben met hun dagelijks brood, overstemt de verontwaardiging hun vrolijke getsjilp.

Het huis past bij me, ook omdat het zo perfect is in zijn imperfectie. Niets is er recht. Van achter naar voor en van rechts naar links helt het licht over. Als je vanuit de juiste hoek kijkt, is het net alsof je op een schip zit. Misschien kan ik hier, als de onrust weer toeslaat, het gevoel krijgen onderweg te zijn, met mijn huis onbekende zeeën bevaren.

Als dat niet meer voldoet, kan echt weggaan ook best een tijdje. Ik weet nu al dat ik altijd weer naar huis zal willen. Hier heb ik telkens als ik de voordeur open, het gevoel thuis te komen, sinds lange tijd echt thuis te komen.

Categorieën: Algemeen

19 reacties

Avalanche · 22 september 2010 op 08:19

Mooie overpeinzing vanaf een nieuwe plek.

Welkom thuis! De laatste zin suggereert dat dit huis een blijvertje zal blijken te zijn. Ik hoop met je mee!

Ontwikkeling · 22 september 2010 op 09:19

Mooi beeldend geschreven. Je geeft net genoeg inkijk in je huis om ook de lezer deelgenoot te maken van je thuisgevoel.
Ik wens je veel leefplezier…..met behouden vaart 😉

Ont (met ook een scheve vloer. )

SIMBA · 22 september 2010 op 09:45

Als er glas in lood ramen boven de voordeur zitten is het wat mij betreft oké! 😀
Tot aan het verpleeghuis in een scheef huis en pas weggaan als je zo dement bent dat je niet meer beseft waar je woont!

Mien · 22 september 2010 op 11:53

Home is where the heart is.
Veel succes in je nieuwe woonst.

Mien [b][url=http://www.vi.nl/Nieuws-item/85565/De-mooiste-Cruijffiaanse-uitspraken-van-jullie.htm]tegelwijsheid[/url][/b]

p.s.
Je hebt toch wel gecheckt of er in jouw nieuwe straat geen stedelijke binnenring in uitvoering gepland staat …? 😀

LouisP · 22 september 2010 op 14:06

Anti,
onderstaande zin blijft maar hangen….het hele stukje door…

“Ik ben altijd meer bezig geweest met weggaan, verdergaan, dan met thuiskomen.”

en ik heb een gevoel dat je ondanks de twee mooie laatste alinea’s, dat je misschien niet méér met weggaan en verdergaan bezig bent dan thuiskomen..maar wel evenveel…

gr.
Louis

Kwiezel · 22 september 2010 op 16:25

Fuck, ik zie dat Louis me voor is, dat vond ik ook de mooiste zin namelijk! Wat me vooral opviel, was dat vrijwel elke zin zeer weloverwogen is gekozen met gave vondsten tot gevolg. Compliment Anti!

arta · 22 september 2010 op 19:55

Mooi Anti, een mens kan in een huis wonen of thuis zijn, volgens mij ben jij thuis!

Anti · 22 september 2010 op 21:08

Dank je Avalanche, volgens mij weet jij als geen ander hoe waardevol een echt thuis is.

Anti · 22 september 2010 op 21:10

Dank je Ont, de behouden vaart die houden we er in, erg grappig. Hoop dat jij net zo blij wordt van scheve vloer als ik 😀 .

Anti · 22 september 2010 op 21:11

Goede tip, Simba en dank je voor je reactie.

Anti · 22 september 2010 op 21:15

😆 Geen stedelijke binnenring hier Mien. Hooguit ooit zeshoog kantorencomplex recht tegenover. Kleinigheidje hou je toch.

Enne, mag ik ook een keer een muziekje als reactie op mijn column. Vind ik zo gezellig. Ik had natuurlijk vooral hoop bij mijn column ‘muziek’, maar ja toen was je natuurlijk weer net met vakantie :stom:

Anti · 22 september 2010 op 21:19

Lowieke, ge bent echt een biezonder keltje. Je hebt goed ingeschat dat dit stuk vooral een bezwering is, een verhaal van ‘hoopvolle verwachting’. Mooi verwoord ook:
‘dat je misschien niet méér met weggaan en verdergaan bezig bent dan thuiskomen..maar wel evenveel…’

Echt erg mooi en treffend

Anti · 22 september 2010 op 21:22

Dank je Kwiezel. Ik word helemaal blij van je uiterst complimenteuze compliment.

Anti · 22 september 2010 op 21:22

Dank je Arta, wat een warmte straalt er van je reactie. Dat doet me echt goed.

pally · 22 september 2010 op 22:51

[quote]Het huis past bij me, ook omdat het zo perfect is in zijn imperfectie[/quote]

Zo’n mooie uitspraak tussen heel veel mooie zinnen en uitspraken, Anti.
Alsof je een dialoog voert met je nieuwe huis, dat al aanvoelt als een potentiele vriend, maar die je met wat vleierij in de goeie stemming wilt brengen.
Veel woon- en leefplezier in en met je nieuwe huis!

groet van pally

Anti · 22 september 2010 op 23:00

Je weet me te raken met die potentiële vriend, klopt, klopt, klopt als een bus.
Dank je voor de complimenten en de lieve wensen Pally

sylvia1 · 23 september 2010 op 07:56

Je noemt je stuk huis, maar er zit zoveel Anti in het verhaal, en daardoor is het een heel mooi stuk (opnieuw). De onrust en het verlangen naar rust, ik herken het zo goed. Lekker nestelen… veel geluk met je huis!

Mien · 24 september 2010 op 10:23

Nou vooruit dan.
Speciaal op verzoek uit de oude doos.
Een lied over een [b][url=http://www.youtube.com/watch?v=lxPL6Ricdac]speciaal huis[/url][/b].
Dat je er lang mag blijven wonen.

Mien DJ Wim

Anti · 24 september 2010 op 10:44

Prachtig Mien, geen onbekende voor me, maar te lang niet gehoord. Dank je.

Geef een reactie

Avatar plaatshouder