Humaniste…

Ja, wat ben ik nou? Wat geloof ik nu eigenlijk en wat niet?
We zijn niet alleen in dit heelal, dat is mij voor mij duidelijk… Ik bedoel… zou zonde zijn van de oneindige ruimt toch? Alleen de aarde bewoont, nergens anders leven. En een hogere macht…… waarom niet?
Ik denk dat alles wat bij ons opkomt en dan bedoel ik alles wat wij kunnen bedenken, waarheid kan zijn of zeker kan worden.
En er wordt zoveel gedacht op deze wereld! Stel je voor:
Ieder geloof zijn eigen gedachte en toch allemaal met enig waarheid.
Als we dat allemaal van elkaar aannemen hoeft er in principe ook geen oorlog van te komen.
Maar dat is makkelijk gezegd natuurlijk.
Vroeger dacht ik als klein kind, spelend met mijn poppen in het blikken poppenhuis dat zoals ik met mijn poppen speelde er een hogere macht (of zoals ik toen dacht Reus) met mij speeldde.
En toen mijn vader mijn laatst vertelde dat ook hij dat dacht als kind zijnde, vond ik dat wel heel bijzonder.
Dat wat bij mij opkwam in mijn gedachte, ook bij een andere op zou kunnen komen.
Ik geloof dus niet in zomaar één god. Je mag het zo noemen als je wilt….
Maar geloof gewoon wat jij denkt dat waar is! En laat ieder in zijn waarde!

Nu werd er laatst gevraagd wat mijn geloof was. Daar had ik dus geen zinnig antwoord en na enig surfen op ’t net kwam ik het tegen ik was een Humaniste een dus niet godsdienstige filosoof.
Ja, dat klinkt wel goed! Een filosoof ben ik in ieder geval!