Illusie in een cocon

Gaten in je geheugen hebben is niet erg. Het is beter dan dingen onthouden, omdat je dan meer voer hebt om over na te denken. En niets, werkelijk niets is erger dan nadenken. Denken leidt of moet ik zeggen ‘lijdt’ naar meer gepieker, zorgen, analyseren, overwegen, herleiden, herinneren, dromen, hopen, verwachten, veronderstellen, oordelen, twijfelen en meer van dat soort ergernissen. Totdat je op den duur de krankzinnigheid nabij bent. Alles wordt in grote lijnen voorspelbaar, vervelend, slaapverwekkend, oud, vanzelfsprekend, logisch, onuitstaanbaar, irritant, oninteressant en uiteindelijk een diep zwart gat waarvan je denkt: ‘hallo zwart gat, kom je me nu al halen? Ik ben Godverdomme nog veel te jong hiervoor!’

Maar ja, wat is ‘te jong’? Kun je te jong zijn om teveel na te denken? Om je teveel te irriteren? Je teveel te vervelen? Om je soms te ellendig te voelen? Er is geen leeftijd voor. Elk schepsel, ongeacht de leeftijd, kan alles meer dan beu worden. De wereld, maatschappij, ouders, regels, zichzelf, omgeving, de teleurstellingen, tegenslagen, ontslagen, blauwtjes, gebroken harten, verloren kansen en ga maar voort.
Ik snap ook gerust waarom mensen kunnen vervallen in een verslaving. Daar is totaal geen erfelijkheid voor nodig. Je gevoeligheid, persoonlijkheid en ervaring leidt je naar de alom bekende onvermijdelijke ellende wat het leven heet. Ellende blijft het, of je het nu positief of negatief ervaart. Iedereen ervaart het zoals hij wilt en gewoon doet. Wie ben jij om te bepalen wat zwaarder of lichter is? Verkeerd of fout? Te laat of op tijd? Mooi of lelijk? Intelligent of dom? Vervelend of geweldig interessant? Elk leven is anders, omdat elk mens een andere intensiteit van voelen bezit. En ik denk persoonlijk dat de emotie en ervaring de mens maakt. De mens ervaart, voelt, denkt erover na en de mens ontwikkelt zich langzaam maar zeker tot wie hij is.

Ik ben ook niet geheel ongevoelig voor een verslaving. Ik geef het eerlijk toe: al zou ik voldoende geld bezitten en vrijheid, dan zou ik gerust kunnen trouwen met Martini. Want martini maakt het leven mooier dan welk onnozel mens ooit mijn leven zou kunnen maken. Alcohol maakt mij vrijer, zonder zorgen, gepieker, ergernis, negatieve emoties, verveling, ongemakkelijke gevoelens, negatieve gevoelens, nare herinneringen, dromen, problemen of wat dan ook. Alcohol maakt van mij meestal een vlinder die niet denkt aan wat is geweest of wat nog kan gebeuren, maar laat me genieten van het moment. Een moment die weliswaar vele malen rooskleuriger is dan de realiteit, maar wel vele malen aantrekkelijker en meer verslavend.

Mensen zijn niet verslaafd aan een middel, maar aan illusies. Illusies van een zorgeloos bestaan. Een bestaan waarin de meeste mensen interessant, intelligent en uitermate hilarisch kunnen zijn. En alsof dat nog niet genoeg is, kunnen de mensen in een illusie ook nog eens oogverblindend zijn. Wie wil er nu niet zo nu en dan vluchten in die droomwereld? Even weg van de ergernissen, teleurstellingen, kwetsende woorden, ruzies, onverteerde gebeurtenissen en dergelijke? Logisch dat sommige mensen erin kunnen verdwalen. Hoe meer ellende er voor je gevoel bij komen, hoe aantrekkelijker de illusie. Op den duur zie je niet meer wat je weggooit, begraaft en kapot maakt erdoor. Je ziet enkel nog maar de tijdelijke illusie die je zolang mogelijk probeert te behouden.

Waarom zou je je ook druk maken om alle problemen als je kunt blijven genieten van de illusie? Goed, het kost je wat zelfrespect, wat geld, wat schulden, vrienden, kinderen, woning, hoop, sociale vaardigheden, dromen, ambitie en dergelijke meer. But who cares? Liever zolang mogelijk dromen dan wakker worden in een puinhoop waar toch geen waardevolle bezittingen meer in te vinden zijn, omdat ze toch allemaal al verloren zijn.
Neem wat verdovingsmiddel en de mensen zijn aardig, vriendelijk, behulpzaam, vredelievend, interessant, intrigerend, wijs, intelligent, divers, sexy, geil, innemend, zorgzaam, mooi en dergelijke. The World is yours and you are the Queen. Of king natuurlijk. Niet alleen vrouwen zijn emotioneel verwarde wezens immers, wat sommige mannen ook moge beweren. Wat wil ik nu eigenlijk zeggen zo laat in de nacht of vroeg in de ochtend? Kijk niet neer op mensen die je niet begrijpt, maar probeer ze wel te begrijpen. Dan zul je zien dat er totaal geen reden is om hen niet te begrijpen. Ze zijn net als jou, maar hebben net iets meer ellende meegemaakt of zijn net iets emotioneler dan jou waardoor ze het spoor bijster zijn geraakt en niets anders meer weten dan drinken, snuiven, slikken of roken. Hun verslaving is de pijnstiller die geen ander mens voor hen kan betekenen.

Betekenisvolle mensen? Bestaan zij eigenlijk wel? Ze lijken er te zijn, maar hoe meer problemen je begint te krijgen, hoe meer waanbeelden in de vorm van mensen je begint te verliezen. Je hebt mensen die uiteraard bij je blijven, maar zijn die in de meerderheid? Mensen houden er in het algemeen niet van om ellende aan te horen en vooral niet meerdere malen. Laat staan maanden of jaren. Ik begrijp hen. Op den duur snap je ook niet meer waarom mensen zich ook druk blijven maken over dingen waar of niets aan te veranderen is of dingen wat al eeuwen geleden gebeurd is. But who cares? Laat iedereen zeveren en wegkwijnen wat hij wil. Zeg stop als je het even beu bent, maar laat iemand niet wegrotten in de goot, omdat degene waarvan je dacht dat hij was, ineens een ‘ander’ mens is geworden door voornamelijk omstandigheden en zijn reactie daarop. Dan kies je niet voor je eigen leven, maar dan kies je ervoor om een ander leven te laten weg sterven. En waarom zou je dat in godsnaam doen als je ooit beloofd hebt om er altijd voor iemand te zijn? ‘Altijd’ is een mooi woord, maar mensen gooien er genoeg valkuilen in.

Hoe herken je een waardevol mens? Dat kun je niet. Al ken je iemand twee, zes of veertig jaar. Je koopt een lot en hoopt dat het iets oplevert in je leven. Of het nu een vriendschap, relatie of wat dan ook is. Je mensenkennis en zelfkennis kan je heel ver brengen, maar alsnog wordt je gegarandeerd vaak genoeg nog teleurgesteld wanneer je het niet zou verwachten. Geen mens is een ideaalbeeld van je menselijke illusie. Geen baan is een ideaal. Geen studie is een ideaal. Geen partner is ideaal. Geen vriend is ideaal. Het ideale maak je in je hoofd. Hoe nuchter of niet nuchter je ook bent. Iedereen houdt zich voortdurend illusies voor en die zullen ook altijd blijven. Illusies zijn lief, aardig, mooi, interessant, zorgzaam, behulpzaam, intelligent en vooral veilig. En wie wil nu niet in een veilige cocon blijven zitten in afwachting op een mooie vlinder?

Misschien komt er wel nooit een vlinder. Iets tastbaars in plaats van een illusie. Vele mensen blijven daarom maar veilig in hun cocon van vooroordelen, slechte ervaringen, verkeerde informatie, verkeerde opvoeding, verkeerde vrienden, verkeerde zelfkennis, gebrek aan inlevingsvermogen, gebrek aan verder kijk dan hun armzalige neusje lang is. Mocht je denken dat je wel het lef bezit om uit te vliegen als een vrolijk vlindertje en alle angst te omarmen, dan zet ik een extra bed klaar voor je. Want als je eenmaal geen angst meer kent, dan heb je geen reden meer om op te staan. Angst doet leven. Hoop doet beven. Illusies kunnen blijven kleven. Dus kom gewoon maar uit je veilige cocon en krijg lef om te leven.