Intelligentiequotiënt

Opgelucht las ik in de krant dat de meest gebruikte intelligentietest voor kinderen en pubers voorlopig uit de handel is genomen.
Er bestaan twijfels over de kwaliteit van het IQ-getal dat de test oplevert.
Nu twijfel ik al jarenlang aan mijn eigen verstand wanneer kennissen mij trots meedelen dat hun kinderen hoogbegaafd zijn. Met name als zoon pas op vierentwintigjarige leeftijd zijn Havo-diploma behaald heeft of dochter onlangs wegens een ernstige gedragsstoornis uit huis werd geplaatst.

Het wantrouwen valt kennelijk van mijn gezicht te lezen, want ze voegen er steeds aan toe dat onderprestatie en onaangepastheid nu juist kenmerken van hoogbegaafdheid zijn.

Wie heeft tegenwoordig geen neefje of nichtje dat al vanaf zijn of haar prilste maanden als uitzonderlijk intelligent wordt aangeduid.
Speelgoed wordt steevast buiten het bereik van deze hummels neergelegd, opdat ze zich voortijdig op hun buik zullen voortbewegen.
Pa en ma kunnen in dat geval voor de rest van hun leven pochen hoe voorlijk hun nageslacht reeds op jonge leeftijd was.
Mocht ons deze fase zijn ontgaan, dan worden we er door vader en moeder aan herinnerd als we op zestienjarige leeftijd het Vwo-tussenrapport – met één vier, drie vijven en enkele zessen – van neef dienen te bewonderen.
‘Hij hoeft maar een paar puntjes op te halen voor het eindrapport’, wordt er glimmend van trots aan toegevoegd.
Nicht die vanwege haar veronderstelde hoge intelligentie, op aandringen van haar ouders en na onenigheid met het onderwijzend personeel van de basisschool, groep 2 heeft overgeslagen haalt uiteindelijk op de gebruikelijke leeftijd haar Mavo-diploma.

Onderwijzers en onderwijzeressen raken arbeidsongeschikt door de stress die de omgang met ouders van hoogbegaafd veronderstelde kinderen met zich meebrengt.
Presteren de talentvol geachte etters niet dan worden doorgaans juf en meester als schuldigen aangewezen.
In andere gevallen wordt de wanprestatie van hun klieren op een andere beroepsgroep afgewenteld.
Huisartsen en therapeuten worden bezocht met vermeende overgevoeligheden en ziekelijkheden.
Wanneer de jeugdarts na jarenlange onderzoeken en diverse opnames ter observatie geen aandoening weet aan te duiden en de ouders van het Münchhausen-syndroom beticht, wenden ze zich tot een nieuwe arts in een ander ziekenhuis.

Als we die IQ-testen nu eens permanent uit de handel nemen kunnen minder ouders thuis met deze onderzoeken fröbelen.
De hoogbegaafdheidwaan onder opvoeders zal afnemen.
Hierdoor krimpen de wachtlijsten in ziekenhuizen, beperken we de kosten van de gezondheidszorg en de arbeidsongeschiktheid bij het onderwijzend personeel.

De kwaliteit van het intelligentiequotiënt in betreffende tests wordt betwijfeld omdat ze in de proeffase met name werden getoetst onder Havo en Vwo leerlingen.
De normering was dus onnodig hoog, wat betekent dat kinderen die geacht werden onder te presteren, waarschijnlijk helemaal niet beneden gemiddeld functioneren.
Denk eens aan de kosten van remedial teaching, buitengewoon onderwijs, taxi vervoer naar scholen buiten de woonplaats, die dankzij een corrigering van het IQ-getal kunnen worden terug gedrongen.

Wacht eens even! Wanneer de IQ-quotiënt onnodig hoog was betekent dit dus dat onze zogenaamde hoogbegaafden verstandelijker begaafd zijn dan ze al geacht werden te zijn.
Ze presteren dus niet in het ‘studiehuis’ vanwege hun buitengewone schranderheid en de normen in het hoger beroeps en wetenschappelijk onderwijs worden naar beneden bijgesteld om reden van exceptioneel vernuft?
Dit gaat mijn verstand te boven! Ik maak me hierover echter geen zorgen waarschijnlijk ben ik gewoon [b][size=medium][color=000000][font=Verdana]aa[/font][/color][/size][/b]