Hoewel ons huis te koop stond en de huurder van nummer 33 vertrokken was, hadden we toch weer besloten om dat gedeelte te verhuren. Ik ben inmiddels vijfenzestig geworden en de regering heeft het behaagd, om mij over zeven maanden aow te geven, dus is het lekker meegenomen, als we een beetje bij verdienen. Omdat het te verhuren gedeelte een redelijk grote Saksische boerderij is met veel kamers, had ik in het verleden al een complete kamer tot washok omgebouwd. Op een kamer meer of minder had ik toen niet gekeken, maar daar dachten de toekomstige huurders anders over. Laten die nu net deze kamer geschikt vinden om daar een baby vertrek van te maken en we moeten ook eerlijk zijn, daar is een wasmachine geen toepasselijk meubelstuk in. “Oké, dat verander ik wel even, ” had ik vol goede moed gezegd en we hadden afgesproken, dat ik de wasmachine naar een doodlopende hal zou verhuizen. De hal die vroeger doorliep naar mijn huis, maar waar ik nu een douche en toilet gemaakt heb. Vreemd? Ja vreemd, maar het verhaal wordt te lang, om dat helemaal uit te leggen.

Omdat ik door de week in de Botlek werk en de huurders het aanstaande weekend komen, moet ik dit weekend de klus klaren. Voor de zekerheid had ik de maandag vrij genomen.

Die zaterdagochtend sta ik met mijn dikke pokkel (buik voor mensen die geen Drents spreken) en tuinschepje in de hand, in de betreffende hal met een technische blik naar de donker rode bohemer estriken te kijken van minsters vijftig bij vijftig centimeter groot. Ze liggen los in het zand. Het zou mooi zijn als daar ergens onder zich een riool bevond waar ik een aftakking op zou kunnen maken, maar om nu de hele gang open te gooien en leeg te scheppen, ten einde het betreffende deel te vinden, sprak mij niet erg aan. Als Carla “koffie” roept maak ik mij zo snel als mogelijk uit de voeten. Tijdens de koffiepauze had ik besloten om in een aangrenzende kamer, waar zich een wasbak bevond, de houten vloer eens open te slopen om te bezien hoe het rioolstelsel zich daar gedroeg. Een krap half uurtje later stond ik gereed met een breekijzer, dat nog net niet op kinderspeelgoed leek. De spijkers geven zich in eerste instantie niet gewonnen, maar na lang aandringen komen sommigen gillend uit hun gat, terwijl anderen het leuker vinden om met kop en al in de balken achter te blijven om op deze manier een groot gat in de planken te trekken.
Maar de pret was groot toen ik zag, dat precies daar waar de wasmachine moest komen ook het riool door de muur ging. Ik raakte echt in een euforische stemming, door het feit, dat naast de rioolpijp ook een waterleiding meeliep. Dat er ook elektriciteit mee moest, was een detail van vier uur werk, maar wel te doen. Sommige dingen waren weer wat minder. Ik kon bijvoorbeeld het ene einde van de opgegraven en doorgezaagde rioolpijp axiaal door het zand bewegen, dus moest ik verder spitten om te bezien of deze verderop niet gebroken was. Hij bleek via een gat gewoon in een gemetseld putje uit te komen. Het is maar een weet. Dan de spuiter die ik kreeg, terwijl ik zeker wist, dat ik de waterafsluiter voor de boerderij had afgesloten. Hollen geblazen naar de hoofdafsluiter. De rest van de dag werd het knielen in een nat gat.
Na drie volle dagen klussen, stond ik om een uur of acht in de avond wat huilerig te kijken naar de plavuizen, die niet meer helemaal vlak lagen. Mijn schoonvader had hier een uitdrukking voor: Het end in de bek hebben. “Zal ik de houten vloer weer dicht maken, ” vraagt Carla, terwijl ik mij naar een trap beweeg, waarvan ik beloofd had, dat daar nog een leuning aan zou komen. Vanaf mijn laatste klusje hoor ik de gillende spijkers weer en een krap uurtje later schenkt Carla de borrel in. Wat zijn wij toch een gouwen duo.

Categorieën: Algemeen

3 reacties

Mien · 10 december 2016 op 15:05

Ik houd het toch maar bij het vervangen van gloeilampen … ehhh … ledjes … ehhh … Kan niet … Och … Dan maar gewoon in het donker blijven zitten … Niemand die het / me ziet.
Leuke column FrancisM. De M staat voor metselaar … I presume … of mouwvakker!? 😉 🙂

NicoleS · 10 december 2016 op 16:26

Ik krijg het al benauwd bij het idee. Ik heb 2 linkerhanden. Zitten de huurders al in het huis inmiddels?

Esther Suzanna · 10 december 2016 op 17:48

‘Help, mijn man is klusser’… gaat bij jullie niet op.

Leuk om te lezen. 🙂

Geef een reactie

Avatar plaatshouder