Jean

Waar zouden we zijn zonder het internet. Geloof mij: nergens. Je staat er amper bij stil, maar ooit wisten we niet beter. Toen bestond het nog niet, of was het niet vanuit de behaaglijke huiskamer bereikbaar, maar haal vandaag internet weg en we zijn kreupel. Internet wordt dan wel misbruikt door criminele en terroristische organisaties, ik heb er kort geleden prima baat bij gehad.
In het verleden heb ik uitgebreid stilgestaan bij de kwetsbaarheid van Smartmedia geheugenkaarten. Meerdere columns heb ik er aan gewijd, ongeveer een jaar geleden; niet onlogisch als je beseft dat ik twee van de drie kaarten niet meer kan gebruiken. Let wel, op de computer zijn alle kaarten prima te lezen en te schrijven, niets aan het handje, alleen de beruchte Olympus camera weigert ze te zien. Onbegrijpelijk. Kort geleden kreeg ik een e-mail uit België van een lotgenoot. Kaartje in een MP3 speler gebruikt en meteen onbruikbaar in de Olympus camera. Gelukkig bevatte de MP3 speler de optie “format for camera” en daarna was de kaart weer gewoon te gebruiken, echter, de panoramafunctie was voorgoed uit beeld verdwenen.

Via internet vond hij mijn columns. Met name de truc om de panorama-functie te herstellen, simpelweg door een stukje tekst op de kaart te plaatsen, wekte zijn interesse. Helaas werkt het alleen met een formateerprogramma van een heel specifieke kaartlezer. Beide heb ik niet. Kortom, ik kan hem niet helpen, maar…
Hij kan zijn kaartje weer in de camera gebruiken, is alleen de panoramafunctie kwijt, en ik heb twee kaarten die ik heel graag weer zou willen gebruiken, dus even een e-mail naar België gestuurd. Nadat hij heeft doorgegeven welke MP3 speler hij heeft, meteen naar de Dixons gerend, maar het apparaat is nogal prijzig. Geen probleem als ik toevallig op zoek was naar zo’n schitterend apparaatje, maar dat ben ik niet. Met Hollandse zuinigheid heeft het in ieder geval niet te maken, wel met nuchterheid: voor die prijs kan ik een vier keer zo grote geheugenkaart kopen dan het onbruikbare exemplaar dat ik nu heb (de prijzen kelderen; 64 Mb kostte twee jaar geleden zo’n 500 gulden, nu 40 euro!). Dus opnieuw een e-mail gestuurd richting zuiderburen.

Zou ik een kaartje mogen opsturen? Geen probleem, is het antwoord per kerende e-mail. Dan begint het lastige werk – ik moet terugvallen op de traditionele postbezorging. Gewatteerde enveloppe, kaartje in stevig doosje verpakt, geld voor retourporto bijgesloten (Nederlandse postzegels bijsluiten is zinloos; lang leve de euro, gewoon een briefje meesturen) en in een rode brievenbus gedeponeerd. Enkele dagen later krijg ik een e-mail dat het gelukt is en dat de lading is teruggestuurd. Weer enkele dagen later kleppert de brievenbus. Kaartje in de camera en… niet werken, kaartje eruit en erin en… niet werken. Eindelijk, na vijf wanhopige pogingen werkt het! De Olympus camera is met vlagen doofstom, dan herkent hij een geheugenkaart niet. Dat ik daar net nú tegenaan moest lopen! Maar niet getreurd, nu werkt het!

Twee van mijn drie kaarten werken nu weer, waardoor de beschikbare capaciteit is verdubbeld. Dat was hard nodig ook. Joepie! Met dank aan Jean uit België, die mij om hulp vroeg en uiteindelijk mij heeft geholpen. Een prachtig voorbeeld van hoe internet mensen dichter bij elkaar brengt. Zonder internet, zat ik nog steeds met twee defecte kaarten. En die laatste kaart, het derde exemplaar? Die werkt voorlopig alleen op de PC en niet in de camera, door de grotere capaciteit herkent de MP3 speler hem niet. Een nieuwer model wel. Een ideetje; zal ik een e-mail naar België sturen met de vraag of hij speciaal voor mij het duurdere model MP3 speler wil kopen?