Jeugdsentiment (2)

Weet u het zeker?….ik moet alleen vanavond? Ja zegt mijn vader je bent al bijna tien jaar nu dus het kan best, en ik heb geen zin meer om elke vrijdagavond met je mee te gaan.
Mijn moeder geeft me de plastic zak met spullen, en twee kwartjes, “hier, dan kun je na afloop een patatje halen” zegt ze zacht. Zuchtend en een beetje angstig doe ik de voordeur achter me dicht.

Het is nog een stukje lopen naar het pleintje achter ons huis, en aangezien ik meer slof dan loop duurt het veel langer dan andere Vrijdagen voordat ik op het pleintje ben, en plotseling zie dat alle grote jongens zich al naar binnen dringen. Ik begin nu toch maar hard te lopen want stel je voor dat er zo meteen geen plek meer is. Met moeite kan ik mezelf nog tussen de jongens wurmen, en we rennen de lange betegelde gang in. Net wanneer ik een openstaande deur zie en die vastpak, word ik onderuit geschoffeld door een jongen, ik zie nog net dat het de buurjongen van een paar huizen verderop is, voor dat ik val en mijn elleboog schaaf, terwijl mijn ziekenfondsbrilletje over de tegels schuift en tot stilstand komt tegen twee grote voeten gestoken in slippers.

Ik kijk met tranen in mijn ogen omhoog en zie een volwassene met een enorme buik, die zich naar me bukt en mij en mijn brilletje opraapt. Hij kijkt me aan en vraagt “Was jij eerst?”, ik knik van ja want ik ben bang dat ik anders ga huilen. Hij pakt een rare sleutel uit een zak van zijn enorme stofjas en opent resoluut de deur, en trekt in 1 beweging de jongen aan zijn oor naar buiten, samen met zijn plastic zak met spullen. Hij plant de jongen tegen de betegelde muur aan de andere kant van de lange gang en zegt “blijf hier maar staan tot ik je een hokje wijs”, de jongen blijft rillend staan en durft niets te zeggen. Zachtjes duwt de man me naar binnen en zegt, “het is de eerste keer alleen zie ik, jij mag wel twee rondes blijven staan”.
Ik sluit het hokje af en pak mijn spulletjes uit, ik kleed me uit en stap naar de kraan toe.
Na het goed mengen van het water kan ik eindelijk voor het eerst van mijn leven alleen onder de douche! Wanneer de man roept “iedereen eruit” weet ik dat er voor mij nog een ronde is.

Wanneer ik thuis kom vraagt mijn vader of het druk was in het badhuis, en ik zeg “ach het viel wel mee”.