Ik zag je liggen met een grasspriet in je mond.
Groen, als toen ik je voor het eerst zag.
Ik sta naast de paardebloemen op de grond.
Verstuiven hun pluisjes in een cirkel boven me rond.
Doorlopend stond ik stil bij hetgeen wat ik met je wil.
Opgewonden blijf ik staan, in dromen wordt ik wakker.
Door zonnestralen zie ik de maan.
De stilte met geluiden verbreken.
Kom je?, ik moet gaan.
Harry Oosterhuis (Cees tabak dus).
2 reacties
WritersBlocq · 10 juni 2007 op 18:41
hoi Cees,
het komt op mij niet over zoals jij hebt bedoeld. Althans, dat denk ik. Ik lees een paar one-liners, maar geen geheel.
En ‘ik wordt’ kan nóóit 😉
Wel een groetje, dat altijd, Pauline.
Mup · 11 juni 2007 op 23:08
Met absoluut geen kennis van poezie, kan ik alleen maar zeggen of een stuk me raakt of niet. Deze raakt, door [quote]Kom je?, ik moet gaan.[/quote] maar waarschijnlijk niet op de manier zoals jij hem bedoelt hebt:-)
Groet Mup