Jokkeblog

Nee, geen valentijnskaart voor jou dit jaar. Ik weet precies hoe je zou reageren. Erover schrijven in je blog op Hyves: “En natuurlijk kreeg ik een kaartje van mijn ex”.
Alleen dat woordje “natuurlijk” al, daarmee suggereer je dat ik jou niet kan vergeten, dat jij degene bent die mij dumpte, terwijl het precies andersom is. Welgeteld vijfentwintig keer las ik “mijn ex” in je laatste blogjes. “Mijn” is een bezittelijk voornaamwoord, en ik ben je bezit niet. Nu niet en toen niet.
Mijn ex.
Het klinkt goed. Het wekt de suggestie dat je een relatie had, maar uiteindelijk verstandig bent geworden en voor jezelf hebt gekozen. Voor je carrière, voor zelfontplooiing, voor vrijheid.
De reacties op je blogs getuigen daar ook van: “Heel goed meid, je moet ook aan jezelf denken”, “Natuurlijk gaat het om je eigen welzijn”, “Wat een goede keuze heb jij gemaakt”.
Maar ik heb jou gedumpt lieverd, vergeet dat niet.

Je leidde een druk leven. Zestig uur per week werken, tennis, fitness, socializen en chillen met twee vaste vriendinnen, ouders bezoeken, en natuurlijk de Workshop Reiki voor Beginners.
Een volle agenda dus, maar je had alles tot op het uur nauwkeurig ingeroosterd.
S&L.
Dat stond in je agenda, op alle zondagen.
S&L. Seks en Liefde.

De zondagse vrijpartijen betekenden voor jou “quality time”, zo liet je me steeds weten. Maar dan moest alles wel voor 100% lukken. Had dat te maken met die workshop?
Je praatte teveel tijdens de seks, en dan ook nog eens in aanwijzende vorm.
“Probeer je energie eens wat beter te richten. Iets meer naar links alsjeblieft. Ja, daar. Nee! Ja, precies daar!”
Mijn god, waar haalde je dat vandaan? Uit een van de tientallen vrouwentijdschriften die door het huis slingerden?

Het spijt me vreselijk, maar ik kan niet presteren op commando. En geloof me dat ik mijn best gedaan heb, want zo niet, dan moest ik een week wachten. Volgens je agenda.
“Je moet je wel in mij verdiepen, anders heeft het voor mij geen kwaliteit.”
Gek werd ik ervan. Moedeloos. Een goede relatie laat zich toch niet samenpersen op zondagochtenden tussen 10 en 11?

En toen was daar het weekeinde met jouw uitbarsting.
“Jij laat je levensenergie niet stromen. Jij probeert je niet in mij te verplaatsen, niet in contact te komen met mijn gevoelens. Mijn hele zondag naar de filistijnen. Wij moeten praten.”
Wij moesten praten, en dat alleen maar omdat ik om 11 uur wilde in plaats van 10 uur.

Vergeet het niet lieverd. Ik heb toen onze relatie verbroken. Wekenlang heb je me aan de kop gezeurd, gebeld op zondagochtend (miste je iets?), sms’jes gestuurd. Je hebt zelfs voorgesteld de S&L te verplaatsen naar dinsdagmiddag, want dan had je nog wel een gaatje.
“Love On Tuesday Afternoon”, een songtitel met potentie. Het zou zomaar uit een van je tijdschriften gehaald kunnen zijn.

Mijn ex.
Ja lieverd, je hoort erbij. Bij de steeds groter wordende groep “happy singles”. Ik ben blij voor je, het ga je goed. Maar geen valentijnskaartje voor jou dit jaar. Probeer daar maar eens een goede reden voor te vinden in je nieuwe blogje.

[i]Deze column is een samenwerking met Neuskleuter, of eigenlijk een tegenwerking. Goh, je zult haar toch als ex hebben.[/i]